πονάω...

ορκίσου μου πως ότι ένιωσα δεν ήταν ψέμα ... ούτε καν όνειρο ...

Tα παράπονα μιλούν....- δΡαΜΑμΙνΗ

Κάποιοι το λένε προμόσιον εγώ το λέω πόρωση με το συγκρότημα,τα τραγούδια και τους στίχους τους....

τι να σου πώ..πως πεθαίνω καθε μέρα για να μπορέσω να ζω
πως κλαίω με τους στίχους από ένα άθλιο σκοπό
τις μέρες μου περνώ,σενα κελί που με πνίγει
και μαζεύω τα κομμάτια που τις νύχτες σκορπώ
μα όσο σκέφτομαι,σε σκέφτομαι,σε σκέφτομαι κάποτε θα στο πώ..

τι να σου πώ...τι να σου πώ...

τα παράπονα μιλούν και για σένανε μου λένε
που με κάνεις να δακρύζω κάποια μέρα θα στο πώ
μα μόλις έρχεσαι ξεχνώ,ξεχνώ τι να πώ...

τι να σου πώ...
πως ξεχάστηκα για χρόνια και μόνος περιμένω
γιατί στο πλάι μου ελπίζω να ακουμπήσεις τελικά να σωθώ...
να σωθώ...

τα παράπονα μιλούν-να σωθώ....

τις μέρες μου περνώ,σενα κελί που με πνίγει
και μαζεύω τα κομμάτια
σε σκέφτομαι,σε σκέφτομαι,σε σκέφτομαι

τα παράπονα μιλούν και για σένανε μου λένε
που με κάνεις να δακρύζω κάποια μέρα θα στο πώ
μα μόλις έρχεσαι ξεχνώ,ξεχνώ τι να πώ...

τι να σου πώ...
πως ξεχάστηκα για χρόνια και μόνος περιμένω
γιατί στο πλάι μου ελπίζω να ακουμπήσεις τελικά να σωθώ...
να σωθώ...

τις μέρες μου περνώ,σενα κελί που με πνίγει
και μαζεύω τα κομμάτια
σε σκέφτομαι,σε σκέφτομαι,σε σκέφτομαι....

Τι Να σΟυ Πω ???

λινκ για το νέο βιντεοκλιπ : http://youtube.com/watch?v=ZHk2EPYMgPM

mikrh aythormhth euxh...

8elo na soy po polla...

8elo na se gnoriso...

8elo na se matho...

8elo na niosoun ta xeili mou ta dika soy ...

pes moy oti kai esy ta 8es ola ayta ..

kapote as ta 8es kai esy ola ayta...

μΗ ΨαΧνΕιΣ πιΑ αΛΛοΥ...ΕδΩ ειΝαΙ τΟ τΑΞιδΙ ...

Με αφορμή κάποιες τρίωρες εκπομπούλες σε σταθμό στις Σέρρες,βρέθηκα σάββατο πρωί να ετοιμάζω βαλιτσάκι..παρέα με τις 2 από τις τρεις τρελές μου εδώ πάνω,ταξιδέψαμε στας Σέρρας...μεσημεράκι έκανα εκπομπούλα με τις δυό μου φίλες να χτυπιούντε στο χορό έξω από το στούντιο και εγώ από μέσα να επιλέγω τραγούδια όμορφα,αληθινά και αγαπημένα..
τελειώσαμε και δε ξέραμε τι να κάνουμε.προσχεδιασμένο στο μυαλό μου πρόταση και για άλλο ταξίδι.η πρόταση έγινε και παρόλο το ξενύχτι της προηγούμενης ημέρας,γύρω στις 9 το βράδυ ήμασταν δράμα!
κουρασμένες δε λέω αλλά γεμάτες όρεξη για νέες εικόνες...περιττό να αναφέρω ότι έχουμε κολλημένο πάνω μας μαλακομαγνήτη :ΡΡ...το τι είδαμε στη διαδρομή,το τι περάσαμε είναι πολύ δύσκολο να το περιγράψω.φτάνοντας στη δράμα λιώσαμε από κρύο.χωθήκαμε κάπου για φαγητό και μετά ξεκινήσαμε να ψάχνουμε κάποια μαγαζάκια που μας είχαν προτείνει..το ένα το βρήκαμε εντελώς στο μπαμ αφού είχαμε χαθεί σε κάτι στενά.. τα άλλα δύο τα βρήαμε με τη βοήθεια ενός περαστικού δραμινού,υπέροχα τρελού,που με απίστευτη ευγένεια μας ξενάγησε στην πόλη.όοτι να ναι...μαγαζιά που πήγαμε? άβατον-αιγαίο-ανώι..
νομίζω όλα τα άλλα ήταν τρέντικα:ΡΡ...
φορτωμένες στιγμές από μια άλλη πόλη,που στα σίγουρα θα ξαναπάμε,την κάναμε ξημερώματα κυριακής πάλι με το τρένο.επιστροφή στις σέρρες,3ωρος ύπνος και μετά εκπομπή με απίστευτο γέλιο και αφιερώσεις στην ίτσα που δεν μπορούσε με τπτ να ξυπνήσει.

τελικά πήραμε το δρόμο της επιστροφής στη θεσσαλονίκη,με συναισθήματα εντελώς υπερβολικά! σε όλη τη διαδρομή το πλεηρ κολλημένο στο δίσκο από τις δραμαμίνες και το μυαλό κολλημένο σε σεναα..

συμπέρασμα?
η ζωή είναι πανέμορφη...κι επίσης...όταν ταξιδεύεις,όταν μοιράζεσαι στιγμές με συγκεκριμένα άτομα,όταν συντροφιά σου έχεις τη μουσική τότε είσαι ικανός να κάνεις τέλεια όνειρα που κάποια στιγμή,δε μπορεί...θα βγούν αληθινά...

θέλω κι άλλα ταξίδιαααααα

όλα ειναι δανεικά ....

και περάσαν οι μέρες θα ήταν πιο σωστός τίτλος.μια βδομάδα από το τελευταίο ποστ και τα πράγματα κάπως αλλαγμένα μου φαίνονται.ακρβώς μια βδομάδα και μπορώ να πώ ότι τελικά δεν ήταν όνειρο..βέβαια όνειρο είναι και θα είναι και ίσως αυτό τώρα να κάνει τη διαφορά.. ο απλός ενεστώτας και ο όμορφος μέλλοντας...
το τελευταίο καιρό,η ζωή μου έχει κατακλυστεί από τη μουσική.όχι ότι τα πράγματα πριν δεν ήταν έτσι,απλά τελευταία έτρεχα από λαιβ σε λάιβ..πότε στην αίγλη στο δρογώση-φάμελλο-στρατή,πότε στο πρινσιπαλ στον υπέροχο μάλαμα,πότε δύο φορές στον σταυρό του νότου(εκτός συνόρων θεσσαλονίκης:Ρ) ξανά στο μανώλη-το στάθη- το μυρωνάκο και τις δραμαμίνες.έτσι μάλλον μαρέσει να τους λέω..οι δραμαμίνες :Ρ
(παρεπιπτόντως το πρόγραμμα στο σταυρό λεει λεει λεει πολύ πολύ πολύ)....

τώρα σπίτι.μετά από μια βραδιά με μουσική ξανά.
τραγούδια στο μυαλό μου,στίχοι μπερδεμένοι στις σκέψεις μου και νότες ατελείωτες.τελικά αυτό χρειάζομαι.μουσική και αγάπη.πιστεύω ότι αυτά τα δύο πάνε μαζί.
μουσική και αγάπη...
αγάπη και μουσική...

δεν ξέρω τι να πώ..το μυαλό παραδόξως(γιατί σήμερα δεν ήπιαα) κάπως θολωμένο.
όλα αυτά που ζω δε θέλω να είναι δανεικά.θέλω να είναι δικά μου και δικά σου.να μου τα χαρίζεις στιγμή με τη στιγμή...
και στη τελική ας είναι και δικά σου.φτάνει να μου δίνεις την ευκαιρία να μπαίνω που και που μέσα αυτά...

θέλω και άλλα ταξίδια και άλλους ανθρώπους και άλλεσ στιγμές και άλλη αγάπη..
και επίσης θέλω πολλά χαμόγελα αληθινά..να γεμίζουν τις στιγμές μας και ας κρεμόμαστε από αυτά....

θέλω να ζώ,να ζώ,να ζώ κάθε στιγμή,κάθε στιγμή...

μαζί σου ....

Είναι μήπως η τύχη που ορίζει τις ζωές αυτής της γειτονιάς;
Σε βρήκα και δεν ξέρω αν υπάρχει ένας θεός που νοιάστηκε για μας.
Καθόσουν σ’ένα πάρκο, γύρω κόσμος, μουσική, τραγούδια απ’τα παλιά.
Κι όλο κοιτούσες κάτω. Μαύρα, κόκκινα μαλλιά, παπούτσια αθλητικά
Έδειχνες τόσο μόνη

Ήθελα να σου πω
Όλα είναι δανεικά εδώ, φωτιά, αγάπη, αέρας

Αγκάλιασέ με, μια ζωή, ως το πρώτο φως της μέρας
Με κοίταξες και ξέρω τι φοβάσαι τι αγαπάς πώς ξορκίζεις το κακό
Με ρώτησες αν θέλω, αν μπορούμε, αν θα φύγουμε ποτέ μας από ‘δω
Έδειχνες τόσο μόνη

Ήθελα να σου πω
Όλα είναι δανεικά εδώ, φωτιά, αγάπη, αέρας
Αγκάλιασέ με, μια ζωή, ως το πρώτο φως της μέρας

(φώτα που σβήνουν-όλα είναι δανεικά..)

Tαξίδι πλάι στο παράθυρο...

θα ξεκινήσω το ποστ με μια αναφορά στον τίτλο του...Είναι το ομώνυμο τραγούδι του αλμπουμ των δραμαμίνη,ενός νέου συγκροτήματος που εμφανίζονται με το φάμελλο-δρογώση-στρατή..
δεν ξέρω τι πρέπει να πω για το γκρουπ αυτό..απλά δεν υπάρχει!
οι στίχοι του τραγουδιού είναι απίστευτοι..τόσο μα τόσο αληθινοί..

την παρασκευή πήγα φάμελλο..με δρογώση και στρατή,χωρις τις δραμαμίνες όμως..ήταν όμορφα μα αν και ο χώρος για συναυλία τα σπάει,το κοινό ήταν ελεινό..τα τραγούδια ζωντανά μα όσο κι αν μπόρεσαν οι άνθρωποι να τραγουδήσουν το κοινό ήταν ότι να ναι...στη φωτιά στο λιμάνι χτυπούσαν παλαμάκια για να το κάνουν πιο γρήγορο..και έπαιζε ο καημένος ο στάθης πιο γρήγορα..όοοτι να ναιι...

οι μέρες πέρασαν,ένα σάββατο μελαγχολικό,μια κυριακή ακόμα πιο μελαγχολική,προάγγελος μιας δευτέρας βλέπεις..μιας δευτέρας που φέρνει μια τρίτη,κι όποιος κατάλαβε κατάλαβε.. :)

τυχαίνει πολλές φορές να πιάνω τον εαυτό μου στο παράθυρο του λεωφορείου,κολλημένη στο τζάμι να κοιτάζω έξω και να χαζέυω...να ψάχνω να σε βρώ και να αναρωτιέμαι αν κάνει και κάποιος άλλος το ίδιο πράγμα την ίδια στιγμή.άραγε να το κάνει...? αυτό θέλω να ελπίζω γιατί αλλιώς οι διπλανοί μου θα με περνάνε για τρελή..

χειμώνιασε και ακόμα πιο εύκολα βάζω τα κλάματα.πες δικαιολογία το κρύο,ο αέρας που με βαράει στα μάτια,πες δικαιολογία οι ώρες που δε λένε να περάσουν...πες δικαιολογία οι στιγμές που κρατούν αυτό που θέλουμε μακρυά...

κάνει κρύο και σκέφτομαι πολύ τους ανθρώπους που είναι μακρυά μου...να μπορούσα να τους κάνω έστω και μια αγκαλιά για να τους δείξω ότι είμαι δίπλα τους..απλά μόνο τη φαντάζομαι και κάνω τα πάντα να τους δείξω εκεί που είναι πόσο μεγάλη φαντασία,και συχνά χαζομάρα, έχω...

απ'την άλλη μαρέσει που έχω δίπλα μου,εδώ,ανθρώπους που αγαπώ πραγματικά..που είναι δίπλα μου και ανέχονται τα χαζά που κάνω και ακόμα πιο πολύ που με ακολουθούν και σε αυτά τα χαζά και τα κάνουμε παρέα..

