Tαξίδι πλάι στο παράθυρο...

θα ξεκινήσω το ποστ με μια αναφορά στον τίτλο του...Είναι το ομώνυμο τραγούδι του αλμπουμ των δραμαμίνη,ενός νέου συγκροτήματος που εμφανίζονται με το φάμελλο-δρογώση-στρατή..
δεν ξέρω τι πρέπει να πω για το γκρουπ αυτό..απλά δεν υπάρχει!
οι στίχοι του τραγουδιού είναι απίστευτοι..τόσο μα τόσο αληθινοί..

την παρασκευή πήγα φάμελλο..με δρογώση και στρατή,χωρις τις δραμαμίνες όμως..ήταν όμορφα μα αν και ο χώρος για συναυλία τα σπάει,το κοινό ήταν ελεινό..τα τραγούδια ζωντανά μα όσο κι αν μπόρεσαν οι άνθρωποι να τραγουδήσουν το κοινό ήταν ότι να ναι...στη φωτιά στο λιμάνι χτυπούσαν παλαμάκια για να το κάνουν πιο γρήγορο..και έπαιζε ο καημένος ο στάθης πιο γρήγορα..όοοτι να ναιι...

οι μέρες πέρασαν,ένα σάββατο μελαγχολικό,μια κυριακή ακόμα πιο μελαγχολική,προάγγελος μιας δευτέρας βλέπεις..μιας δευτέρας που φέρνει μια τρίτη,κι όποιος κατάλαβε κατάλαβε.. :)

τυχαίνει πολλές φορές να πιάνω τον εαυτό μου στο παράθυρο του λεωφορείου,κολλημένη στο τζάμι να κοιτάζω έξω και να χαζέυω...να ψάχνω να σε βρώ και να αναρωτιέμαι αν κάνει και κάποιος άλλος το ίδιο πράγμα την ίδια στιγμή.άραγε να το κάνει...? αυτό θέλω να ελπίζω γιατί αλλιώς οι διπλανοί μου θα με περνάνε για τρελή..

χειμώνιασε και ακόμα πιο εύκολα βάζω τα κλάματα.πες δικαιολογία το κρύο,ο αέρας που με βαράει στα μάτια,πες δικαιολογία οι ώρες που δε λένε να περάσουν...πες δικαιολογία οι στιγμές που κρατούν αυτό που θέλουμε μακρυά...

κάνει κρύο και σκέφτομαι πολύ τους ανθρώπους που είναι μακρυά μου...να μπορούσα να τους κάνω έστω και μια αγκαλιά για να τους δείξω ότι είμαι δίπλα τους..απλά μόνο τη φαντάζομαι και κάνω τα πάντα να τους δείξω εκεί που είναι πόσο μεγάλη φαντασία,και συχνά χαζομάρα, έχω...

απ'την άλλη μαρέσει που έχω δίπλα μου,εδώ,ανθρώπους που αγαπώ πραγματικά..που είναι δίπλα μου και ανέχονται τα χαζά που κάνω και ακόμα πιο πολύ που με ακολουθούν και σε αυτά τα χαζά και τα κάνουμε παρέα..

πολύ περίεργο σημείωμα...ναι έτσι θα το ονομάσω αυτό το σημερινό ποστάκι..σημείωμα...

έπιασα τον εαυτό μου ξανά σήμερα μετά από καιρό να γράφω στιχάκια στο τετράδιο των αγγλικών...ανάμεσα στα βαριέμαι,νυστάζω και ησυχία, έγραφα θέλω να σε δώ επιτέλους και άλλες ανόητες και αόριστες λεξούλες που έμοιαζαν καθρέφτης μου..

έχω διάβασμα για τα αγγλικά που και για φέτος θα με βασανίζουν..σταματάω εδώ με ευχή να κάνω αύριο το ξημέρωμα ένα ποστ που να μη κλείνει με το τραγούδι Όνειρο ήτανε ...

ταξίδια,έκανα ταξίδια πλάι στο παράθυρο κοιμήθηκα..
αν μ'έχεις λίγο στο μυαλό σου τότε έχω βρεί το σπίτι που ονειρεύτηκα..

η αγάπη τι είναι η αγάπη την πόρτα όταν γύρισα που μου άνοιξες...
αλήθεια ποια είναι η αλήθεια,λουλούδι ένα βράδυ που ζωγράφισες..που ζωγράφισες..

και γράφω πάνω στο γυαλί που έχει θολώσει από ζεστή..αναπνοή..
το ονομά σου ... το όνομα σου...

ταξίδια,έκανα ταξίδια πλάι στην αγάπη μου κοιμήθηκα..
αν μ'έχεις λίγο στο μυαλό σου τότε έχω βρεί το σπίτι που ονειρεύτηκα..

η αγάπη τι είναι η αγάπη την πόρτα όταν γύρισα που μου άνοιξες...
αλήθεια ποια είναι η αλήθεια,λουλούδι ένα βράδυ που ζωγράφισες..που ζωγράφισες..


μακάρι να το διάβαζες...