χρώμα στη ζωή ...

εδώ και λίγες μέρες έχω γυρίσει πίσω..είμαι ξανά στη βάση μου,όπως συνηθίζω να αποκαλώ τον τόπο όπου ζουν οι πιο σημαντικοί άνθρωποι στη ζωή μου ... και γιαυτό και ο τίτλος...τις τελευταίες μέρες συνειδητοποιώ τί είναι αυτό που σου δίνει πραγματικό φώς..πραγματική δύναμη που ισοδυναμεί με ένα έντονο χρώμα στη ζωή ...
οι σκέψεις μου αυτές νομίζω γεννήθηκαν με αφορμή τους στίχους του ζακ στο " Η πόλη των χρωμάτων"..γι'αυτούς που δεν το έχουν ακούσει,ο νεαρός τραγουδοποιός μιλά για την πόλη του που όλοι την βλέπουν γκρίζα και μίζερη...μες τα γκρίζα σπίτια τους γκρι θα μιλούν γκρι θα αγαπάνε...απο τη συνέχεια του τραγουδιού καταλαβαίνω πως ούτε ο ζακ το αντέχει αυτό και έτσι (Παίρνω μαζί μου ουράνια τόξα αυτή μου η λόξα γεμίζει με δόξα το πάρτι) φτιάχνει στο μυαλό του μια νέα πόλη..την πόλη των χρωμάτων ..
Κόκκινα πράσινα κίτρινα μπλε σπίτια στους δρόμους και αστυνόμους μπορντό,Παντού χαμόγελα και χρώμα στα μαλλιά και τους ώμους και ένας σκύλος καρό,Πορτοκαλί τα πεζοδρόμια και οι τοίχοι γαλάζιοι και τα περίπτερα ροζ..αυτή η πόλη κάθε μέρα μπορεί να αλλάζει και να γεμίζει με φως ...
το τραγούδι λοιπόν αποτέλεσε την αρχή κι εγώ συνεχίζω...
χρώμα στη ζωή μου είμαι σίγουρη πια πως δίνουν οι λέξεις αγάπη,φιλιά,ελπίδα,έρωτας...
τις μέρες αυτές ίσως γιατί το είχα τόσο πολύ ανάγκη να το νιώσω,κατάλαβα πως η στοργή και η αγάπη της οικογένειας είναι κάτι το αναντικατάστατο..είναι κάτι που μου λείπει πολύ κάτι που το έχω ανάγκη όλο και περισσότερο...όταν αισθάνομαι λοιπόν την αγάπη αυτή νιώθω ότι είμαι πλήρης ότι είμαι πραγματικά ευτυχισμένη...μόνο με το "λευκό"χρώμα θα το παρομοίαζα όλο αυτό...με το λευκό της αγνής και απόλυτης αγάπης..της μητρικής,της πατρικής...της αδερφικής..άντε σε αυτό το τελευταίο να βάλω και το" λαχανί" που ταιριάζει στις έντονες,απλές στιγμές με τα αδέρφια μου σεναν καναπέ με την πίτσα στο χέρι μπροστά από έναν "κόκκινο" αγώνα μπάσκετ...
άλλο χρώμα στη ζωή μου είναι το "μπλέ " και το "ρόζ"...το μπλέ ταιριάζει στους φίλους μου και το ροζ στις φίλες μου,που αν δεν υπήρχαν κι αυτοί δεν ξέρω πως θα ήταν η ζωή μου...μαζί τους το γέλιο,τα αστεία,το δέσιμο,το κλάμα,οι συζητήσεις και ατελείωτες ώρες σιωπής και κατανόησης...
το" γαλάζιο ",επίσης,του ουρανού και της θάλασσας είναι ένα ακόμα χρώμα που η απουσιά του σίγουρα θα είναι αισθητή...το απέραντο,αυτή η αιωνιότητα..αυτό το μαγικό συναίσθημα ελευθερίας υψώνοντας τα μάτια ψηλά ή κοιτώντας στο βάθος τη θάλασσα που ποτέ δεν αλλάζει...είναι κάτι που πάντα θα έχω μέσα μου αν θέλω να μαι ευτυχισμένη...
ένα άλλο χρώμα είναι το "κόκκινο"...το κόκκινο του έρωτα..της καρδιάς και της αγάπης..το χρώμα που όταν μπαίνει στη ζωή των ανθρώπων τους μεταμορφώνει...με ανταπόκριση ή χωρίς ο έρωτας στη ζωή ή με τη ζωή είναι απίστευτο συναίσθημα.....να μπορώ να σου πώ τα πάντα με ένα βλέμμα,να μπορώ να κάνω τα πάντα για σενα,να μπορώ να νιώσω τα πάντα για σένα.....να μπορώ να είμαι εσυ και εσύ εγώ....
πώς θα μπορούσα να ξεχάσω το "ασπρόμαυρο" που υπάρχει κι αυτό στη ζωή μου....? αυτό το χρώμα είναι η απώλεια κάποιων από τους σημαντικούς μου ανθρώπους...η θύμηση τους θα υπάρχει πάντοτε στη ζωή μου...εκείνοι θα υπάρχουν πάντοτε μέσα μου με αποτέλεσμα και το ασπρόμαυρο να είναι ένας συνδυασμός που θα υπάρχει για πάντα στον δικό μου κόσμο αφού δεν θα αφήσω τπτ και κανέναν θεό-χρόνο να μου εξαφανίσει όλα αυτα που με δένουν με τα αγαπημένα μου πρόσωπα που τόσο μου λείπουν και αποτελούν στην πραγματικότητα κομμάτι του εαυτού μου ........
αυτά είναι τα χρώματα της ζωής μου...το δικό μου ουράνιο τόξο , που αν δεν εμφανίζεται με κάνει δυστυχισμένη...αν το ένα λείπει τότε λείπει και το απόλυτο...
θέλω να βλέπω κάθε μέρα το ουράνιο αυτό τόξο...από όποιο παράθυρο κι ας κοιτάζω τη μέρα που ξημερώνει... μόνο τότε όλα θα γίνονται όπωςσ τα περιγράφει και ο ζάκ ....

Και τότε όλοι γλυκιά μου πόλη και εκείνοι που κάθονται κι αυτοί που όλη μέρα δουλεύουν
Καρδιές παράθυρα και πόρτες ανοίγουν,πετάγονται έξω,γελούν τραγουδούν και χορεύουν !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

καλό ξημέρωμα με πολλά πολλά χρώματα και φως στις ζωές μας ....