πολύ περίεργο σημείωμα...ναι έτσι θα το ονομάσω αυτό το σημερινό ποστάκι..σημείωμα...

έπιασα τον εαυτό μου ξανά σήμερα μετά από καιρό να γράφω στιχάκια στο τετράδιο των αγγλικών...ανάμεσα στα βαριέμαι,νυστάζω και ησυχία, έγραφα θέλω να σε δώ επιτέλους και άλλες ανόητες και αόριστες λεξούλες που έμοιαζαν καθρέφτης μου..

έχω διάβασμα για τα αγγλικά που και για φέτος θα με βασανίζουν..σταματάω εδώ με ευχή να κάνω αύριο το ξημέρωμα ένα ποστ που να μη κλείνει με το τραγούδι Όνειρο ήτανε ...

ταξίδια,έκανα ταξίδια πλάι στο παράθυρο κοιμήθηκα..
αν μ'έχεις λίγο στο μυαλό σου τότε έχω βρεί το σπίτι που ονειρεύτηκα..

η αγάπη τι είναι η αγάπη την πόρτα όταν γύρισα που μου άνοιξες...
αλήθεια ποια είναι η αλήθεια,λουλούδι ένα βράδυ που ζωγράφισες..που ζωγράφισες..

και γράφω πάνω στο γυαλί που έχει θολώσει από ζεστή..αναπνοή..
το ονομά σου ... το όνομα σου...

ταξίδια,έκανα ταξίδια πλάι στην αγάπη μου κοιμήθηκα..
αν μ'έχεις λίγο στο μυαλό σου τότε έχω βρεί το σπίτι που ονειρεύτηκα..

η αγάπη τι είναι η αγάπη την πόρτα όταν γύρισα που μου άνοιξες...
αλήθεια ποια είναι η αλήθεια,λουλούδι ένα βράδυ που ζωγράφισες..που ζωγράφισες..


μακάρι να το διάβαζες...

nobody say it was easy ...

έλα κοντά μουυ ....

όνειρο γίνομαι κι εγώ ...

θέλω τόσα πολλά να γράψω μα δε μπορεί να βγει τίποτα από μέσα μου κι ας νιώθω από χθες ότι εκατομμύρια συναισθήματα έχουν στριμωχτεί μέσα μου και ψάχνουν την έξοδο κινδύνου να το σκάσουν,μιας και πήραν χαμπάρι ότι δύσκολα θα τα αφήσω να βγούν προς τα έξω ...
τέσπα..χτες πέρασα πολύ ωραία σενα μικρό,πολύ γνωστό μαγαζί...ένα πρόγραμμα αποκλειστικά δεμένο με τις μουσικές μου προτιμήσεις..και τα παιδιά που τραγουδούσαν υπέροχα!(και δε το λέω μόνο εγώ..)
ένα τραγούδι για τη συνέχεια από coldplay με μαγικούς στίχους ...

Come up to meet you, Tell you I’m sorry, You don’t know how lovely you are

I had to find you, Tell you I need you, Tell you I set you apart

Tell me your secrets, And ask me your questions, Aww let’s go back to the start

Runnin’ in circles, [sounds like] Comin’ our tails, Heads on the science apart

Nobody said it was easy
It’s such a shame for us to part
Nobody said it was easy
No one ever said it would be this hard
Aww take me back to the start

I was just guessin’, At numbers and figures, Pullin’ the puzzles apart

Questions of science, Science and progress, Do not speak as loud as my heart

Tell me you love me, Come back to haunt me, Oh when I rush to the start

Runnin’ in circles, [sounds like] Chasin’ our tails, Comin’ back as we are

Nobody said it was easy
Aww It’s such a shame for us to part
Nobody said it was easy
No one ever said it would be so hard
I’m goin’ back to the start


εκτέλεση από τους cox ή arloutale ,όπως τους συνάντησα στο myspace. :)
url: http://www.myspace.com/arloutale

Πριν το τέλος πως μοιάζει η σιωπή ...

... σαν αγάπη μεγάλη ....

ε π ι σ τ ρ ο φ η

αν δεν με καλούσε το καλό μου σουρωτήρι σε ένα παιχνιδάκι δε ξέρω κι εγώ πότε θα αποφάσιζα να γράψω κάτι εδώ.βέβαια,ούτε τώρα θα βάλω τις φωτογραφίες με τις κούπες μου,μιας και είμαι στη χαλκίδα,αλλά θα συνεχίζω να γράφω γιατί η νύχτα είναι μεγάλη και έμαθα πλέον να κοιμάμαι αφού βγει ο ήλιος...(μπανιστήρι δε ξέχασα το παιχνίδι,στο επόμενο ποστ απο τη σαλονικα:Ρ)...

η χαλκίδα άδεια και δεν μπορώ...

Χάνομαι χωρίς ελπίδα μέρα-νύχτα στη Χαλκίδα
στο δικό σου το περίπου και στα ρεύματα του Ευρίπου

Η ψυχή μου θα σαλπάρει στα νερά τα σκοτεινά
H παλίρροια θα με πάρει και δε θα με δεις ξανά
H παλίρροια θα με πάρει και δε θα με δεις ξανά

Περπατώ στην παραλία, γίνομαι του κόσμου λεία
ναυαγός χωρίς σανίδα που κι απόψε δε σε είδα

Η ψυχή μου θα σαλπάρει...

Ξέρω πως δεν έχω ελπίδα εδώ πέρα στη Χαλκίδα
οι τρελοί μείναμε λίγοι κι ο Σκαρίμπας έχει φύγει

αλλάζει πρόσωπο η θλίψη ...

επηρεασμένη από πολλά..από τον καιρό που άλλαξε,από τις μέρες που συνεχίζουν να κυλούν όπως πάντα,από συζητήσεις αληθινές μα τρομαχτικές,μα πάνω απ'ολα από μια απουσία που καίει τον εαυτό μου,κάθομαι μπροστά από την οθόνη και προσπαθώ να βάλω κάτω τις σκέψεις μου.
διψάω να ζήσω στιγμές.
αυτό είναι το πρόβλημα μου τελικά.διψάω να νιώσω συναισθήματα,λαχταρώ να ζήσω αληθινά..όχι ότι δεν το κάνω,μα τελευταία νιώθω ότι όλα γίνονται γύρω μου μηχανικά..νιώθω ότι μιλάω για να μιλήσω,βγαίνω για να βγώ,ανοίγω την τηλεόραση απλά για να την ανοίξω,γκρινιάζω γιατί δεν έχω να κάνω κάτι άλλο.ίσως και τώρα αυτό να κάνω.να γράφω για να γράψω μα μεσα σαυτό κρύβεται στα σίγουρα η λέξη,ανακούφιση.
σήμερα έκανα μια βόλτα "κατω από τα κόκκινα φώτα" της πόλης,παρέα με έναν από τους πιο δικούς μου ανθρώπους και δυο επίσης άτομα που εκτιμώ αφάνταστα..περπατούσαμε και ένιωσα την καρδιά μου να παλεύει να ρουφήξει κάθε δευτερόλεπτο χαζομάρας,συμπάθειας και ευτυχίας.
δε μου λείπει η ευτύχια και θα ήμουν αχάριστη αν το έλεγα ποτέ.απλά νιώθω ότι μου έχει λείψει αρκετά αυτό το όμορφο συναίσθημα που έχεις όταν ζεις κάτι και δεν αγχώνεσαι ότι θα τελειώσει..και ότι μετά θα αργήσεις να το ξαναζήσεις και πάντα ΑΝ θα το ξαναζήσεις.Μιλάνε συχνά για τη μοναδικότητα της στιγμής,μα επιμένω να ζητώ τη μοναδικότητα χιλιάδων στιγμών.χιλιάδεσ μοναδικές στιγμές...
το κείμενο γεμάτο αρλούμπες.και το συμπέρασμα μου ακόμα ανύπαρκτο.
χάνομαι στη μουσική και πιάνομαι από τους στίχους.
χάνομαι στο όλα και παλεύω να πιαστώ από την ουσία.

τα μάτια μου κλείνουν, συνεπώς θα κλείσω κι εγώ.απλά..
από αύριο όλα θα είναι πιο όμορφα..και αυτό θα γίνει επειδή το θέλω πραγματικά.


Κατηφορίζαμε τις θάλασσες παρέα
και τα νησιά μας χαιρετούσαν μεθυσμένα
Μας τραγουδούσανε πουλιά παραδεισένια
ήταν ωραία η ζωή, ήταν ωραία...

Μα ξεχαστήκαμε και βγήκαμε απ' το χάρτη
και άρχισε η νύχτα πάλι νύχτα να ζητάει
Κάποιον να πάρει αγκαλιά, να του μιλάει
τον πιο μικρό, τον πιο αθώο ναύτη...

Μόχα ο τρελός, Μόχα ο σοφός, Μόχα ο πνιγμένος
Μόχα, αυτός που όσο και αν πιεί πια δε μεθάει
Μες το λιμάνι τριγυρνάει μαγεμένος
Μόχα, αυτός που όλο τα κύματα κοιτάει...

Μόχα ο τρελός, ο σοφός, ο τελειωμένος
Μόχα, αυτός που τον ξεχώρισε η Μοίρα
Τρέχει απ' τα μάτια του η σκουριά και η αλμύρα
Μόχα, αυτός που τραγουδάει ευτυχισμένος...

Ξέρω τα κύματα μια μέρα αυτά τα βράχια
θα τα διαλύσουν, θα τα κάνουν όλα σκόνη
Θα 'ρχεται 'κείνο το κορίτσι να ξαπλώνει
πάνω στην άμμο και θα τραγουδάει τάχα...

Ότι θα έρθω από μακριά και 'γώ σε λίγο,
ότι θα μείνουμε εκεί μαζί για πάντα
Αντίο θάλασσες και κύματα σαράντα,
θα λέω ψέματα πως δε θα ξαναφύγω...

Έρχεται ο Μόχα ο τρελός πάλι χαμένος,
κοιτάει τις άγκυρες και όλο φωνάζει "βίρα!"
Μέσ' στο λιμάνι τριγυρνάνει μαγεμένος
Μόχα, η σκουριά η σκουριά και η αλμύρα...

p.s.πολύ θα 'θελα να το ακούσω αυτό το τραγούδι εκτός από τον αγαπημένο μου χοπ,και από τον λευτέρη,στον Barωδο..

Πι-Πι σαγαπώωωωω

Παύλος Παυλίδης.άπαιχτος.τέλεια εμφάνιση(εκτός ρεψίματος),υπέροχη ερμηνεία,τρομερά φωνητικά και τα καλύτερα τραγούδια.δεν ξέρω αν έφταιγε η μπύρα και το ντεπόν ή η όμορφη παρέα αλλά χτες στο καφωδείο ήταν το κάτι άλλο..και εις άλλα με υγεία


Μα πώς γίνεται αυτό, το μικρό πετραδάκι
να βαραίνει σαν βράχος την ανόητη καρδιά μου;
Να με κάνει να χάνω την πιο όμορφη νύχτα
τ' αστέρια να πέφτουν νεκρά εδώ μπροστά μου...

Ενώ μπορώ ν' ανοίξω την πόρτα,
να τρέξω στους δρόμους που οδηγούνε σε σένα
Εγώ στέκομαι εδώ, κοιτάω στο κενό και
καπνίζω λουλούδια από καιρό πεθαμένα...

Πώς μπορεί αυτό το ψέμα που ζω κάθε βράδι
να με σέρνει τη νύχτα να πίνω σκοτάδι;
Μ' αυτούς που χρόνια μπροστά στον καθρέφτη
περιμένουν -μα όχι- ούτε απόψε δε θα 'ρθει...

Η πόρτα κλείνει, η γιορτή τελειώνει
έξω στο δρόμο το φως με τυφλώνει και
βγαίνω στο δρόμο που βγάζει απ' την πόλη
λίγο προτού να ξυπνήσουνε όλοι...

Πώς μπορεί αυτό το ψέμα που καίει την καρδιά μου
να σε φέρνει κοντά στα όνειρά μου;
Απλώνω το χέρι, μα πώς να σε φτάσω;
Αφού δεν υπάρχεις, δε θα σε χάσω ποτέ...

για μένα παραμένεις εδώ...

Η σιωπή αιώνια και παντοτινή.
σαν εσένα. Σαν την καρδιά σου που εγώ συνεχίζω να επιμένω ότι την ακούω.
Κι ας έφυγες, κι ας ξέρω ότι δε μπορείς να γυρίσεις.
σε ζητάω σε ότι κι αν κάνω.

