κοιτάζοντας στο ίδιο σημείο...

έχω γράψει 3 φορές 3 διαφορετικά κείμενα..κανένα δεν ποστάρω..κανένα δε λεεί αυτά που πραγματικά μάλλον θέλω να πώ...

περνάω όμορφα..οι μέρες κυλούν γρήγορα και ευχάριστα,ώσπου μάλιστα μπορείς να φτάσειςκαι σε σημείο να παρακαλάς να πάψει για λίγο να υφίσταται ο θεός χρόνος...προσπαθώ να συγκρατήσω όλες τις στιγμές,όλα τα γέλια,τις ατελείωτες ώρες παλέρμο στο κρηπίδωμα,τις κρυφές φωτογραφίες,τις αποκρύψεις,ακόμα και τα προβλήματα,τα δάκρυα και τις αγκαλιές όλο κατανόηση και αγάπη... θα ανέβω πάνω και κάποια από αυτά θα τα χάσω,μα ξέρω θα έρθουν άλλα..διαφορετικά αλλά εξίσου όμορφα...

είναι στιγμές που νιώθω απόλυτη ευτυχία...μα αστραπιαία σκέφτομαι πως αυτό δεν ισχύει.. πιθανότατα δεν ισχύει δηλαδή..μου λείπουν κάποια συγκεκριμένα πρόσωπα που νιώθω ότι η απουσία τους μου στοιχίζει...με περιορίζει..με απομακρύνει απο το απόλυτο ..τις μέρες αυτές η απουσία τους ακόμα πιο έντονη και η δική μου ψυχικά διάθεση με ακόμα πιο έντονα σκαμπανεβάσματα...ανάμεσα στη χαρά και τη θλίψη ...

όλα θα φτιάξουν όμως...όλα... σίγουρα ...

μακάρι να μπορούσα να ζήσω το όνειρο όσο πιο έντονα γίνεται..
ένα όνειρο στο οποίο θα συμμετείχαν όλοι...όλοι...

* σαν σήμερα πρίν απο 4 χρόνια μου είχες αφιερώσει ένα τραγούδι ... το ακούω να ξέρεις...
είναι σαν να είσαι εδώ ρε.. είμαι στη σχολή που ήθελες να είσαι,προσπαθώ να κάνω κι άλλα που ήθελες εσύ...θα τα καταφέρω θα δείς...το ακούω να ξέρεις...

** ξέρω ότι δεν υπάρχει περίπτωση να διαβάσουν το μπλόγκ οι φίλες μου...ίσως και γιαυτό να το γράφω...
δεν πρέπει να το έχω πει ποτέ..αλλά δε θα μπορούσα ποτέ να ζήσω χωρίς εσάς...την αγάπη και τη φιλία σας..
έχουμε κακομάθει η μία την άλλη μα ξέρω καλά πως τελικά δε θα χωρίσουμε ποτέ..δεν το κάναμε 6 χρόνια..τώρα θα γίνει......?.....ευχαριστώ....
***εσύ κι αν δεν παίζει να το διαβάσεις..σευχαριστώ για τη ζεστή αγκαλιά σήμερα..το χρειαζόμουν..πολύ..με συνέφερες..