...έτσι λεει ένα γνωστό τραγούδι. το ακολουθώ πιστα και πάω ακόμα παραπέρα...
άραγε θυμάσαι ποια είναι η αγαπημένη μου ταινία?η αγαπημένη μου στιγμή απτα παιδικά μου χρόνια?άραγε θυμάσαι πως είναι η φάτσα μου όταν ξυπνάω ή ακόμα και το πως σφίγγω τα δάχτυλά μου όταν νιώθω αμηχανία?
άραγε θυμάσαι πως σου τραγουδούσα στο τηλέφωνο,πως σου ζητούσα να μου λύσεις απορίες μου? θυμάσαι πως μαρέσουν τα μακαρόνια, ή το παγωτό?
έχεις ξεχάσει άραγε, ή θυμάσαι έστω και λίγο κάποια πράγματα που συνήθιζα να κάνω?...
εγω δε ξεχνώ..να πάρει..δε ξεχνώ ούτε τα πιο μικρά πράγματα που έκανες...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
7 σχόλια:
Προσπαθώ να καταλάβω γιατί να αφήσω τον εαυτό μου να ξαναερωτευτεί. Γιατί να ξαναδώσω σε κάποια τόση δύναμη όση έδωσες εσύ σαυτόν που ακόμα θυμάσαι. Και γώ 2 μάτια θυμάμαι μεγάλα μαύρα που τάκαναν όλα κομμάτια. Το περπάτημα με βήματα μικρά. Είμαι άντρας είμαι σκληρός δέν είμαι ρομαντικός. Κάνω κατάληψη στο χώρο σου γιατί δάκρυσα με το ποστ σου. Συγνώμη γι' αυτό. Ο μόνος άνθρωπος που βλέπει πίσω απο τον άντρα που όλοι θέλουν να κοιτάνε, απο το ύφος του δέν έχω ανάγκη κανέναν γύρισε και μού πε χτες: Όπως κιάν νοιώθεις τώρα να θυμάσαι τις μέρες που σέ κανε να ζήσεις και κοίτα να ξαναζήσεις τα ίδια σύντομα με κάποια άλλη. Ξέρεις τί του απαντώ σήμερα; ΔΕΝ ΑΞΙΖΕΙ ΤΙΠΟΤΑ τόσο για να ζυγιάσει τον πόνο που νοιώθω τώρα. Λυπάμαι και συγνώμη μάλλον σε στεναχώρησα. Αν βρώ τρόπο να ξεχάσω θα στο στείλω σε email. ΣΚΑΤΑ
να σου πω εγώ που πέρασα ένα βήμα παραπέρα απο αυτό που λέει ο ανώνυμος;
δεν ξέχασα... απλά με άφησα να ζήσω το παρακάτω.. σαν πολύ να κράτησε το ένα επεισόδιο και επιτέλους, εστω και μετά από 6 χ΄ρονια, άφησα τον εαυτό μου να νιώσει, μου έδωσα αξία και ε΄τσι προχώρησα σε άλλο επεισόδιο.
καμιά μαγική συνταγή.
ανώνυμε,καταρχήν σευχαριστώ που κατέθεσες κάτι δικό σου στο χώρο αυτό..έπειτα ευχαριστω για τα λόγια σου γιατί πίστεψε με είναι δύναμη για κάποιον που ζει κάτι τέτοιο να ξέρει ότι δεν είναι ο μόνος..αν όχι δύναμη,παρηγοριά σίγουρα...αρκετές μέρες είμαι κομμάτια,προσποιούμαι οτι είμαι καλά,δακρύζω χωρίς λόγο,μα με αποκορύφωμα τη χτεσινή, αρχίζω πια και πιστεύω αυτό που λέει η μαριλίνα...δεν ύπαρχει κάποια συνταγή..όλα μόνα τους θα γίνουν,με τη συμβολή πάντα του χρόνου και της ίδιας μας της θέλησης..
αυτό είναι το ερώτημα όμως,που ίσως και εγώ η ίδια δε θέλω να θέσω στον εαυτό μου...θέλω άραγε πραγματικά να ξεχάσω?
υ.γ.την επόμενη φορά περιμένω απάντησή σου,επώνυμη:)..ή τελοςσπάντων μεηλ σου που να δείχνει ότι όλα πάνε καλά..
μαριλίνα..σευχαριστώω..
σευχαριστώ και γώ για τους ίδιους λόγους. δέν έχει σημασία το όνομα μου. ξεκίνησα να διαβάζω κείμενα στα μπλογκ τον τελευταίο καιρό για να διώξω τη μοναξιά. παρέα έκανα μόσους γράφουν όπως κάνουν και οι περισσότεροι εδω μέσα. ζεις τον πόνο του άλλου, τις σκέψεις του γελάς, λυπάσαι, χαίρεσαι. έζησα στο matrix. έχασα ήδη πολύ χρόνο να σκέφτομαι και να θυμάμαι να ψάχνω να βρώ τί έγινε. πρώτη φορά έγραψα κάτι εδώ χτές στο μπλογκ σου. εγώ το ερώτημα σου το απαντάω. ΘΕΛΩ να ξεχάσω. δέ ξέρω την ιστορία σου η δικιά μου δέν έχει ωραία απλά πράγματα μέσα. ιστορία του γρηγόρη του μπλογκερ θυμίζει. φεύγω απτα μπλογκ σήμερα. ίσως ξαναμπώ μετά απο καιρό για να σου στείλω το email. τοτε θάχω και όνομα.
Υ.Γ "που να σαι τώρα που γυρνάς....."
είναι άσχημο να μην ξέρεις. είναι πολύ πιο άσχημο να ξέρεις. πίστεψέ με. τήν πρώτη φορά που το ρώτησα και η απάντηση της ήταν: τι θες; απάντησα: ΕΣΕΝΑ. μπορούσα. ήμουν ακόμα δυνατός. ξέρεις τί απάντησε: σε θέλω έλα τώρα... με ήθελε για το "τώρα" της. τρόπαιο. λίγες μέρες μετά μου είπε ότι φεύγει πάει στην αγάπη. σε κάποιον που τον πλήγωσε πιό πολύ απο μένα. γύρισε και κεί για λίγες μέρες. ασφάλεια σιγουριά. εκείνον τώρα τον λυπάμαι αλλα λυπάμαι εμένα περισσότερο. εκείνος δέ ξέρει δέ βλέπει "που να σαι τώρα που γυρνάς.....". εγώ ξέρω.
θα σε περιμένω ... :)
αλήθεια..
Αν σου δώσω διαλυτικό, υπόσχεσαι να ξεκολλήσεις;;
Δημοσίευση σχολίου