Η σιωπή αιώνια και παντοτινή.
σαν εσενα. Σαν τη μορφή σου που εγώ συνεχίζω να επιμένω ότι την αισθάνομαι εδώ.
Κι ας έφυγες, κι ας ξέρω ότι δε μπορώ να σε δώ.

Η σιωπή αιώνια και παντοτινή.
σαν εσένα. Σα τη δύναμη που εσύ συνεχίζεις να επιμένεις να μου δίνεις.
Κι ας έφυγες, κι ας ξέρω ότι ποτέ δε θα γυρίσεις.

Η σιωπή αιώνια και παντοτινή.
σαν κι αυτή την αγάπη που εγώ συνεχίζω να επιμένω να νιώθω για σενα.
Κι ας έφυγες . . . κι ας ξέρω ότι ίσως δεν μπορείς να τη νιώσεις.

Η σιωπή αιώνια και παντοτινή.
Σαν εμάς τους δυό μαζί, που συνεχίζουμενα επιμένουμε και οι δύο ότι βρισκόμαστε κάπου.
Κι ας έφυγες εγώ ξέρω ότι είσαι εδώ ...
Αιώνια και παντοτινά.


" η απουσία σου, έχει πλέον γίνει παρουσία "
και αυτό, όταν πονάω, όταν κλαίω, όταν γελάω κι όταν ζώ θα το νιώθω ...
... αιώνια και παντοτινά ...

αλλη γη - στάθης δρογώσης

η απόσταση πονάει ,το εμείς τελειώνει και μένει μονάχα το εγώ...μόνο του...



Σ’ αυτή τη γη, χωρίς εσένα πια
τραβώ στον άδειο λόφο,
εκεί κοιτάζω τα πουλιά, πετούν μακριά με φόβο
Τα σπίτια από ψηλά, πεσμένα φύλλα
κατάξερα, χλωμά, χωρίς ελπίδα

Να υπήρχε μια άλλη γη μες τα όνειρά σου
να φώναζες εκεί να ‘ρθω κοντά σου

Σ’ αυτή τη γη,
ρωτούσες να σου πω,
σ’ αυτόν τον ίδιο λόφο,
χωρίς εσένα αν ζω,
δε βρήκα ακόμη τρόπο

Να υπήρχε μια άλλη γη μες τα όνειρά σου,
να φώναζες εκεί να ‘ρθω κοντά σου
Να ‘ταν αληθινή σαν την καρδιά σου
Να υπήρχε μια άλλη γη να ‘μουν κοντά σου

φώτο από : http://home.yebo.co.za/~xenitis/ecology/SwakopmundAtlanticFog.jpg

Summer moved on ...

μετά από μια εκδρομή στη λάρισα με υπέροχη παρέα,απίστευα γέλια και τέλειες στιγμές δίπλα στο ποτάμι,επιστροφή στο διάβασμα.ήταν όλα υπέροχα.μα πιο πολύ εσύ.εσύ που ξανά πρέπει να φύγεις και εγώ που ξανά μένω να σε περιμένω.έχω περισσότερη δύναμη από ποτέ.κι ας σε ζητάω περισσότερο από ποτέ,τίποτα δε θα αφήσουμε να χαθεί...


Summer moved on
And the way it goes
You can't tag along

Honey moved out
And the way it went
Leaves no doubt

Moments will pass
In the morning light
I found out

Seasons can't last
And there's one thing
Left to ask

Stay, don't just walk away
And leave me another day
A day just like today
With nobody else around

Friendships move on
Until the day
You can't get along

Handshakes unfold
And the way it goes
No one knows

Moments will pass
In the morning light
I found out

Seasons can't last
So there's just one thing
Left to ask

Stay, don't just walk away
And leave me another day
A day just like today
Stay, don't just walk away
With nobody else around

Seasons can't last
And there's just one thing
Left to ask

Stay, don't just walk away
And leave me another day
A day just like today
Stay, don't just walk away
With nobody else around

Summer moved on

έβαλε κρύο και μαζί σου φόρεσα το πιο ζεστό μακρυμάνικο...

stay stay stay stay stay stay stay stay stay stay stay stay stay stay stay stay
stay stay stay stay stay stay stay stay stay stay stay stay stay stay stay stay
stay stay stay stay stay stay stay stay stay stay stay stay stay stay stay stay
stay stay stay stay stay stay stay stay stay stay stay stay stay stay stay stay

wake me up when october ends

φοβάμαι.φοβάμαι τον χρόνο που περνά,φοβάμαι τις αλλαγές που άθελα μας,τις περισσότερες φορές,συμβαίνουν....το μυαλό μπερδεμένο,η ψυχή αιωρείται και η εξεταστική δε λέει να τελειώσει...
το παρακάτω τραγούδι μου το έστειλε κάποιος,λες και ήξερε πόσο πολύ θα μου αρέσει ή πόσο μου ταιριάζει...σευχαριστώ ..


Πρώτη αγάπη και πάντα τελευταίο θρανίο
μέρες όμορφες πέρασαν, μέρες για δυο
που τα χέρια σου χάριζες στ’ άδεια μου χέρια
και στα μάτια σου έβλεπα ήλιους κι αστέρια

Στης ψυχής σου το άβατο ακόμα βαδίζω
το δωμάτιο με νότες και λέξεις γεμίζω
τραγουδάω με βραχνή φωνή όπως και τότε
τα τραγούδια με φέρνουν στα παλιά πότε-πότε

Μην αλλάξεις ποτέ…

Θα περάσω μία μέρα στις οκτώ να σε πάρω
για να πιω ένα ποτό να καπνίσεις τσιγάρο
Να τα πούμε λιγάκι σαν φωτιά να ροδίσεις
όταν πω σ’ αγαπώ και δεν θες να απαντήσεις

στη βροχή να περπατήσουμε μέχρι το σπίτι
να βρεθούμε για λίγο στο δικό μας πλανήτη
και πριν φύγει η χαρά, πριν χαθείς μες στη νύχτα
μ ’αγκαλιές και φιλιά να σου πω, καληνύχτα…..

Μην αλλάξεις ποτέ…


κι εγώ άλλαξα... ; ! ; !

colorblind ...

κοιτάζει τον εαυτό της στον καθρέφτη και εκείνος σπάει χίλια κομμάτια.
χίλια κομμάτια και η ψυχή της εδώ και χρόνια.
να μην στεναχωρήσει κανέναν, να μπορέσει να δώσει τα πάντα σε όλους.
αγαπά και πονά.
αγαπά και δεν αντέχει.

προσπαθεί να μαζέψει ένα ένα τα κομάτια από το πάτωμα,ξανά.
ξανά,να φτιάξει το εαυτό της που δεν άντεξε στη θέα του ίδιου του,του εγώ.
παλεύει να τα μαζέψει ένα ένα.να τα ενώσει και να ζήσει ξανά.
πάλι με τον ίδιο τρόπο.

να συνεχίσει να δίνει . . .
να δίνει όσο πιο πολύ μπορεί, να μπορέσει να δώσει τα πάντα σε όλους.
να αγαπά και ας πονά.
να αγαπά και ας μην αντέχει.

ο καθρέφτης γίνεται όμοιος με πριν ξανά.
μα λείπουν μικρά μικρά κομμάτια..
εκείνη γίνεται έτοιμη να δώσει ξανά.
μα λείπει κάποιος από τη ζωή της.

I am color...blind
Coffee black and egg white
Pull me out from inside
I am ready
I am ready
I am ready
I am
taffy stuck, tongue tied
Stuttered shook and uptight
Pull me out from inside
I am ready
I am ready
I am ready
I am...fine
I am covered in skin
No one gets to come in
Pull me out from inside
I am folded, and unfolded, and unfolding
I am
colorblind
Coffee black and egg white
Pull me out from inside
I am ready
I am ready
I am ready
I am...fine
I am.... fine
I am fine ...

FaiRyTaLe gOnE bad

Το καλοκαίρι έφυγε.μάζι του έφυγαν και ύπεροχες μέρες που με έκαναν πραγματικά ευτυχισμενη.γυρνώ στην πραγματικότητα και αφήνω το παραμύθι πίσω μου.είχε απόλα...
έρωτα
φιλία
θάλασσα
φεγγάρι
φαγητό(δεν το κρύβω:ΡΡ)
αγκαλιές
κλάματα
γέλια
φωνές
δίαιτες
φωτιές
γκρίνιες
χαμόγελα
φωτογραφίες
καμπινγκ
πολιτικά
παράδεισο
σκύρο
συναυλίες
αλκίνοο-σωκράτη στη στενη
μαμά
μπαμπά
αδερφό φαντάρο
και
τρομερό σκύλοοοοοο(βλέπε παραπάνωω)

το λάτρεψα το καλοκαίρι αυτό όπως και θέλω να λατρέψω τις μέρες που έρχονται...
χωρίς φωτιές,χωρίς πλημμύρες,χωρίς εκλογές,χωρις ΔΕΘ,χωρίςεξεταστική...:)

το κρύο πλησίασε μαζί με τη βροχή.ένας ακόμη χρόνος εδώ...
το παραμύθι μπορεί να τελείωσε μα θα αρχίσει κάποιο άλλο...
καλά να περάσουμε...

και για να είμαι εντός τίτλου το τραγούδι αυτό παίζει με τρελή επιθυμία να το ακούσουν όλοι αυτοί που πιτεύουν ότι κρεμόμαστε από τα χείλη τους...:ΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡ (το ίδιο θα έλεγε και η φίλη μου kate winslet στο holiday..σωστά παιδιάα??:ΡΡΡ)

This is the end you know
Lady, the plans we had went all wrong
We ain't nothing but fight and shout and tears

We got to a point I can't stand
I've had it to the limit; I can't be your man
I ain't more than a minute away from walking

We can't cry the pain away
We can't find a need to stay
I slowly realized there's nothing on our side


Out of my life, Out of my mind
Out of the tears we can't deny
We need to swallow all our pride
And leave this mess behind
Out of my head, Out of my bed
Out of the dreams we had, they're bad
Tell them it's me who made you sad
Tell them the fairytale gone bad

Another night and I bleed
They all make mistakes and so did we
But we did something we can never turn back right

Find a new one to fool
Leave and don't look back. I won't follow
We have nothing left. It's the end of our time

We can't cry the pain away
We can't find a need to stay
There's no more rabbits in my hat to make things right

Out of my life, Out of my mind
Out of the tears we can't deny
We need to swallow all our pride
And leave this mess behind
Out of my head, Out of my bed
Out of the dreams we had, they're bad
Tell them it's me who made you sad
Tell them the fairytale gone bad

Tell them the fairytale gone bad...
Tell them the faïrytale gone bad...

"οι αναμνήσεις να μας καίνε..."

Πάλι μιλάω με τις σκιές
Πάλι με κέρδισε το χθες
Πάλι αντέχω γιατί υπάρχεις
Μα και που υπάρχεις μακριά μου με σκοτώνει
Και δεν ελέγχω της καρδιάς μου το τιμόνι
Σα με βρίσκουν

Ξημερώματα
Δίχως χρώματα
Ν'αναλαμβάνει την ευθύνη
Ότι από μένα έχει μείνει
Ξημερώματα Πάλι κλάματα
Κι έτσι όπως κόβεται η φωνή μου
Ζητάω να'ρθεις στην προσευχή μου
Αλλά στις μέρες μας δε γίνονται πια θαύματα

Στα δύο η ζωή μου έχει κοπεί
Και πάλι αντέχω γιατί υπάρχεις
Μα και που υπάρχεις μακριά μου με τρελαίνει
Και δε γνωρίζω η καρδιά που με πηγαίνει

Σα με βρίσκουν
Ξημερώματα
Δίχως χρώματα
Ν'αναλαμβάνει την ευθύνη
Ότι από μένα έχει μείνει
Ξημερώματα Πάλι κλάματα
Κι έτσι όπως κόβεται η φωνή μου
Ζητάω να'ρθεις στην προσευχή μου
Αλλά στις μέρες μας δε γίνονται πια θαύματα


Οι μέρες της φωτιάς πώς πέρασαν;
Το πόσο μ'αγαπάς πώς ξέχασαν;
Ναι, γι' αυτό σε κλέβουν ναι, και δραπετεύουν.
Πώς τώρα γίνεσαι φυγή κι ενοχή;
Μη, μη μου λες την αφορμή δε μου αρκεί.

