"δεν μπορώ" δε λέω πια...

πριν λίγες ώρες έσκασε μήνυμα που εκτός των άλλων έγραφε ότι έχω πάψει να γράφω και στο μπλογκ...μα δε ξέρω τι να γράψω..δεν ξέρω τι να πώ,πως να το πώ,να το παραδεχτώ, να το εξομολογηθώ...

όλα είναι περίεργα,έτισ όπως ποτέ δεν ήταν.θέλω να κάνω πράγματα,να αρχίσω να ζω αληθινά,να ζω στιγμές γεμάτες.όχι ότι δεν το κάνω εδώ χαλκίδα αλλά σίγουρα το κάνω σε πολύ μικρότερο βαθμό από ότι θα το έκανα πάνω..

θέλω να πάνε όλα καλα...γίνεται?

χτες ήμουν στο αγαπημένο μου μαγαζί.κλειστά όλα και το ράδιο να παίζει.ξαπλωμένη στην καρέκλα με τα πόδια δεμένα στα κάγκελα και τα μάτια κολλημένα στον ουρανό στο αγαπημένο μου αστερι,σιγοτραγουδούσα..σε σκεφτόμουν...θα μαι πάντα εδώ το χέρι να σου κρατάω...

ξυπνάααω απότομα..γύρω μου ποτήρια γεμάτα...

τα δάκρυα δε μου πάνε τελικά.όλα θα φτιάξουν..μακρυα οι μάυρες σκέψεις..μακρυά...