είσαι τα όνειρα στο δικό μου κεφάλιι ...

άνοιξη πρώτης γυμνασίου...θυμάμαι έπαιζε ασταμάτητα μια κασσέτα με τραγούδια και ερμηνευτές που μέχρι τότε μου ήταν περίπου άγνωστοι..μια κασσέτα με magic de spell και όταν νυχτώνει,με τρύπες και ταξιδιάρα ψυχή,με ξύλινα σπαθιά,με παπακωσταντίνου βασίλη και μαχαίρι,με αλκίνοο και δεν μπορώ με tsopana rave και θα μείνω όπως είμαι..και άλλα πολλά βέβαια,αλλά αυτό το τελευταίο ήταν που με έκανε να αγαπήσω στην κυριολεξία την κασσέτα αυτή και πανω απόλα να κολλήσω άσχημα με ένα διαφορετικό είδος μουσικής...η κασσέτα αυτή έσπασε μετα από έναν τρομερό καβγά με τον αδερφό μου...νομίζω του πέρασε ξυστά απο το κεφάλι.. :Ρ όταν συνειδητοποίησα τι είχα πετάξει έμεινα..έψαχνα απεγνωσμένα χρόνια για το τραγούδι αυτό..το βρήκα πριν μια εβδομάδα...και για την ιστορία μου το βρήκε ένας φίλος...τον ευχαριστώ τρελά παρεπιπτόντως..

είναι τα όνειρα του δρόμου παντα ίδια
γιαυτό μαρέσουν τα μεγάλα ταξίδια
είναι δικός μου ο δρόμος που χω πάρει
είσαι τα όνειρα στο δικό μου κεφάλι

ε τώρα με το ρεφραίν αυτό δεν φαίνεται ότι το τραγούδι αυτό ταιρίαζει με τον τίτλο του μπλογκ και γενικα με τιτλο της ζωης μουυ...

" θα μείνω όπως είμαι δεν θαλλάξω..."

και αυτό γιατί δεν μαρέσουν οι ριζικές αλλάγες...γιατί ο χαρακτήρας μου ήταν,είναι και θα είναι αυτός...δεν αλλάζω...

αν γίνω όπως θέλεις,θα σε νοιάζει
γιατι θα χάσεις το καλό που σε κρατάει ζωντανό,
αυτό που κάνει τη καρδιά μου να φωνάζει
γιαυτό σου λέω "άστο δεν πειράζει"
θα μείνω όπως έίμαι δεν αλλάζω..
αυτά που ονειρεύομαι με αυτά που ονειρεύεσαι θα είναι η ζωή που σχεδιάζω...αυτή είναι η ζωή που σχεδιάζωωωωωωωω....