Γιατί, γιατί, γιατί απομακρύνεσαι;
Γιατί, γιατί, γιατί απ' το όνειρο κρύβεσαι;
Γιατί, γιατί, γιατί δεν παραδίνεσαι;

Τα χάδια σα χαρτί πώς κάηκαν;
Σε δίσεκτη στιγμή πώς χάθηκαν;
Ναι, δεν ανασαίνουν ναι, αυτοί που μένουν.
Πώς όταν καίει το φιλί ως την ψυχή,πώς;
πώς να φτάσει το κορμί να λυτρωθεί;

Γιατι; Γιατι; Γιατί;
απομακρύνεσαι;
Γιατί, γιατί, γιατί απ' το όνειρο κρύβεσαι;
Γιατί, γιατί, γιατί δεν παραδίνεσαι;


απλά ξύπνησα με ένα μήνυμα που μου έβαλε στο μυαλό τα παραπάνω τραγούδια.παλιά και λατρεμένα,ειδικά το δεύτερο.

είσαι η γιορτή του γυρισμού...

μετά από ένα μήνα και κάτι, ξανά εδώ..μου έλειψε η φάση αυτή,το ομολογώ.
αυτή τη φορά γράφω φορώντας το μαγιώ και στα γρήγορα...
ήρθε το καλοκαίρι.η εξεταστική έφυγε(πως είναι άλλο θέμα),οι μέρες στο καμπινγκ πέρασαν(μα θα ξαναρθουν),οι μέρες στη μήλο έρχονται...μακάρι φέτος να είναι η τρίτη φορά που θα επισκεπτώ το νησί αυτό.την ιδέα μας την έδωσαν κάτι παιδιά στο τραίνο επιστροφής στι χαλκίδα που ήταν έτοιμα να σαλπάρουν για το πιο όμορφο νησί κατ'εμέ...
είμαι ξενυχτησμένη.σερί,πρώτη φορά για φέτος με ελάχιστο ύπνο με καραούλι στο ασημί yaris της τιτίας,παρκαρισμένο στο κύμα...υπέροχο καλοκαιρινό βράδυ..με μουσική και μπιρίμπα,με γέλια και τραγούδια..

όλες αυτές τις μέρες τα συναισθήματα ποικιλλα..πήγα αλκίνοο-μάλαμα.μάρεσε και θέλω κι άλλο.θέλω να ακούσω ένα συγκεκριμένο τραγούδι ξανά.. υπομονή μέχρι τη στενή στις 17.08..
άλλο,άλλο,άλλο....
όλα αληθινά,όλα ζωντανά,όλα γεμάτα ελπίδα...
όλα είναι εδώ και όλα για πάντα

κλείνω...πάω να φορέσω τις γυαλαμπούκες μου,το αντιλιακό μου,το καπελάκι,τα μπρατσάκια και να τρέξω στη θάλασσα...

υ.γ. μου λείπεις ήδη όσο δε φαντάζεσαι βαζελάκι...και σε μένα και στη φίλη μου και στη συμπεθέρα μουυυυυ..... δεν θα αργήσουμε να ανέβουμε...και μη ξεχνάς....ΓΙΟΚ ΜΠΑΛΙΚ !!!

i wanna fuck you - Akon feaut.Snoop Dogg

ο ύπνος δεν έρχεται.στο μυαλό της τριγυρίζουν εικόνες.ωραίες στιγμές που δεν μπορεί πλέον να τις νιώσει,ούτε καν να τις θυμηθεί καλά καλά..τα κατέστρεψε όλα.και το πιο μικρό γυαλί το σπασε και αυτό.
απογοήτευση.
περπατά πάνω σε νερά ήρεμα.
η καταιγίδα κρύφτηκε και εκείνη βγαίνει στο δρόμο.μυρίζει βροχή.τα ξέπλυνε όλα.αναμνήσεις και αισθήσεις.
απογοήτευση.
η καταιγίδα του μυαλού της μόλις έχει αρχίσει και καταφύγιο δε βρίσκει να κρυφτεί.αφήνεται και βρέχεται στις σκέψεις που πριν δίσταζαν να βγούν προς τα έξω.βρεγμένη ως το κόκκαλο δέχεται χωρίς αμφιβολία κάθε σκέψη.αρκεί να έρθει και να φύγει.και αυτή τη φορά μια για πάντα.
απογοήτευση.
το τελευταίο τσιγάρο του πακέτου που του είχε κλέψει κρυφά,είχε υποσχεθεί στον εαυτό της ότι θα το κρατούσε να το κάνουν μαζί,όταν η μοίρα και η τύχη τελικά τους ένωνε.το καπνίζει μόνη της απόψε ώσπου να καεί και το φίλτρο.να καεί όλο αυτό που νιώθει.ολοκληρωτικά.μια για πάντα.κι ας μένει η πικρή γεύση,να καεί.όλο. απόψε .
απογοήτευση.
ρέκβιεμ σήμερα για ένα όνειρο 7 χρόνων.για μια φιλία 7 χρόνων.για ένα έρωτα 7 χρόνων.για μια σχέση 7 χρόνων.για αναμνήσεις 7 χρόνων.για σκέψεις 7 χρόνων.για στιγμές 7 χρόνων.μα και για όνειρα 7 χρόνων που δεν θα πραγματοποιηθούν ποτέ και θα μείνουν για πάντα με μοναδικό φόντο τα αστέρια.
απογοήτευση.
τα νερά αγριέυουν καθώς οι σκέψεις δεν αφήνουν περιθώριο στη λογική.
κοιμάται και όταν θα ξυπνήσει όλα θα είναι αλλιώς.
θα βγεί στο δρόμο και κάτω από ένα υπέροχο ουράνιο τόξο,θα αφήσει να φύγει μακρυά ένα πράσινο μπαλόνι...ελπίζει...και συνεχίζει να ζει από εκεί που σταμάτησε χωρίς καμία ανάμνηση.

Ζω ακόμη ζω...

...
οι ρυθμοί είναι τρελά γρήγοροι και το ρολόι μου μάλλον πρέπει να σπίνταρε και να τρέχει,να τρέχει...
σχολή πολλά,φίλοι καλά υγεία το ίδιο,οικογένεια σούπερ.
......................
Κλείνεις το παραθύρι σου και σπάζεις για χατήρι σου τη Λέξη που αγαπούσες πιο πολύ ό,τι δεν σε σκοτώνει σε χρεώνει κι ό,τι σε ξεπληρώνει είναι η αφεντιά σου η μισή.
......................
είδα όνειρο και φοβήθηκα.ήρθε εκείνος πάλι,με επισκέπτεται συνέχεια τελευταία, και προσπαθούσε να με φιλήσει..τον έδιωχνα.πρώτη φορά μετά από καιρό...αν και μάρεσε που τον έβλεπα τώρα εγώ φοβήθηκα.
είπε 'οτι θα ναι μαζί μου στις 29 μαίου. το θέμα είναι πως θα ερχόταν εκείνος ή θα πήγαινα εγώ.
φοβάμαι δεν το κρύβω μα τον είδα ξανά.
......................

η ζωή συνεχίζεται και συνεχίζεται.
στο σπίτι καλής φίλης με την πιό τέλεια παρέα κι ας λείπουν κάποια άτομα...
......................
Μοιάζει να κυβερνά ο καημός μα δε με νοιάζει
Έχει βαθύτερο σκοπό και ας με πειράζει
Κι είναι ο σκοπός λυπητερός και τραγουδάει
Γίνεται ύμνος γιορτινός και όλο γελάει
Κι όλο γελάει...

πεστο δυνατά πως μαγαπάς...

ήρθαν λέξεις στο μυαλό και προσπάθησα να βγάλω νόημα.φεύγω αύριο για θεσσαλονίκη.η απόσταση θα μεγαλώσει μα 24 θα μαι πίσω..έχω φρικάρει.με τη σχολή μου,με τα μαθήματα που δε γίνονται έτσι όπως τα φανταζόμουν,με το περιβάλλον που κι αυτό δεν είναι έτσι όπως το φανταζόμουν...το μόνο καλό είναι πως έχω δίπλα μου κάποιους πραγματικούς ανθρώπους και ότι σπουδάζω στην καλύτερη πόλη της ελλάδας.
μπήκα σε άγριο τρυπάκι..μια εδώ μια εκεί.η μισή καρδιά να ναι βόρεια και η άλλη μισή νότια.υπήρχαν και άλλες στιγμές που ένιωσα έτσι στο παρελθόν.πολύ πολύ έντονες και αληθινές,μα η συγκεκριμένη φάση με τρομάζει.είμαι αγχωμένη..για τη σχολή...
όσο είμαι χαλκίδα το μόνο που κάνω είναι να βολτάρω ατελείωτα και να ασχολούμαι με πράγματα που λατρεύω..οι γονεις γκρινιάζουν και αναρωτιούνται και αυτοί τι ακριβώς κάνω στη ζωή μου.πως να τους δώσω να καταλάβουν ότι παρόλο που μαρέσει τρελά αυτό που επέλεξα,νιώθω ότι το πανεπιστήμιο είναι ότι να ναι?? δεν κατηγορώ το απθ σαν απθ αλλά σκέτο σαν π.(αριστοτέλειο πανεπιστήμιο θεσσαλονίκης).νιώθω πως τα πράγματα είναι τρελά χύμα και τσαντίζομαι γιατί σαν όχι και πολύ υπεύθυνο άτομο,θέλει ο οργανισμός μου μια α πίεση για να ανταπεξέλθει στο διάβασμα.μα όχι μόνο αυτό αλλά και τα μαθήματα γίνονται όπως ναν ναι..
μα γίνεται 7 άτομα σε μια αίθουσα?ειλικρινά δεν έχω πάει φέτος σε μάθημα με πάνω από 10 το πάρα πολύ άτομα.γίνετια να μη φρικάρεις?άσε που άλλαξε ο οδηγός σπουδών,μπήκαν κατευθύνσεις,δε ξέρω τι μαθήματα ακριβώς θα υπάρξουν στα άλλα εξάμηνα και είμαστε όλοι μετέωροι.
είμαι γκρινιάρα ναι,μα τώρα νιώθω ότι όλα έχουν πέσει μαζεμένα.θέλω εξεταστική γίνεται?θέλω αναρτημένη ύλη να αρχίσω να διαβάζω,να μη κάθομαι..να μη σκέφτομαι την απόσταση,να μη σκέφτομαι τίποτα άλλο που με χαλάει.μακάρι αύριο που θα πάω σχολή να δώ ύλη στον πίνακα ανακοινώσεων.έστω να δώ ποια βιβλία θα πάρουμε..
εεεεεε ανεβαίνω...
εεεεεε δεν μπορώωωω
μόνο εγώ βρέθηκα σε αυτή τη φάση ή υπάρχουν κι άλλοιι???
αίντε υπομονή ησυχιάκι..2 μήνες έμειναν και μετά διακοπέεεεεεςςς...
καλό μήναα...ας πάνε όλες οι μέρες τουτουνου όπως μπήκε η πρώτη..ακριβώς όπως πιάσαμε το μάη..
στο χωριό..μαζεμένα 16 άτομα...6 της ηλικίας μου και οι υπόλοιποι μας σκάγανε μια 8αρα χαλλλλαράαα...ήταν πολύ ωραία..αρνί στη σούβλα,άφθονο κρασί,μουσική,μπαλίτσα για τα μήλα,σαλάτα από τον κήπο της μαμάς,τάβλι και πολύς πολύς έρωτας..λές και ήτνα και η φύση ερωτευμένη έμοιαζε.έφτιαξα και στεφάνι..με κατακόκκινα 30φυλλα...μόνο που έλειπε ο ζησάκος μου,το φανταράκι μας...ήταν στα σκηνάκια όλοι μέρα...υπήρχε ο άλλος ζήσης όμως..:ΡΡΡΡ αλλά παρόλα αυτά αδυνατούσε να καλύψει το αδερφικό κενό μουυ...:):):):)
όλα καλά όλα ωραία.χαίρομαι όταν αρχίζω ποστ μες στη γκρίνια και το κλείνω μες στη χαράα..έβαλα φάμελλο γιαυτό ίσως...στέλνω γράμμα στο μεγάλο πουθενάα!
η αγάπη σου,μου δίνει φτερά
η αγάπη μας,σαρώνει όοοολααααα τα εμπόδιαααα...
θα κάνουμε παιχνίδι στο τάβλι την απόσταση μα θα βγούμε και οι δυο μας νικητές σε αυτή τη παρτιδα,ναι??????

άνοιξα το μεγάλο πουθενά βρήκα το εισιτήριο στη σελίδα..να κοιμάσαι δίπλα μου ξανά,μεσα στο όνειρο μου σε είδαα...
η αγάπη είναι ένας θεός...στα θαύματα πες μου αν πιστεύεις.....

ανοίγω το παράθυρο και φωνάζω δυνατά ότι η ζωη είναι τέλειααα!!!

σε θέλω εδώ για να υπάρχω ...

