άραγε θα το νιώσει ποτέ......?

Θα περάσουν οι μέρες

ναι, ο χρόνος μου τάζει

πως το φως της αυγής

διώχνει κάθε σκοτάδι

Κι όπως φεύγουν οι μέρες

και σε παίρνουν μακριά

σαν λουλούδι η καρδιά μου

στον αέρα σκορπά

Δεν μου μένει τίποτα

Τίποτα να κάνω

τίποτα να πω

Δεν μου μένει τίποτα

κι όμως σ' αγαπάω

κι είμαι ακόμα εδώ

Και περάσανε οι μέρες

όπως μου έταξε ο χρόνος

μα στο φως της αυγής

δεν θαμπώθηκε ο πόνος

Κι είναι οι μέρες βροχή

που το τζάμι χτυπά

να γινόσουνα o ήλιος

να γυρνούσες ξανά

Δεν μου μένει τίποτα

Τίποτα να κάνω

Τίποτα να πω

Δεν μου μένει τίποτα

κι' όμως σ' αγαπάω

κι' είμαι ακόμα εδώ

δε μου μένει τίποτα να κάνω πια..θα βυθιστώ στον εαυτό μου και θα βγω στην επιφάνεια μόλις ξεχάσω...

ένα τραγούδι για την ελευθερία ...

Σβήσε ένα φως, βάλε να πιούμε

πάρε το χέρι μου, δώσ' μου φωτιά

Λίγο να σε χαρώ πριν κοιμηθούμε

κι αύριο ξέχνα με οριστικά

Φύγε πρωί σαν κάθε μέρα

μ' ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά

Μ' ένα μικρό φιλί, μια καλημέρα

και μη με ξαναδείς ποτέ ξανά

Πάει καιρός που θες να φύγεις

πάρε το χέρι μου, πες το γλυκά

Όπως με κοίταξες κάποιον Απρίλη

και μου 'πες σ' αγαπώ πρώτη φορά

ερμηνεία-στίχοι-μουσική: Αλκίνοος Ιωαννίδης

ασυναρτησίες * **

Μετά από υπέροχες στιγμές παρέα με το φεγγάρι,που ξεκίνησαν στην παραλία της θεσσαλονικής και τελείωσαν κάπου το πρωί σε ένα μπαλκόνι στην Αγίου Δημητρίου,είμαι σίγουρη τώρα πια τι θέλω,τι ζητάω...θέλω να είμαι καλά να μπορώ εγώ και οι δικοί μου άνθρωποι να ζούμε τις στιγμές όσο πιο έντονα γίνεται..χτες όλα ήταν όμορφα παρόλο που αποφάσισα να ξεχάσω ανθρώπους και καταστάσεις.Είναι πολύ δύσκολο τελικά να μεταδώσεις σε κάποιον τα συναισθήματα σου και ακόμα πιο δύσκολο εκείνος να τα νιώσει τόσο ώστε να μη χρειάζεται να πει τίποτα για να σε κάνει να νιώσεις άβολα.Πολλές φορές οι άνθρωποι αναγκάζονται να βάλουν ένα τέλος,ένα τέλος που μπορεί να πονέσει στην αρχή αλλά αργότερα σίγουρα ο πόνος αυτός θα μειωθεί..και θα μείνει μια μικρή μικρή πληγή που θα ματώνει μονάχα όταν το επιτρέπουν οι πιο κρυφές και ανομολόγητες σκέψεις...όταν η νοσταλγία το ζητά και το προσμένει.έτσι θέλω και για μένα να κλείσει όλο αυτό..δεν με νοιάζει ο πόνος αλλά με νοιάζει η θύμιση και ο "πόνος που κουβαλά εκείνη μαζί της" ...

θα πέσω για ύπνο..να ξεχάσω,λίγο,κάπως...
θα αναζητήσω τη γνώριμη αγκαλιά της πέμπτης.την αγκαλιά που μου φανέρωσε για ακόμα μια φορά πόσο αληθινά συναισθήματα υπάρχουν..πόση ανάγκη έχουμε για αληθινούς φίλους και ανθρώπους..σευχαριστώ...για όλα...μα πιο πολύ γιατί τώρα πια μου έδειξες πως θα είμαστε πάντα ο ένας δίπλα στον άλλον..όταν το σκέφτομαι αυτό κάθε πίκρα λιγοστεύει...

αν ακούς στις μουσικές σου πετώ ..............

σα παιδί να γελάς...

πριν από 4 με 5 χρόνια πρωτάκουσα το τραγούδι που υπάρχει στον τίτλο..οι αγαπημένοι όναρ πάντα με ηρεμούσαν..πάντα μου δημιουργούσαν εικόνες στο μυαλό.Το τραγούδι αυτό το σιγοψιθυρίζω εδώ και αρκετές μέρες,έχοντας αντικρύσει πάρα πάρα πολλά...δεν μπορώ να καταλάβω τί ακριβώς γίνεται στον κόσμο..όλα κινούνται γρήγορα και περίεργα..δε μαρέσει όλο αυτό και ξέρω ότι δεν μπορώ να κάνω τίποτα απολύτως για να το διορθώσω,δυστυχώς.

τι το γεγονός με τον άλεξ, τι όλα αυτά που γίνονται με τις καταλήψεις,με τις αντιδράσεις της πολιτείας,των ανθρώπων,νέων ή όχι,τι όλα αυτά που σκέφτομαι και πιστεύω...

δεν αισθάνομαι και πάρα πολύ καλά, η διάθεση μου είναι λίγο περίεργη αλλά ευτυχώς δίπλα μου είναι ένας άνθρωπος που λατρεύω..δεν ξέρω τι γίνεται..συζητούσα με ένα φίλο μου τις προάλλες για το μέλλον.επέμενε ότι δεν θέλει να αποκτήσει παιδιά μόνο και μόνο γιατί το μέλλον του φαίνεται αβέβαιο,και κυρίως πολύ χειρότερο από το παρών.Δεν μπορώ να συμφωνήσω με την άποψη του αλλά το μόνο σίγουρο είναι ότι σίγουρα το αύριο θα διαφέρει από το τώρα ...
φοβάμαι..για πολλά...
δε μαρέσει να μιλάω έτσι αλλά προς το παρών μόνο αυτά μπορώ να πώ...
γκρ....όλα θα πάνε καλάα..
ξύπνα φτάσαμεε............

και τι κάνεις όταν ερωτεύεσαι μα δεν τολμάς να το πεις?

σ'αγαπάω μα δεν έχω μιλιά να στο πώ ...