Πέμπτη, Αυγούστου 03, 2006

καλοκαιρινές διακοπές για πάντα...

επιστροφή στη χαλκίδα εδώ και δύο μέρες. η μήλος μια κούκλα... η παρέα απίστευτη. τα σκηνικά πολλά και διάφορα τα οποία όπως υποσχέθηκα στους νέους μας φίλους από τη λάρισα θα καταγραφούν στο μπλόγκ αυτό..

ας ξεκινήσω λοιπόν από ένα βράδυ στο μοναδικό κλαμπάκι του νησιού που μας άρεσε.albastro νομίζω λεγόταν...καθισμένοι όλοι σε γωνιακό τραπέζι,ντυμένοι στην τρίχα(:ΡΡ),αποφασίζουμε να παίξουμε θάρρος ή αλήθεια.η αλήθεια ως επιλογή απαγορευόταν άρα παίζαμε μόνο θάρρος...έρχεται η σειρά μου...βγάζω τα πέδιλα μου τα πετάω στην άκρη,πηγαίνω στη μέση της πίστας και αρχίζω με τρέλα να χορεύω το love generation...για μένα θεωρείται κατόρθωμα μιας και με δυσκολία χορευω σε κλαμπ..η συνέχεια άνηκε στις υπόλοιπες..η μια πήρε αγκαλιά τα ηχεία,η δεύτερη τον dj η τρίτη πήγε στο σερβιτόρο και του χάζεψε και η τέταρτη έκανε την ινδιάνα...

το βράδυ ήταν πολύ επεισοδιακό..ακολούθησε μυστική παρακολούθηση(τύφλα από το κρασί και τις βότκες),σύρσιμο στο μπαλκόνι παρακολουθώντας τον τρελό του νησιού να ψέλνει.γέλιο ατελείωτο το οποίο συνεχίστηκε και την επόμενη μέρα από το λεοφορείο,στο σαρακήνικο,από το "σπιτικό" στην πλώρη και από εκεί στην παραλία του λαγκαδά με μπύρες,μουσική και φυσικά παλέρμοο..δέκα άτομα καταφέραμε να ξεσηκώσουμε το νησί και να καταφέρουμε ακόμα και την βόσσου να τραγουδήσει μαζί μας την άνοιξη στις 4 το πρωί..

στιγμές απίστευτες όπως τα ουρλιαχτά από το ποντίκι που είδαμε στο δρόμο,στιγμές γεμάτες φόβο για τις οχιές...στιγμές βουτηγμένες στο κρασι και στα δάκρυα,στιγμες με τις 4 καλύτερες φίλες μου,αγκαλιά ξαπλωμένες στην άμμο να κοιτάμε τον ουρανό και να ονειρευόμαστε..

τελευταίο βράδυ έφτασε..η υπέροχη νεράιδα,θλιμμένη όπως τη λέω, σχεδιασμένη στο πόδι μου από τον καλλιτέχνη του νησιού(να σαι καλά),το wish you were here από τον ίδιο με την τέλεια κιθάρα,οι κομμένες σαγιονάρες και ο γύρος του λιμανιόύ ξυπόλητη να τραγούδαω με την φούστα-σημαία στο χέρι και φυσικά το άπειρο γέλιο με το πατητό ...

δέκα κομμάτια καρπουζόπιτα παρακαλώ,κρατήστε μου για του χρόνου.θα περάσουμε να τα πάρουμε πριν αράξουμε στην ίο.το υποσχεθήκαμε άλλωστε ο ένας στον άλλον.του χρόνου μαζί διακοπές και ίσως ένα μικρό πέρασμα από το νησί της μήλου πρώτα που χορεύει ακόμα στο ρυθμό της άνοιξης...

special thnx στους Γιάννη x 2 , Aντώνη ,Γιώργο , Κωσταντίνο
και φυσικά στην τιτία,την ίτσα,την αντυ και το πιθήκι ...

και του χρόνου με υγεία πάνω απόλα ....

αααα

δε ξεχνάω με τίποτα την παντομίμα στο πλοίο την ώρα του γυρισμού...

έχει σκοτάδι εδω μέσαααααααααααααα!!!!!

τα λέμε στη σαλονίκη σε λίγες μέρεεες...


5 σχόλια:

. είπε...

μπράβο ρεεεεεεεε!!!!!

πωπωωωω πόσο ζούλεψα.....
και του χρόνου μικρό =))))

hopkins είπε...

Όμορφα πραγματάκια. Χαίρομαι που πέρασες καλά. :)Α και να πω κάτι σε αυτόυς από την Λάρισα. Αν πειράξει κανείς την μικρή, θα σας βρω εκεί στην Λάρισα και θα σας φάω ζωντανούς! :P

Ησυχια είπε...

@marilina: και στα δικά σουυ..χεχεχε

@hopkins: μπορείς να τους βρείς και στη σαλονίκη αλλά μην ανησυχείς..είναι παιδιά διαμάντιαα

Pegasus είπε...

...Το μόνο πράγμα που παίρνει μαζί του πεθαίνοντας ο άνθρωπος είναι το μικρό εκείνο μέρος της περουσίας του που ίσα ίσα δεν ενδιαφέρει κανέναν άλλον.Κάτι λίγες αισθήσεις η στιγμές'δυό τρεις νότες κυμάτων,την ώρα που το μαλλί το παίρνει ο αέρας με τα γλυκά ψιθυρίσματα μες στο σκοτάδι' ολίγες μέντες από δυό κοντά κοντά βαλμενες ανάσες' ένα τραγούδι βαρύθυμο, σαν βράχος μαύρος'και το δάκρυ της μιας φοράς, το για πάντοτε.Ολα όσα,μ'άλλα λόγια, κάνουν την αληθινή του φωτογραφία,την καταδικασμένη να χαθεί και να μην επαναληφθεί ποτέ..
Οδυσσέας Ελύτης
"Τα δημόσια και τα ιδιωτικά"

Ανώνυμος είπε...

That's a great story. Waiting for more. » » »