το blog τελευταία έχει γίνει πολύ πιο ροζουλί από το φόντο του,μα δε φταίω εγώ ειλικρινά...όσοι με ξέρετε,με νιώθετε...έπρεπε να ποστάρω ένα τραγούδι που εδώ και λίγη ώρα με φρίκαρε(με την πιο υπέροχη έννοια..)...δήμητρα γαλάνη και γιώργος καραδήμος...σε θέλω εδώ ο τίτλος του,και όλα όσα θέλω να σου πω τα λένε οι στίχοι του...

Σε θέλω εδώ για να μπορώ όλα όσα ζω να΄ναι δικά μου
να΄σαι πληγή απ΄την πληγή
να΄σαι χαρά απ΄τη χαρά μου
να΄σαι εδώ γιατί η ζωή
με ένα σώμα δεν αρκεί
σε θέλω εδώ για να υπάρχω

Σε θέλω εδώ για να μπορώ
να΄χω έναν άνθρωπο δικό μου
με τη σιωπή να του μιλώ
όπως μιλάω στον εαυτό μου
και να μοιράζομαι στα δυο
τ΄άστρα το χρώμα το λεπτό
ότι κι αν γίνει καρδιά μου
εσύ να΄σαι εδώ

Να μπορώ να σ΄αγαπήσω
να μπορώ να σε μισήσω
με το βλέμμα να σου δείξω
χωρίς να μιλήσω
τι θέλω να πω

Σε θέλω εδώ να σε κοιτώ
να σε ξυπνώ να σε κοιμίζω
σε θέλω εδώ για να μπορώ
κάτι από αγάπη να θυμίζω
να΄σαι εδώ γιατί η ζωή
με ένα σώμα δεν αρκεί
ότι κι αν γίνει καρδιά μου
εσύ να΄σαι εδώ

Να μπορώ να σ΄αγαπήσω
να μπορώ να σε μισήσω
με το βλέμμα να σου δείξω
χωρίς να μιλήσω
τι νιώθω

Σε θέλω εδώ γιατί η ζωή
με ένα σώμα δεν αρκεί
ό,τι κι αν γίνει σε θέλω
σε θέλω εδώ
σε θέλω εδώ

μαζί σου, μηδενίζω κάθε απόσταση...

αγκαλιά σου...

Strawberries, cherries and an angel's kiss in spring
My summer wine is really made from all these things

I walked in town on silver spurs that jingled to
A song that I had only sing to just a few
She saw my silver spurs and said let's pass some time
And I will give to you...summer wine
Oh..oh..oh...summer wine

Strawberries, cherries and an angel's kiss in spring
My summer wine is really made from all these things
Take off your silver spurs and help me pass the time
And I will give to you...summer wine
Oh...summer wine

My eyes grew heavy and my lips they could not speak
I tried to get up but I couldn't find my feet
She reassured me with the unfamiliar line
And then she gave to me...more summer wine
Woh..woh..oh...summer wine

Strawberries, cherries and an angel's kiss in spring
My summer wine is really made from all these things
Take off your silver spurs and help me pass the time
And I will give to you...summer wine
Mm...summer wine

When I woke up, the sun was shining in my eyes
My silver spurs were gone, my head felt twice its size
She took my silver spurs, a dollar and a dime
And left me craving for...more summer wine
Oh..oh..summer wine

Strawberries, cherries and an angel's kiss in spring
My summer wine is really made from all these things
Take off those silver spurs, help me pass the time
And I will give to you my summer wine
Oh...oh...summer wine

πως να μην ερωτεύεσαι όλο και πιο πολύ όταν ακούς ένα τέτοιο τραγούδι.......

έλα μαζί μου κάπου να πάμε χέρι με χέρι ....

τα μάζεψα και ανεβαίνω αύριο.με μια καθυστέρηση δυο ημερών.αναβολή καλύτρεη λέξη,πιο εύστοχη.η βαλίτσα μου δυσκολεύεται να κλείσει...προσπαθώ να κλειδώσω σε αυτήν κάθε στιγμή από τις διακοπές στη χαλκίδα μα εκείνη αρνείται να τις χωρέσει όλες.θα ξεχωρίσω τις άσχημες και θα κρατήσω τις πιο αληθινές,τις πιο όμορφες,ελπίζοντας να χωρέσουν και να μπορέσω να γεμίσω με αυτές και το σπιτάκι στη θεσσαλονίκη....

βγάζω λοιπόν μακρυά στιγμές με δάκρυα πόνου και απογοήτευσης..στιγμές κακίας και απαισιοδοξίας...στιγμές που θυμίζουν παρελθόν που θα μείνει μονάχα παρελθόν...

θα κρατήσω εσένα,το πρώτο μας βλέμα,το graffity σου, την μεγάλη παρέα στο σπιτάκι,τη μπιρίμπα,τις αγκαλιές,το χορό στο σταβέντο,τα σκαλιά και το κρύο,το σκυλάκι του αδερφού μου,τα βαπτιστήρια μου,την έκπληξη στο φλόκα,το ατελείωτο λιώσιμο στο ζούμ και το υπέροχο παλέρμο στο κρηπίδωμα...θα κρατήσω ότι έζησα εδώ και 8 μέρες με΄σα στο μυαλό μα και μέσα στη ψυχή γιατί δε θέλω να ξεχάσω τίποτα....α...στα πράγματα της βαλίτσας ανήκουν και τα βαμμένα vansakia μα και τα υπέροχα λαζάνια της μαμάς...

ανεβαίνω πάνω να συναντήσω φίλους καλούς που μου έλειψαν πολύ.... θα έρθεις και εσύ μαζί μου.έτσι δεν είναι....?

A Γ Α Π Η Σ Ε Μ Ε ....

Πόσο μελαγχόλησε αυτός ο τόπος

Σα να μου τέλειωσαν τα χρώματα πριν καν τα αντικρίσω,
σαν να κουράστηκα απ΄ τον χρόνο πριν καν να αρχίσω,
λίγες στιγμές πριν ζήσω, το κορμί μου πριν προικίσω,
σα να γελάστηκα από άνθρωπο λίγο πριν να τον συμπαθήσω,
σα να μου γνεψε η καρδιά μου και να ταυτίστηκε με την πιο μαύρη σκιά μου,
σα να κλότσησα μακριά τα όνειρα μου,
σα να έχασα για ένα λεπτό την ματιά μου και να θάφτηκα στο σκότος,
πόσο μελαγχόλησε αυτός ο τόπος;

Έχεις ιδέα πως είναι να κολυμπάς μεσ’ στο σκοτάδι και να μην πνίγεσαι;
Μονάχος μες στην σκέψη να αφήνεσαι και να δίνεσαι,
δεν γίνεσαι γαμώτο είσαι, και για ό,τι είσαι πάντα κρίνεσαι,
μη μου θλίβεσαι αγαπημένη, που είσαι τώρα πια χαμένη;, εξαντλημένη, ξοφλημένη! Αφού η αγάπη ήταν το μόνο που δεν ένιωσες, τώρα πάλι να:
με τα τέρατα πως έμπλεξες; Και πως θέλεις να ξεμπλέξεις; η ζωή σου είναι….
και του θανάτου η έλξη.
Άλλο ένα ψέμα κι ένα ακόμη ξωτικό νεκρό στην χώρα των μπορντό ονείρων, των ανύπαντρων ερωτευμένων χήρων, των μισαλλόδοξων μητέρων που κρατάνε τα μωρά υστερόβουλα, κι όλα ανώφελα κι όλα στον τόπο αυτό κοίτα πως γίνονται : ανώδυνα!
Αγάπησέ με, σκούπισε το δάκρυ μου με φως και κράτησέ με, αυτός ο τόπος μελαγχόλησε, βοήθησέ με, λιώσε το φεγγάρι μου κάντο βροχή και ξέπλυνέ με, αγάπησέ με…

«Αγάπησέ με, σκούπισε το δάκρυ μου με φως και κράτησέ με, αυτός ο τόπος μελαγχόλησε, βοήθησέ με, λιώσε το φεγγάρι μου κάντο βροχή και ξέπλυνέ με, αγάπησέ με…»

Σαν σωριασμένα βράχια από την θάλασσα ριγμένα,
σαν ουρλιαχτά γοργόνων όπως τα φύκια παρατημένα,
όσα είχα στην καρδιά μου, όσα πίστευα κι όσα λάτρευα για μένα
απογειώθηκαν σα σκόνη κι είναι από τον άνεμο θαμμένα,
δεμένος ο ήλιος πίσω από σύννεφα βρεγμένα,
σταματημένος ο χρόνος θυμίζει κάτι από εσένα,
σαν παγωμένος αυτός ο τόπος μελαγχόλησε λες κι έφυγε για τα ξένα,
μα είναι νωρίς ακόμα, δεν μου πάγωσε το αίμα..

«Αγάπησέ με σκούπισε το δάκρυ μου με φως και κράτησέ με, αυτός ο τόπος μελαγχόλησε, βοήθησέ με, λιώσε το φεγγάρι μου κάντο βροχή και ξέπλυνέ με, αγάπησέ με…»

πάει κι αυτό ...

το πάσχα τέλειωσε μα οι διακοπές του καλά κρατούν...για πόσο ακόμα?
οι μέρες πέρασαν τόσο μα τόσο γρήγορα και το μόνο που θέλω είναι να μείνω κι άλλο πολύ στη χαλκίδα...πολύ πολύ ....
χτες τελικά κάναμε τα σχεδόν συνηθισμένα..μετά από ένα γερό ξενύχτι το σάββατο το βράδυ,ο αδερφός μου θέλησε να με ξυπνήσει με πιάνοο...ωχ ωχ στο πόδι από τις 10 με 4 μόλις ώρες ύπνο..πήγαμε στο χωριό κατα τις 12...η μαμά και ο άλλος αδερφός είχαν κάνει πολύ καλή δουλειά..μετα από μισή ώρα το κοκορετσάκι έτοιμο..και τα αβγά στο τραπέζι κομμένα με αλάτι,πιπέρι και λάδι..τέλειο!!
σκάσαμε στο φαί..η μαμά εκτός από όλα τα άλλα είχε κάνει και λαζάνια γιατί εγω δε τρώω αρνι..ήταν όμορφα,οικογενειακά..μα κάτι έλειπε στα σίγουρα...έλειπαν τρία πρόσωπα αγαπημένα.....
επιστροφή στη χαλκίδα,και αμέσως καφεδάκι στην παραλία..τάβλι,συζητήσεις ατελείωτες και πολλά γέλια..όοτι να ναιιι και όοοτι κάτσειι...το βράδυ πάλι βόλτα με πολύ καλή παρέα...άντε να δούμε πως θα πάμε πάνω.η μισή θέλω να πάω και η άλλη μισή να μείνω εδώωω..
και του χρόνου με υγεία πάνω απόλα!
χρόνιά πολλά σε όλουυς.......

ποιός είσαι εσύ που με κοιτάς?...

ότι να ναι vol.2

ξύπνησα με κλάματα.με είδε η μαμά και μου έφερε τσουρέκι.τέλειο δεν το συζητώ.τα κλάματα για λίγο σταμάτησαν.άρχισαν οταν συνειδητοποίησα πως είναι η 2η φορά στη ζωή μου που τρώω τσουρέκι και κλαίω για κάτι συγκεκριμένο.ε,τότε με έπιασαν τα γέλια.και γελούσα μόνη μουυυ..

η μέρα είναι τέλεια.έχει ήλιο,τόσο πολύ που σκεπάστηκαν όολες οι μάυρες σκέψεις..

έβαλα κοργιαλά.ένα τργούδι που θα το γράψω και εδώ σε λίγο,στο τέλος του μπλογκ.δεν ξέρω τι να πώωω..όλα θέλω να πάνε καλά..λες να πηγαίνουν κάθε που δαγκώνω τσουρέκι?;ρ

μα τα έφτιαξε τέλεια η μαμά μου..

ακούς εσύ εκεί πέραααα..είμαι καλάαα...όλα φτιάχνουν.από τη μια στιγμή στην άλλη από το ένα βράδυ στο άλλο..

σε λίγο θα ντυθώ,θα γίνω όμορφη και θα πάω για καφέ με τις φιλενάδες μου,που παρεπιπτόντως τελευταία πιστεύουμε ότι παίζουμε στη βέρα στο δεξί...:ρρρρ

μετά από μια κρίση διαρκείας,επανέρχομαι απίστευτα καλά...

δεν είμαι μόνη μουυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυ

αύριο έρχεται ο φανταρομπροοοοοοοοο!!!!

