γράμμα απ'το μεγάλο πουθενά ...

η αδυναμία μου στα τραγούδια του φάμελλου,γνωστή...έχω καιρό να γράψω εδώ πέρα και το τραγούδι του τίτλου ήταν η αφορμή για το σημείωμα αυτό...

τα πάντα γύρω μου κινούνται σε ένα εορταστικό κλίμα,σε ένα κλίμα "χαράς", "Ευτυχίας" και μιας γενικότερης ζωντάνιας.κάθε τέτοιες μέρες αναρωτιέμαι γιατί είμαστε πολλοί απο εμάς(βάζω κι εμένα μέσα),συχνά,τόσο μίζεροι ώστε να μη θέλουμε να ζούμε κάθε μέρα,κάθε στιγμή σαν να ναι μια απέραντη,χρωματιστή γιορτή...

δεν θέλω να μαι όμως τόσο απαισιόδοξη..είμαι καλά..σχεδόν δηλαδή γιατί το πρόβλημα με το δόντι με έχει ταλαιπωρήσει αφάνταστα..κατα τάλλα είναι όλα όμορφα..όλα αληθινά...φίλοι καλοί,περιβάλλον ζεστό και μια οικογένεια που μου ανοίγει συνεχώς απλόχερα χιλιάδες αγκαλιές...

ώρα για ύπνο...ώρα για όνειρα...
κλείνω με ευχές...έυχές για υγεία,αγάπη,συμπόνοια,ευτυχία,φιλότιμο,έρωτα...ευχές για μια υπέροχη ζωή...


κλείνω τα ματούθκια μου και ονειρεύομαι τα χριστούγεννα που μας βρήκαν μαζί..δίπλα δίπλα στο γιορτινό τραπέζι,να μου βάζεις κόκα κόλα και να μου αλλάζεις τους ελληνικούς χαρακτήρες στο πρώτο μου κινητό,σε κινέζικους...ονειρεύομαι εσένα,το χαμόγελό σου,το άγγιγμα σου και την πιο γλυκια και ζεστή αγκαλιά που έχω νιώσει ποτέ...να ξέρεις πως και φέτος δίπλα μας θα είσαι...όπως κάθε μέρα,κάθε ώρα,κάθε δευτερόλεπτο τα τελευταία τρισήμιση χρόνια.............χριστούγεννα ήρθαν πάλι μα είσαι πάλι μακρυά μου..