γλυκό απόγευμα...

τι πιο όορφο από ενα γλυκό απόγευμα με γλυκές σκέψεις..
αν ήμουν χαλκίδα η μέρα θα χε κυλήσει αλλιώς...στο μπαλκόνι το πρωί για την παρέλαση,μεσημεράκι στο τραπέζι με τη μαμά μόλις να έχει βγάλει τη ποδιά και τον μπαμπά να γκρινιάζει που έφτιαξε σκορδαλιά με το μπακαλιάρο..κάθε χρόνο η ίδια γκρίνια,κάθε χρόνο τον τσακίζει παρόλα αυτά..:ΡΡ...μετά επίσκεψη στο θείο που γιορτάζει και μετά καφέ στο ζουμ παρέα με τάβλι και γέλια..
είμαι θεσσαλονίκη.ξυπνησα αργά μα απολαμβάνω τη μοναξιά μου παρόλο που μου λείπουν κάποια πράγματα..σκέψεις στο μυαλό για τον έρωτα,την ευτυχία,το παρελθόν, το μέλλον...διαδικτυακές συζητήσεις με ανθρώπους που είναι μακρυά μου,άλλοι 500 χιλιόμετρα
και άλλοι 7.500 (!!!!!!!),μα που ταυτόχρονα είναι τόσο κοντά μου..
η απόσταση είναι μεγάαλο πράγμα...μα όπως είπα και σε κάποια ψυχή και της άρεσε,
θα υποθέσουμε ότι είμαστε αστεράκια φωτεινά...σαν αστέρια,συχνάζουμε στον ίδιο ουρανό..
άρα όπου κι αν είμαστε στη γή,στον ουρανό είμαστε κοντά...αυτό το παράδειγμα ισχύει φυσικά και για εκείνους που δεν είναι μαζί μας πια...με μια διαφορά...εκείνα είναι ακόμα πιο λαμπερά αστέρια....είναι τα πιο φωτεινά..και είναι μαζί μας.κοντά μας πάντα...!

οι όμορφες σκέψεις δε θα λάβουν τέλος,τουλάχιστον για τις επόμενες ώρεες...πολλές ώρεες....
και μια συμβουλή.κάθε φορά που κάτι δε παέι καλά,κοιτάμε ψηλά και νιώθουμε δίπλα μας κάθετι όμορφοο....σαν να πέφτει αστέρι,πέφτει και αυτό είτε πάνω μας είτε δίπλα μας με κάθε τρόπο...

πάντα θα χαμογελάω και πάντα θα μαι εδώ για σένα...