Κι αν δεν ήμουνα ποτέ εγώ
Αυτό που πάντοτε ζητούσες
Ν’ αλλάξω δε μπορώ
Κι αν δεν έμοιασα ποτέ εγώ
Μ’ αυτό που χρόνια αναζητούσες
Συγνώμη δε θα πω

Τίποτα δεν έχει μείνει εδώ
Τώρα αγάπη να θυμίζει
Για να κρατηθώ
Κι αν το τελευταίο σ’ αγαπώ
Της ώρας ήταν ένα ψέμα
Δε θα στο ξαναπώ

Τίποτα δεν έχει μείνει εδώ
Τίποτα να με κρατήσει

Θέλω μόνο, θέλω να σ’ αρνηθώ
Καρδιά μου
Τίποτα δεν έχω πια να πω
Το τέρμα μόνος μου κοιτάζω
Θέλω απόψε, θέλω
Να σ’ αρνηθώ
Και να χαθώ

Κι αν δεν έμαθες εσύ ποτέ
Πόσο αλήθεια σ’ αγαπούσα
Φταις εσύ γι’ αυτό
Κι αν δεν θέλησες εσύ ποτέ
Από μένα να το μάθεις
Που φτάσαμε ως εδώ

Τίποτα δεν έχει μείνει εδώ
Τώρα αγάπη να θυμίζει
Για να κρατηθώ
Κι αν το τελευταίο σ’ αγαπώ
Της ώρας ήταν ένα ψέμα
Δε θα στο ξαναπώ

Τίποτα δεν έχει μείνει εδώ
Τίποτα να με κρατήσει
Θέλω μόνο, θέλω να σ’ αρνηθώ
Καρδιά μου
Τίποτα δεν έχω πια να πω
Το τέρμα μόνος μου κοιτάζω
Θέλω απόψε, θέλω
Να σ’ αρνηθώ
Και να χαθώ

πονάω...

Έλα για λίγο να σε δω και ύστερα φεύγεις πάλι
είναι η βραδιά μεγάλη κι εγώ μονάχος δεν μπορώ
Είμαι εδώ και είσαι εκεί χιλιόμετρα και μίλια
Μέχρι τα δυο σου χείλια μοιάζει ο κόσμος φυλακή

Να ‘ταν η απόσταση γυαλί με μια να το σπάσω
Να ‘ταν η απόσταση γυαλί με μια να το σπάσω
Να ‘ταν η απόσταση γυαλί με μια να το σπάσω
και ούτε μια στιγμή να μην σε ξαναχάσω, να μην σε ξαναχάσω
Να ‘ταν η απόσταση γυαλί

Έλα για λίγο να σε δω το άδειο μου κρεβάτι
Σαν έρημο παλάτι χωρίς βασίλισσα και εγώ
Είμαι εδώ και είσαι εκεί χιλιόμετρα και μίλια
Μέχρι τα δυο σου χείλια μοιάζει ο κόσμος φυλακή

τελειωσε.

ότι να ναι vol.1

τρομαχτικό να ξυπνάς επειδή σε κυνηγούν οι μπράβοι του ασλάνη...ε?( να έχει άραγε μπράβους? και γιατί λέγονται μπράβοι??)...τέσπα...ξύπνησα που ξύπνησα,τι να κάνω πριν έρθουν τα θηριάκια μου για την καθιερωμένη βόλτα στα μαγαζιά,ήρθα να γράψω να βγάλω από μέσα μου πολλάαα...
μπακ του χαλκίδα και τα νεύρα τσιτωμένα...ο οργανισμός τίγκα από κρασί τις τελευταίες μέρες,τόσο που δε νομίζω πως θα αντέξω αν και σήμερα πάμε ζουμ(εννοείται πως εκεί θα πάμεεεε)...οι φίλες μου τελικά είναι πιο γιούχου από οσο νόμιζα.γενικά είμαστε ότι να ναι παρέα...σκέφτονται όπως κι εγώ και αυτό είναι πως με τρελαίνει..μαρέσει πολύ γιατί ειλικρινά δε χρειάζετια να τους εξηγήσω αναλυτικά τι και πως νιώθω.αμέσως πιάνουν το νόημα και δίνουν τις καλύτερες συμβουλές.άσε που είμαι σίγουρη πως θα είμαστε για πάντα μαζί.άλλωστε το υποσχεθήκαμε η μια στην άλλη...
χτες ήμασταν σε ένα χωριό και στην επιστροφή βγήκα για ένα κρασί με τη μια από τις πέντε..
αποφάσισα να τις εξομολογηθώ το φόβο μου,κάτι που προηγουμένως είχα κάνει μόνο σε ένα πολύ πολύ δικό μου άνθρωπο.
κατα τη διάρκεια τις εφηβείας,ήρθα σε τρομαχτική επαφή με 3 θανάτους 3 από τα πιο αγαπημλένα μου πρόσωπα,κάτι που έχω ξαναναφέρει στα σίγουρα σε όποιον με ξέρει καλά..έχασα μέσα σε διάστημα 3 χρόνων τη γιαγια,την θεία και τον αγαπημένο μου ξάδερφο..λόγω αυτού είμαι σίγουρη πως πλεον έχω αποκτήσει μια σοβαρότατη φοβία απέναντι στο θάνατο.και το θεμα είναι πως δε φοβάμαι για μένα,μα για τους γύρω μου..δηλαδή πιστεύω συχνα πως μπορεί να μαι άρρωστη ή πως μπορεί να πάθω κάτι από στιγμή σε στιγμή,κάτι τόσο απαισιόδοξο που ειλικρινά δε θα φανταζόμουν ότι έχω...έλεγα λοιπόν πως δεν φοβάμαι για μένα,τόσο όσο στεναχωριέμαι που θα αφήσω τους γύρω μου και πολύ περισσότερο στεναχωριέμαι που θα τρελαθούν οι δικοί μου...βασικά δε ξέρω γιατί τα γράφω όλα αυτά,αλλά στα σίγουρα είναι κάτι που με το που το είπα στην ά ,ξεσπάσαμε και οι δύο σε κλαματα και δώσαμε υποσχέσεις.μάλλον εκεί ήθελα να καταλήξω...
η φιλία είναι to πιο σημαντικό πράγμα μετα την οικογένεια και νιώθω τόσο τυχερή που εχω αυτους τους φίλους... και φυσικά που έχω και εκείνον.που με το που ακούσει τι σκέφτομαι γιαυτό το θέμα πρώτα θα με βρισει και μετα θα με πάρει μια τεράστια αγκαλιά που μέσα της θα τα ξεχάσω όλα.
η ώρα πάει οχτώ και δε ξέρω τελικα που καταλήγει το ποστ αυτό.
είναι πρωί ..ξεκινάει μια τέλεια μέρα και είμαιέτοιμη να αρπάξω κάθε στιγμή της και να την κάνω δικιά μου.μόνο δικιά μου....άντε .... μπορεί και δικιά μας... βασικά ναι....μπορεί και να γίνει δικιά μας...:)

το tatoo είναι για σένα ..το ξέρεις ε?

καλή μας μέρα..
δεν θα αφήσω το χαμόγελο από τα χείλη.προμισ . -

σπάμε της σιωπής τα φρένα..

αν και λατρεύω τη φωνή του φάμελλου,το παρακάτω παίζει από τον υπέροχο κωσταντίνο βήτα.αφιερωμένο σε κάποια ψυχή που εμφανίστηκε μετά από καιρό,τόσο ξαφνικά...όπως πάντα όμως...

Έσβησαν οι λέξεις μου μέσα απ' το χαρτί
ποιος μαζί σου ήμουνα, τι είχα μοιραστεί
Πως η αγάπη άνθισε και πως μαράθηκε
κάποιος άλλος ήμουνα, κάποιος που για πάντα χάθηκε

Τώρα μες στα χέρια σου νοιώθω ξένος πια
την καρδιά μου άκου πως, τώρα αλλιώς χτυπά
κι όλα μες στη σκέψη μου αλλιώς φαντάζουνε
ίδιους δρόμους περπατώ, όμως πια αλλού με βγάζουνε

Κάποιος άλλος ήμουνα, ήμουνα παιδί
θα με πήρε η άνοιξη
και ίσως να σε πίστεψα μπορεί
να έκλαψα, πίσω σου να έτρεξα μπορεί
όσο και να πόνεσα, τόσο σε συγχώρεσα
κάποιος άλλος ήμουνα μπορεί

Τι περνάει απ' το χέρι μου, τι μπορώ ν' αλλάξω
τι θα βγει απ' την αρχή, αν τα λογαριάσω
ποιος κοντά μου στάθηκε
ποιος στ' αλήθεια μ' ένοιωσε
ποιος τα δώρα μου άρπαξε
κι έπειτα μακριά μου έτρεξε

Κάποιος άλλος ήμουνα
κάποιος, κάπου, κάποτε μπορεί

γλυκό απόγευμα...

τι πιο όορφο από ενα γλυκό απόγευμα με γλυκές σκέψεις..
αν ήμουν χαλκίδα η μέρα θα χε κυλήσει αλλιώς...στο μπαλκόνι το πρωί για την παρέλαση,μεσημεράκι στο τραπέζι με τη μαμά μόλις να έχει βγάλει τη ποδιά και τον μπαμπά να γκρινιάζει που έφτιαξε σκορδαλιά με το μπακαλιάρο..κάθε χρόνο η ίδια γκρίνια,κάθε χρόνο τον τσακίζει παρόλα αυτά..:ΡΡ...μετά επίσκεψη στο θείο που γιορτάζει και μετά καφέ στο ζουμ παρέα με τάβλι και γέλια..
είμαι θεσσαλονίκη.ξυπνησα αργά μα απολαμβάνω τη μοναξιά μου παρόλο που μου λείπουν κάποια πράγματα..σκέψεις στο μυαλό για τον έρωτα,την ευτυχία,το παρελθόν, το μέλλον...διαδικτυακές συζητήσεις με ανθρώπους που είναι μακρυά μου,άλλοι 500 χιλιόμετρα
και άλλοι 7.500 (!!!!!!!),μα που ταυτόχρονα είναι τόσο κοντά μου..
η απόσταση είναι μεγάαλο πράγμα...μα όπως είπα και σε κάποια ψυχή και της άρεσε,
θα υποθέσουμε ότι είμαστε αστεράκια φωτεινά...σαν αστέρια,συχνάζουμε στον ίδιο ουρανό..
άρα όπου κι αν είμαστε στη γή,στον ουρανό είμαστε κοντά...αυτό το παράδειγμα ισχύει φυσικά και για εκείνους που δεν είναι μαζί μας πια...με μια διαφορά...εκείνα είναι ακόμα πιο λαμπερά αστέρια....είναι τα πιο φωτεινά..και είναι μαζί μας.κοντά μας πάντα...!

οι όμορφες σκέψεις δε θα λάβουν τέλος,τουλάχιστον για τις επόμενες ώρεες...πολλές ώρεες....
και μια συμβουλή.κάθε φορά που κάτι δε παέι καλά,κοιτάμε ψηλά και νιώθουμε δίπλα μας κάθετι όμορφοο....σαν να πέφτει αστέρι,πέφτει και αυτό είτε πάνω μας είτε δίπλα μας με κάθε τρόπο...

πάντα θα χαμογελάω και πάντα θα μαι εδώ για σένα...

βρέχει χρώμα και νότες!

κι ήμουν σίγουρη πως θα ξυπνούσα για τη σχολή σήμερα!!
εδώ και μια εβδομάδα η κατάληψη έλαβε τέλος και η σχολή μες στο μαύρο της το χάλι αποφάσισε να μας δεχτεί(ποιοι πατάαααμεεεε???) στις αίθουσες του τέταρτου ορόφου για μάθημα!!!
σήμερα ήμουν αποφασισμένη να πάω μα πως να το κάνω καθώς ξύπνησα στις 2 αντί στις 9 ???
δε πειράζει..αύριο πάλι.. ξενύχτησα χτες αρκετά.παρακολούθησα με τον χοπ χοπ το ντοκιμαντερ του schoolwave και ομολογώ ότι ήταν πολύ καλόοο.τα συγκροτήματα που συμμετείχαν,εκτός από την παρουσία τους στη σκηνή και στα παρασκήνια,έντυσαν τη ταινία και με μια μινι συνέντευξη το καθένα.δε ξέρω ποιο απόλα μου έκανε την πιο μεγάλη εντύπωση(οι ροδίτες και οι σκαααααα,ήταν υπέροχοι)μα ως χαλκιδέα δε μπορώ να μη σταθώ στους danger by design από τα τρελά νερά..επιτέλους ας ακουστεί και λίγο πιο έξω πόσο ξενέρωτη πόλη έχουμεεε...τρεντούπολη:ρρ..βέβαια στο βιντεάκι δνε ήτνα ο σταθάκος και πολύ μας έλειπε,αλλά νομίζω πως η συγκεκριμένη παρέα μας εκπροσώπησε τέλεια!!!
πάντως διαπίστωση πουβγήκε από όλο αυτό: ωραίο το schoolwave και ωραίοι και οι άνθρωποι γύρω από αυτόο...!
η χτεσινή βραδιά συνεχίστηκε με κρασάκι στην αρριανού και με μια ποικιλία που στην πραγματικότητα,ποτέ κανείς δε παρήγγειλε..εεεεεε??

