ασυνάρτητες σκέψεις νούμερο 1

έκλεισα την πόρτα,μετά το φώς και έβαλα να παίζει το καινούριο του αλκίνοου με τα κυπριακά..μαρέσει υπερβολικά το έντεκα..το βάζω λοιπόν στο repeat παίρνω τον υπολογιστή στα χέρια και ξεκινάωνα γράφω..να χάνομαι σε σκέψεις που υπάρχουν στο μυαλό μου και δε βγαίνουν προς τα έξω...
σήμερα όλη μέρα δουλειά...κούραση,άσχημη διάθεση και φυσικά οι καμπάνες να καλύπτουν με το πένθιμο χτύπο τους όλη τη βαβούρα της χαλκίδας...

κουράστηκα..βαρέθηκα...
μου λείπουν αγαπημένα πρόσωπα..δεν αντέχω..θα μου πεις εσύ το λες αυτό?....
ο θείος της κολλητής μου είναι άρρωστος.... νιώθω ότι περνά ότι πέρασα εγώ πριν 6 χρόνια..ναι πολύς καιρός...αλλά μαζί της τα ζώ κι εγώ ξανα...ελπίζω το τέλος να διαφέρει...

χτες ήμασταν στο γνωστό μέρος,τα γνωστά άτομα μαζί με έναν φίλο που σπουδάζει κύπρο..αυτός κι αν έχει πρόβλημα..θέλω να γίνω χίλια κομμάτια για να μπορέσω να τον βοηθήσω,αλλά είναι τόσο εγωιστής που δε δέχεται βοήθεια από κανέναν...δε θέλω να γκρινιάζω...και πόσο μάλλον εδώ πέρα που είμαι On Air αλλά δεν μπορώω...

θέλω να το φωνάξω....
θέλω να ζώ αληθινάααααααααααααααααααααα..................
θέλω να πάνε όλα καλαάα...
θέλω να είμαστε όλοι καλά........

θέλω να μη πάψω ποτέ ...ποτέ να ελπίζω... αν το κάνω...το χάσαμε το παιχνίδι....