τα ταξίδια μου,συνεχίζονται...

είμαι ανισόρροπη και είναι γνωστό σε όλους όσους με ξέρουν..
επίσης δεν είμαι και καθόλου αποφασιστική...δηλαδή μπορώ να πώ κάτι και μετά από κάποιο καιρό θα το ξε-πώ..:ΡΡ
έτσι έγινε και τώρα.. είχα αποφασίσει να διακόψω το μπλόγκ,επειδή φοβήθηκα ότι είχε φτάσει το τέλος..τελικά μετά από συζητήσεις και μια συγκεκριμένη πρόταση ενός πολύ κοντινού μου ανθρώπου,αποφάσισα να το συνεχίσω..
το αγαπάω.αυτό νιώθω.και επειδή ότι αγαπάμε δε πρέπει να το αφήνουμε(αν βέβαια δεν θέλουμε να το αφήσουμε) εγώ θα το βγάλω από το ντουλάπι,θα το ξεσκονίσω μιας και έμεινε εκεί θαμμένο δεκαεφτά μερούλες και θα αρχίσω ξανά να ζω μαζί του...

μα εγώ κρατώ εκεί..τη μικρή σου συμβουλή...
σ'ένα όνειρο να ζεις και ποτέ σου μη ντραπείς
και αν καάποτε το χάσεις μάθε πάλι να το φτιάξεις...

Δεν ξέρω τι είναι,
Ούτε πώς φτάνει,
Ούτε τι χρώμα έχουν οι μέρες όταν έρχεται
Δεν είμαι ο μόνος
-το είδανε κι άλλοι-
Να μπαίνει μέσα στα νερά και να μη βρέχεται.

Μην το μαλώσεις,
Μην το ζορίσεις,
Σήκω απ' το πιάνο, βγες μια βόλτα, αναστέναξε
Σαν περιστέρι
Είχε καθίσει
Απάνω σου όταν σε βαφτίζαν, αλλά πέταξε.

Το πλήθος βλέπει
Μόνο τον χρόνο
Που τα μωρά του βγαίνουν βόλτα με τον διάβολο
Με πιάνει ζάλη
Μα βλέπω μόνο
Να 'ρχεσαι απλά και να μου ξαναφεύγεις αύριο.

Δεν ξέρω τι είσαι,
Ούτε ως πού φτάνεις,
Ούτε τι χρώμα έχουν οι μέρες όταν έρχεσαι
Δεν είμαι ο μόνος
-σε είδανε κι άλλοι-
Να μπαίνεις μέσα στα νερά και να μη βρέχεσαι.

θα επιστρέψω σύντομα...