βρέχει βρέχει βρέχει κι έχω αγγλικά.κι έχει και πορεία...και ο ουρανός μαυρίζει και η μαμά μου,με παίρνει συνέχεια τηλέφωνο να μου υπενθyμίσει να μαζεύω τα ρούχα από το σκοινί.λες και έχω απλώσεει..(μαριλινα δε νομίζω να με κάνεις κι εσύ έτσι τώρα που ανέλαβες το ρόλο της μητέρααας ?????)

αύριο θα πάω σχολή στα σίγουραα...

"αέρας μου σφυρίζει αν έρθεις μην αργείς..."

φως δεν υπήρχε.ήχος από πουθενά,μονάχα από τη βροχή που έπεφτε στο πλακάκι της βεράντας.άνοιξε το παράθυρο και ξυπόλητη βγήκε στη βροχή.κάτω από τα φώτα της πόλης,κάτω από πέπλο μυστηρίου,εκείνη χόρευε κάτω απτη βροχή.ονειρευόταν στιγμές,ονειρευόταν αλήθειες.έβρεχε όλο και πιο δυνατά.ξάφνου φάνηκε εκείνος.της έπιασε το χέρι και ταυτόχρονα της ζέστανε την καρδιά της.μείνανε για ώρα κάτω απτη βροχή χωρις να μιλήσει κανείς.κοιτάζονταν κι έλεγαν τόσα πολλά και γιαυτό η σιωπή κέρδισε πρωταγωνιστικό ρόλο.κοίταζε τα μάτια του,φωτιά...κοίταζε τα μάτια της,ανάγκη ...

σιγά σιγά η βροχή σταμάτησε.τα σύννεφα ταξίδευαν για αλλού και τα φώτα της πόλης φάνηκαν ξανά,δίνοντας ένα κοκκινωπό χρώμα στον ουρανό.από ένα ράδιο ακούστηκε η συβαρίτισσα ... κι οι δυό τους στάθηκαν στην αγάπη που άργησε μια μέρα...

άραγε τι απέγιναν...ο καιρός πέρασε και κάθε που έβρεχε,στο μυαλό η εικόνα του τότε.
εκείνος αλλού,εκείνη εδώ.

απόψε βρέχει.κι η νύχτα την βρήκε στη βεράντα,ξυπόλητη να στέκει κάτω από τις σταγόνες τις βροχής να ακούει ράδιο μόνη.εκείνος αλλού εδώ και μήνες.η βροχή ο μόνος της φίλος.

απόψε βρέχει.κι η νύχτα τον βρήκε πίσω από τη τζαμαρία,να προσπαθεί μάταια να ξεδιαλύνει τις ψιχάλες της βροχης από τα δικά του δάκρυα.ακούει ράδιο...εκείνη εκεί,εδώ και μήνες.η εικόνα της, ο μόνος του φίλος.

σκέψεις στο μυαλό του πως δεν έπρεπε να την αφήσει.
σκέψεις στο μυαλό της πως την άφησε .

εκείνος αλλού
εκείνη εδώ
βροχή
δάκρυα
τα μάτια της,ανάγκη ...
τα μάτια του,ανάγκη ...

γυρισμός.

τι άλλο να πω...

Σε γνώρισα κάποια βραδιά, παραμονές του Κλήδονα

σε κάποια γειτονιά που δεν ξεχνάω

ήμουν παιδί στα δεκαεννιά, τα χείλη μου ξεκλείδωνα

να πίνω, να φιλώ και ρωτάω

Μια τσικουδιά και άλλη μια, πενήντα χρόνια διαφορά

πενήντα χρόνια τσαμπουκά κι ευαισθησία

κι ότι μας έδεσε κρυφά, από την πρώτη τη ματιά

είναι του έρωτα η αδιάκοπη θυσία

Άκουσα νέα τρομερά, της Αρετούσας τα παιδιά

βγάλαν τα μάτια τους για ένα χωράφι προίκα

ο Οδυσσέας εμπρηστής, ο Προμηθέας νταβατζής

κι ο Ερωτόκριτος υπάλληλος του ΙΚΑ

Σου φέρνω έναν παλιό σκοπό, ένα τραγούδι σαν κι αυτό

και το λαγούτο μου θα κάνω εγώ κομμάτια

Να ξέρεις, θα 'χω στην καρδιά εκείνη τη ζεστή αγκαλιά

κι αυτά τα πύρινα τα φλογερά σου μάτια

Καλή σου νύχτα εκεί ψηλά, κυρά μου Συβαρίτισσα

όλα τα λόγια μου σκορπίσματα του αέρα

Κι όσα δεν πρόλαβα να πω, νομίζω ήτανε γραφτό

η αγάπη πάλι άργησε μια μέρα...

τρελούτσικες υποθέσεις...

ΑΝ τρελαινόμουν (ακόμα πιο πολύ) ή αλλιώς ΑΝ ο κόσμος ήταν έτσι όπως ήθελα :

• θα τραγουδούσα συνέχεια στον αγαπημένο μου βουγιουκλάκη
• θα έβγαινα κάθε πρωί στο μπαλκόνι και θα έλεγα καλημέρα σε κάθε γειτόνισσα που απλώνει ρούχα
• θα έπαιρνα τον κουνέλο μου για καφέ μαζί μου
• θα πετούσα με φτερά στη χαλκίδα μόνο και μόνο για να δω την οικογένεια μου
• θα έκανα μόνο όμορφες σκέψεις
• θα έτρωγα κινέζικο κάθε μέρα
• θα τραγουδούσα όλη μέρααααααααααααααααααααααααα
• θα έπαιρνα το τραίνο και θα εξαφανιζόμουν για 2 μήνες.κατα προτίμηση αγγλία ή στη μήλο για κάπου πιο κοντά(το λέω σε περίπτωση που το κάνω,να ξέρετε που θα με βρείτεε..)
• θα μαγείρευα στο μπαμπά μου μανιτάρια και θα έτρωγεε χωρις δεύτερη κουβέντα
  

δε νομίζω ότι θα έκανα κάτι άλλο.ίσως έρθει στη συνέχεια...
ΜΑΜΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ μακούς?
ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΕΕΕΕΕΕΕΙΙΙΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣ !!!!!!!

τα φώτα έσβησα ...

Ανάθεμα τον αίτιο

Κι ας το ‘χει αμαρτία

Να χωριστούμε αγάπη μου

Χωρίς καμιά αιτία

Συ μπαξές κι εγώ φυντάνι

Να σ' απαρνηθώ δεν κάνει

Αγάπα με πουλάκι μου

Όπως μ' αγαπάς πρώτα

Τα ξένα λόγια μην ακούς

Μον' την καρδιά μου ρώτα

Συ μπαξές κι εγώ φυντάνι

Να σ' απαρνηθώ δεν κάνει

Χελιδονάκι θα γινώ

Και θα ’ρθώ στην αυλή σου

Να κάνω πως επέθανα

Για να βρεθώ μαζί σου

Ας μ' αφήνανε να σ' έχω

Μέρα νύχτα να σε βλέπω

Κλαίει η καρδιά μ' και δεν μερώνει

Σαν της ερημιάς τ' αηδόνι

χωρις νόημα.

κι εκείνη μπαίνει μέσα στο δωμάτιο πατώντας στις μύτες.δεν ανοίγει το φώς,παρα μόνο γεμίζει το άδειο της ποτήρι με κρασί,κόκκινο,κόκκινο σαν τα συναισθήματα που ταλαντεύονται μέσα της.ανάβει τσιγάρο.γονατίζει πίσω από την πόρτα που εκείνος είχε αφήσει πίσω του για πάντα.στο μυαλό εικόνες,μπλεγμένες με τραγούδια,με στίχους που πραγματικά αγάπησαν μαζί.
κοιτάζει στο καθρεφτη απέναντι και δεν αναγνωρίζει τον εαυτό της.
κλείνει τα μάτια και στο μυαλό εκείνες οι στιγμές.
βασανίζεται,κάτι αναζητά μα δε το βρίσκει όπως φαίνεται.κι εκείνος έχει φύγει μακρυά και πίσω δε τολμά μα ίσως και δεν θέλει να κοιτάξει.
σηκώνεται και πατάει τον διακόπτη.λατρεύει το σκοτάδι μα αυτό που θα τη συνεφέρει τώρα είναι το φώς.θα σβήσει έστω και για λίγο κάθε εσωτερική πληγή μα θα φανερώσει κάθε εξωτερικό σημάδι..το κρασί χύθηκε στο πάτωμα,το κόκκινο τώρα φαινεται πιο έντονο.το τσιγάρο έσβησε πριν καλά καλά τελειώσει.
το κρασί της κάνει παρέα στο λεκέ που άφησε στο πάτωμα εκείνος όταν έσπασε το ποτήρι και το τσιγάρο θα τελειώσει μονάχα όταν το ξανανάψει εκείνος.

2ο ποστ μέσα σε μιαμιση ώρα :ρ

δε φταίω μα τώρα θυμήθηκα τα μπλογκοπαίχνιδα!
με κάλεσε ο καλός μου χοπκινς και πρέπει να παίξω γιατί υποτίθεται ότι χτες μου το υπενθύμισε και αυτοπροσώπως.
λοιπόοον....

μου φαίνονται περίεργες οι λέξεις σου μα θα τα καταφέρω...νομίζω :ρρ

" έφαγες την τυρόπιτά μου, σαβουρώθηκες στα σκαλιά,τράκαρες το αμάξι μου δε κατάφερες να πεις σκουληκομυρμηγκότρυπα ΚΑΙ τωρα μου κάνεις την πάπια ???????? "


κααι οι 5 αγαπημένες ταινίες

μια βραδιά στο νότινγκ χιλλ
η σιωπή των αμνών
ρεκβιεμ σενα όνειρο
δωμάτιο πανικού
τοι στορυ


καλώ
πηγασο
ΜΜΕ
παναγή
χοπκινς
οι λέξεις είναι αγάπη,αυτί,αερόστατο,ηχείο,φαράσι

Friday I'm in loveeeee

δυναμώνω τους cure και προσπαθώ να διαβάσω τα ρημαδοαγγλικάα...βαριέμααιι..
ο ήλιος έχει κάνει για τα καλά την εμφάνισή του,η μέρα έχει μεγαλώσει,το κουνέλι μου δεν κρατιέται άλλο στο κλουβί καιι εγώ πρέπει να μείνω μέσα για διάβασμα,με έναν νερουλό φραπέ,ένα πάκο past papers μέχρι τις 8 τελικά! πάει και η βόλτα που σχεδιάζαμε.ακυρώνεται για μετά το μάθημα,παρέα με τον παο στο μπάσκετ...

σειρά εχει το when i say you και εγώ ψιθυρίζω ταυτόχρονα την πεταλούδα.κατακαημένη-κατακαμένη,που θέλω και αγγλικά προφισιενσι :ρρρρ

θέλω θέλω θέλω θέλω θέλω να κάνω πολλά πράγματα από εδώ και πέρα μα πως θα τα προλάβωω....?

βάζω ένα τραγούδι και κλείνω για σήμερα....σπεσιαλ θενξ στη μαριλίνα στην αλίκη και στην κατερίνα.
ξέρουν αυτές γιατί....


Ξεκίνησα βόρεια χωρίς περιθώρια για αναβολή
Δεν ξέρω πως βρέθηκα κοντά σου όμως βρέθηκα στην Ανατολή
Και γύρω από τον ήλιο μου μια τέντα
Δεν πρόλαβα ξανά να πω κουβέντα

Τρελαίνεις την πυξίδα μου
Και δείχνει όπου πας
Μακάρι μόνο να΄ ξερα εσύ αν μ΄ αγαπάς
Τρελαίνεις την πυξίδα μου
Και όπου κι αν βρεθώ
Φεγγάρια μες τα μάτια σου θ΄ ανάβουνε να βλέπω για να ΄ρθω

Πορεία μου χάραξες τις νύχτες μου άλλαξες τους χάρτες μου καις
Στο Νότο πληγώθηκα, στη Δύση προδόθηκα τι άλλο πια θες
Και γύρω από τον ήλιο μου μια τέντα
Δεν πρόλαβα ξανά να πω κουβέντα

εννοείται συνοδεύεται με χορευτικόοο...

