πεστο δυνατά πως μαγαπάς...

ήρθαν λέξεις στο μυαλό και προσπάθησα να βγάλω νόημα.φεύγω αύριο για θεσσαλονίκη.η απόσταση θα μεγαλώσει μα 24 θα μαι πίσω..έχω φρικάρει.με τη σχολή μου,με τα μαθήματα που δε γίνονται έτσι όπως τα φανταζόμουν,με το περιβάλλον που κι αυτό δεν είναι έτσι όπως το φανταζόμουν...το μόνο καλό είναι πως έχω δίπλα μου κάποιους πραγματικούς ανθρώπους και ότι σπουδάζω στην καλύτερη πόλη της ελλάδας.
μπήκα σε άγριο τρυπάκι..μια εδώ μια εκεί.η μισή καρδιά να ναι βόρεια και η άλλη μισή νότια.υπήρχαν και άλλες στιγμές που ένιωσα έτσι στο παρελθόν.πολύ πολύ έντονες και αληθινές,μα η συγκεκριμένη φάση με τρομάζει.είμαι αγχωμένη..για τη σχολή...
όσο είμαι χαλκίδα το μόνο που κάνω είναι να βολτάρω ατελείωτα και να ασχολούμαι με πράγματα που λατρεύω..οι γονεις γκρινιάζουν και αναρωτιούνται και αυτοί τι ακριβώς κάνω στη ζωή μου.πως να τους δώσω να καταλάβουν ότι παρόλο που μαρέσει τρελά αυτό που επέλεξα,νιώθω ότι το πανεπιστήμιο είναι ότι να ναι?? δεν κατηγορώ το απθ σαν απθ αλλά σκέτο σαν π.(αριστοτέλειο πανεπιστήμιο θεσσαλονίκης).νιώθω πως τα πράγματα είναι τρελά χύμα και τσαντίζομαι γιατί σαν όχι και πολύ υπεύθυνο άτομο,θέλει ο οργανισμός μου μια α πίεση για να ανταπεξέλθει στο διάβασμα.μα όχι μόνο αυτό αλλά και τα μαθήματα γίνονται όπως ναν ναι..
μα γίνεται 7 άτομα σε μια αίθουσα?ειλικρινά δεν έχω πάει φέτος σε μάθημα με πάνω από 10 το πάρα πολύ άτομα.γίνετια να μη φρικάρεις?άσε που άλλαξε ο οδηγός σπουδών,μπήκαν κατευθύνσεις,δε ξέρω τι μαθήματα ακριβώς θα υπάρξουν στα άλλα εξάμηνα και είμαστε όλοι μετέωροι.
είμαι γκρινιάρα ναι,μα τώρα νιώθω ότι όλα έχουν πέσει μαζεμένα.θέλω εξεταστική γίνεται?θέλω αναρτημένη ύλη να αρχίσω να διαβάζω,να μη κάθομαι..να μη σκέφτομαι την απόσταση,να μη σκέφτομαι τίποτα άλλο που με χαλάει.μακάρι αύριο που θα πάω σχολή να δώ ύλη στον πίνακα ανακοινώσεων.έστω να δώ ποια βιβλία θα πάρουμε..
εεεεεε ανεβαίνω...
εεεεεε δεν μπορώωωω
μόνο εγώ βρέθηκα σε αυτή τη φάση ή υπάρχουν κι άλλοιι???
αίντε υπομονή ησυχιάκι..2 μήνες έμειναν και μετά διακοπέεεεεεςςς...
καλό μήναα...ας πάνε όλες οι μέρες τουτουνου όπως μπήκε η πρώτη..ακριβώς όπως πιάσαμε το μάη..
στο χωριό..μαζεμένα 16 άτομα...6 της ηλικίας μου και οι υπόλοιποι μας σκάγανε μια 8αρα χαλλλλαράαα...ήταν πολύ ωραία..αρνί στη σούβλα,άφθονο κρασί,μουσική,μπαλίτσα για τα μήλα,σαλάτα από τον κήπο της μαμάς,τάβλι και πολύς πολύς έρωτας..λές και ήτνα και η φύση ερωτευμένη έμοιαζε.έφτιαξα και στεφάνι..με κατακόκκινα 30φυλλα...μόνο που έλειπε ο ζησάκος μου,το φανταράκι μας...ήταν στα σκηνάκια όλοι μέρα...υπήρχε ο άλλος ζήσης όμως..:ΡΡΡΡ αλλά παρόλα αυτά αδυνατούσε να καλύψει το αδερφικό κενό μουυ...:):):):)
όλα καλά όλα ωραία.χαίρομαι όταν αρχίζω ποστ μες στη γκρίνια και το κλείνω μες στη χαράα..έβαλα φάμελλο γιαυτό ίσως...στέλνω γράμμα στο μεγάλο πουθενάα!
η αγάπη σου,μου δίνει φτερά
η αγάπη μας,σαρώνει όοοολααααα τα εμπόδιαααα...
θα κάνουμε παιχνίδι στο τάβλι την απόσταση μα θα βγούμε και οι δυο μας νικητές σε αυτή τη παρτιδα,ναι??????

άνοιξα το μεγάλο πουθενά βρήκα το εισιτήριο στη σελίδα..να κοιμάσαι δίπλα μου ξανά,μεσα στο όνειρο μου σε είδαα...
η αγάπη είναι ένας θεός...στα θαύματα πες μου αν πιστεύεις.....

ανοίγω το παράθυρο και φωνάζω δυνατά ότι η ζωη είναι τέλειααα!!!