έλα μαζί μου κάπου να πάμε χέρι με χέρι ....

τα μάζεψα και ανεβαίνω αύριο.με μια καθυστέρηση δυο ημερών.αναβολή καλύτρεη λέξη,πιο εύστοχη.η βαλίτσα μου δυσκολεύεται να κλείσει...προσπαθώ να κλειδώσω σε αυτήν κάθε στιγμή από τις διακοπές στη χαλκίδα μα εκείνη αρνείται να τις χωρέσει όλες.θα ξεχωρίσω τις άσχημες και θα κρατήσω τις πιο αληθινές,τις πιο όμορφες,ελπίζοντας να χωρέσουν και να μπορέσω να γεμίσω με αυτές και το σπιτάκι στη θεσσαλονίκη....

βγάζω λοιπόν μακρυά στιγμές με δάκρυα πόνου και απογοήτευσης..στιγμές κακίας και απαισιοδοξίας...στιγμές που θυμίζουν παρελθόν που θα μείνει μονάχα παρελθόν...

θα κρατήσω εσένα,το πρώτο μας βλέμα,το graffity σου, την μεγάλη παρέα στο σπιτάκι,τη μπιρίμπα,τις αγκαλιές,το χορό στο σταβέντο,τα σκαλιά και το κρύο,το σκυλάκι του αδερφού μου,τα βαπτιστήρια μου,την έκπληξη στο φλόκα,το ατελείωτο λιώσιμο στο ζούμ και το υπέροχο παλέρμο στο κρηπίδωμα...θα κρατήσω ότι έζησα εδώ και 8 μέρες με΄σα στο μυαλό μα και μέσα στη ψυχή γιατί δε θέλω να ξεχάσω τίποτα....α...στα πράγματα της βαλίτσας ανήκουν και τα βαμμένα vansakia μα και τα υπέροχα λαζάνια της μαμάς...

ανεβαίνω πάνω να συναντήσω φίλους καλούς που μου έλειψαν πολύ.... θα έρθεις και εσύ μαζί μου.έτσι δεν είναι....?