Να γελάς !

καινούριο ποστ, καινούριο τεμπλεητ,καινούρια διάθεση...αλλιώτικη εδώ και καιρόο!!!

πέρασαν μέρες στη ΔΕΤΡΟΠ(πολύ ακριβό το εισιτήριο για έναν απλό επισκέπτη,15ευρώ),γνωριμίες με υπέροχα κρασιά και υπέροχους ανθρώπους.σκοπεύω σε σύντομο χρόνο να γράψω ταπεινά κάποιες προτάσεις για κρασιά καλά και σχετικα φθηνά μα ακόμα είναι νωρίς μιας και το οινόπνευμα ακόμα τριγυρίζει μέσα μου..η διοργάνωση σχετικά καλή μα μπορεί να γίνει και καλύτερη μιας και οι εγκαταστάσεις είναι ήδη πολύ καλές.λίγη οργάνωση βρε Έλληνα,γιατί μας έφαγαν οι ξένοι.

δυσκολίες αρκετές.μπήκα πρώτη φορά σε κλίμα ανταγωνισμού αν και δεν ήθελα.συνειδητοποίησα ότι τελικά υπάρχει πολύ κακός κόσμος.με χάλασε μια μέρα,με ενδυνάμωσε την άλλη.ένας γνωστός κρασάς,μου τόνισε πως όταν σε πολεμάνε σημαίνει πως ΖΕΙΣ ενώ αντίθετα όταν κανείς δεν ασχολείται με σένα να ανησυχείς πως τα πράγματα δεν πάνε καλά...

ηρέμησα κάπως μα ακόμα μέσα μου με τρώει η ένταση και το μίσος,η απέχθεια εκείνου του τύπου.

τα σβήνω όλα και κρατώ μονάχα τον τίτλο!!! να γελάς...

προτροπή δική σου,και σευχαριστώ...

υ.γ.πήρα κλουβί για τον νέλο. είναι μεγάλο και νομίζω ότι ο διαβολάκος βρήκε τη χαρά τουυ..

εγώ x 5

ευχαρισώ πολύ την πρόσκληση του χοπ χοπ για το μπλογκοπαίχνιδο!
λοιπόν..5 πράγματα για μενα,άγνωστα ε?...χμμ

1.όταν ήμουν μικρή,έβγαινα πάντα στο μπαλκόνι και έψαχνα το πιο φωτεινό αστέρι.η μαμά μου μου έλεγε ότι ήταν ο παππούς μου που είχα χάσει..τώρα βγαίνω στο μπαλκόνι και συνεχίζω να ψάχνω όχι ένα αλλά 5 φωτεινά αστέρια..
2.μαρέσει να κάνω φωνητικά όταν τραγουδάει άλλος...και κυρίως ο αδερφός μου..:Ρ(ασχολίαστοοοο)
3.στις 2 πρώτες τάξεις του γυμνασίου,σχεδόν κάθε μέρα μασούσα μια τσίχλα και την έδινα μετά στον φίλο μου τον οδυσσέα,που φορούσε σιδεράκια και δεν μπορούσε να τη μασήσει..
4.λατρεύω να παιζω ποδοσφαιράκι στο διάδρομο του σπιτιού μου στη χαλκίδα με τουσ αλλους δυο αδερφούς μου,και τον τρίτο σο δωμάτιο να κάνει το διαιτητή.
5.θα μπορούσα να κάνω άνετα και πολύ ευχάριστα ένα ταξίδι πολύυ μακρινό,μόνο και μόνο για να ακούσωκάτι αληθινό από κάποιον που με έχει πληγώσει.

μου έρχονται στο μυαλό κι άλλα μα αυτά είναι τα 5 πρώτα :)
καλώ κι εγώ k*
pegasus
anissoropos

σε γυρεύω...

λείπεις 4 ολόκληρα χρόνια μακρυα μου...μα είσαι εδώ...σε περιμένω..σε έχω ανάγκη...
έλα για λίγο ρε γαμώτο..τι ζητάω...? να με ξαναγκαλιάσεις όπως παλιά...
και το μόνο που απομένει είναι η ανάμνηση και η ελπίδα .....

σε θέλω πολύ απόψε που όλα μικραίνουν και οι ώρες πεθαίνουν κοιτάζω το χρόνο που λιώνει.. θα ρθεις να με βρεις γιατί όλα σε θέλουν σε θέλει και η νύχτα σαν μέρα που λάμπει και φέρνει τον κόσμο ξανά να ρθείς να με βρείς γιατί δεν αντέχω ακόμα μιαν ώρα χαρά δεν ζητώ και ούτε λύπη αντέχω εσένα δεν έχω εδώ το εδώ πουθενά το τώρα ποτέ αν δεν έρθεις η θάλασσα πλάι τα γέλια μας λάθος οι φίλοι δεν φύγαν και οι δρόμοι ένα αντίο απόψε εάν δεν έρθεις εδώ να ρθεις.. αλκίνοος ιωαννίδης-απόψε

Κάθε φορά που κοιτάζω τη φωτιά θα τη θυμάμαι από όσα έχεις φέρει και όπου υπάρχει και φέγγει ξανά καλοκαίρι χρώματα γύρω και αστέρια γλιστράνε μες τα ποτήρια μας τα ανθισμένα κράτα μια γεύση μια σου γουλιά και για μένα έλα κοντά έλα κοντά.... χιλιάδες ήλιοι αστράφτουν μαζί ορμάει ο κόσμος να μπει στο όνειρό σου.. δεν θα νικήσω θα νικάς πάντα εσύ για ότι είναι λίγο ας μοιάζει πολύ για ότι είναι για πάντα ας είναι για τώρα θα φύγω τώρα σαν νεροποντή μεσοχώρα. αλκίνοος ιωαννίδης- έλα κοντά...

... ότι κι αν γίνει εγώ θα μαι εδώ ... και εσύ για πάντα μέσα μου...
σε λατρεύω
θα σου προσέχω

H πιο μεγάλη ώρα είναι τώρα ...

Κι έρχεται η στιγμή του αποχωρισμού,που δεν ξέρεις,δε νιώθεις τι πρέπει να κρατήσεις και τι να αφήσεις να φύγει μακρυά παρέα με το πρόσωπο που αποχαιρετάς...Δύσκολη στιγμή,μα πιο δύσκολο το μετά, που παλεύεις να ζήσεις με την εικόνα του και μόνο.Ούτε φωνή ούτε ακρόαση.Κάτι παλιές φωτογραφίες στο κινητό στον υπολογιστή και σε χαρτί είναι τα μόνα που θα σου θυμίζουν το προσωπό του.Και εσύ συνεχίζεις.Έτσι είπες,έτσι υποσχέθηκες.

Φεύγεις και εσύ μακρυά,ακόμα λίγο πιο μακρυά του.Στο μυαλό εικόνες του χθες,κυριευμένες από όλες τις αισθήσεις..Η απόσταση ολοένα και μεγαλώνει,δε το θες μα δε μπορείς να το διορθώσεις...Πώς να είσαι μαζί του όταν δε μπορείς να ζήσεις μαζί του...Όταν δε μπορείτε να κάνετε παρέα μικρά μικρά πράγματα..όταν δε μάθατε στην ουσία ποτέ να τα κάνετε..όταν δε χάρηκες ποτέ ένα ηλιοβασίλεμα μαζί του ή πολύ πιο απλά όταν δε μπόρεσες ποτέ να ζήσεις μια στιγμή μαζί του χωρίς να φοβάσαι ότι θα τελειώσει γρήγορα και η επόμενη θα αργήσει πολύ να ξαναέρθει...

Δυσκολίες,Προβλήματα,Απόσταση,Θύμιση,Όνειρα,Ανάγκη,Ελπίδα,Τραγούδια,Αγάπη,Διακοπές

λέξεις με τις οποίες θα ζείτε και οι δύο στα σίγουρα...

Υπομονή...

μη ξεχνάς

ο γυρισμός είναι ταξίδι και κάθε ταξίδι είναι γυρισμός....

με κοιτάς σε κοιτώ...

και μετά αναρωτιέμαι γιατί με χαλάει συχνά η πόλη αυτή...
συχνές συναντήσεις,απρόσμενες και ανεπιθύμητες.θέλω να ανέβω θεσσαλονίκη και αυτό θα κάνω αύριο...δεν είμαι στα καλύτερα που θα μπορούσα.δε βοηθά ούτε τα σύννεφα στον ουρανό,ούτε οι γύρω μου,ούτε εσύ και πολύ περισσότερο, ούτε εγώ η ίδια ...

κλείνομαι μέσα στο παιδικό δωμάτιο και βάζω τα κλάματα..νιώθω ότι η καρδιά μου θα σπάσει από τα χιλιάδες συναισθήματα...και εσύ απλά πατάς το C ....εγώ θα το έλεγα D από το delete.Αυτό κάνεις στην ουσία.εγώ καλώ και εσύ απορρίπτεις,δηλαδή διαγράφεις.Διαγράφεις στιγμές,βλέμματα και ανθρώπους... βαρέθηκα...

καιρός να κάνω κάτι και για μένα.μετακόμισα αλλα και στο καινούριο σπίτι είσαι και εσύ μέσα.δε σε βγάζω όμως...

χαζη ?? !!! ........

μάχη πρώτη γραμμής ....

πριν 4 χρόνια ο χατζηγιάννης έβγαλε "το σαγαπώ"....τώρα ως απάντηση έβγαλε το φίλοι και εχθροί...το προτιμώ νομίζω....

Το σαγαπώ

Ήμουνα μικρός για τόσα αινίγματα,
και όμως τα απάντησα μωρό μου,
έκανα με σένα τόσα ανοίγματα,
τώρα έχω κλειστεί στον εαυτό μου.

Σου ριξα τα δίχτυα μα δεν πιάστηκες,
Ξέρεις να ξεφεύγεις απ' το θέμα,
Ίσως έχεις δίκιο που φυλάχτηκες,
Απ' το σ' αγαπώ και από μένα.

Είναι επικίνδυνα εδώ,
Γι' αυτό καλύτερα που φεύγεις,
Χρόνια προσπαθώ, αυτό που χρόνια αποφεύγεις,
Κι άλλο αν μείνεις θα δεθώ, γι' αυτό καλύτερα που φεύγεις,
Χρόνια προσπαθώ, αυτό που χρόνια αποφεύγεις,
Το σ' αγαπώ, το σ' αγαπώ.

Σου δωσα τα πάντα κι όμως στάθηκες,
Σ' όλα αυτά που μου κρατάς κρυμμένα,
Ίσως έχεις δίκιο που αντιστάθηκες,
Και στο σ' αγαπώ, μα και σε μένα.

Είναι επικίνδυνα εδώ,
Γι' αυτό καλύτερα που φεύγεις,
Χρόνια προσπαθώ, αυτό που χρόνια αποφεύγεις,
Κι άλλο μείνεις θα δεθώ, γι' αυτό καλύτερα που φεύγεις,
Χρόνια προσπαθώ, αυτό που χρόνια αποφεύγεις,
Το σ' αγαπώ, το σ' αγαπώ.

Φίλοι και Εχθροί

Πως με δικάζουν όσα δε ξέχασα
Πως με τρομάζουν οι λόγοι που σ'έχασα
Δεν τους κατάλαβα ποτέ τελικά
Εγώ δεν έβαλα στη σχέση φωτιά

Τι 'ναι άβυσσος τι
Τι 'ναι η δική σου ψυχή

Θέλω ξανά να σου πω είναι επικίνδυνα εδώ
Όμως τώρα θα φύγω εγώ
Μη ζητάς να με βρεις ένα ξένο θα δεις
Αντιμέτωποι θα 'μαστε εμείς
Μάχη πρώτης γραμμής είναι θέμα τιμής
Ως το τέλος εχθροί συνεπείς
Μη ζητάς να με βρεις ενα ξένο θα δεις
Αντιμέτωποι θα 'μαστε εμείς
Φίλοι κ' εχθροί

Αλλάζω στάση μήπως κι αλλάξουμε
Απεναντί σου θα 'μαι αν βουλιάξουμε
Φίλοι αποτύχαμε ας δούμε κι ως εχθροί
Ας δοκιμάσουμε έτσι απ 'την αρχή

Τι 'ναι άβυσσος τι
Τι 'ναι η δική σου ψυχή

ήρθε η ώρα να διαλέξεις,δε σου φαίνεται ?