Κυριακή, Φεβρουαρίου 10, 2008

εκτός τόπου και χρόνου ξανά...

ώρα να απαντήσω στην πρόσκληση του χοπ χοπ και του Oth33r για το μπλογκοπαίχνιδο που έχει σχέση με το αγαπημένο ποιήμα.είμαι άσχετη με τα μπλογκς για να σας παραθέσω τα λινκ,αλλά σίγουρα ξέρετε γιατί μιλάω ακριβώς..

μαρέσουν αρκετά τα ποιήματα αλλά συχνά δεν τα καταλαβαίνω..
θα έγραφα τη σονάτα του ρίτσου μιας και στο λύκειο την είχα αγαπήσε αφάνταστα..όμως νομίζω πως θα επιλέξω ως αγαπημένο το εξής..νίκος καββαδίας και γράμμα σεναν ποιητή...

Ξέρω εγώ κάτι που μπορούσε Καίσαρ να σε σώσει
Κάτι που πάντα βρίσκεται σε αιώνια εναλλαγή
Κάτι που σκίζει τις θολές γραμμές των οριζόντων
Και ταξιδεύει αδιάκοπα την ατελείωτη γη

Κάτι που θα ‘κανε γοργά να φύγει το κοράκι
Που του γραφείου σου πάντοτε σκεπάζει τα χαρτιά
Να φύγει κράζοντας βραχνά χτυπώντας τα φτερά του
Προς κάποια ακατοίκητη κοιλάδα του νοτιά

Μακριά πολύ μακριά να ταξιδεύουμε
κι ο ήλιος πάντα μόνους να μας βρίσκει
Εσύ τσιγάρο CAMEL να καπνίζεις ναι
κι εγώ σε μια γωνιά να πίνω Whiskey

Οι πολιτείες ξένες να μας δέχονταν
οι πολιτείες οι πιο απομακρυσμένες
Κι εγώ σ΄ αυτές απλά να σε σύσταινα
σαν σε παλιές γλυκές μου αγαπημένες

Κάτι που θα ΄κανε τα υγρά παράδοξα σου μάτια
Που αβρές μαθητριούλες τ ΄αγαπούν και σιωπηροί ποιητές
Χαρούμενα και προσδοκία γεμάτα να γελάσουνε
Με κάποιο τρόπο που όπως λεν δεν γέλασαν ποτέ

Γνωρίζω κάτι που μπορούσε βέβαια να σε σώσει
Εγώ που δεν σε γνώρισα ποτέ για σκέψου εγώ
Ένα καράβι να σε πάρει Καίσαρ να μας πάρει
Ένα καράβι που πολύ μακριά θα τ οδηγώ

Μακριά πολύ μακριά να ταξιδεύουμε
κι ο ήλιος πάντα μόνους να μας βρίσκει
Εσύ τσιγάρο CAMEL να καπνίζεις ναι
κι εγώ σε μια γωνιά να πίνω Whiskey

Και μια βραδιά στην Μπούρμα ή στην Μπατάβια
Στα μάτια μιας Ινδής που θα χορέψει
Γυμνή στα 17 στιλέτα ανάμεσα
θα δείτε την Γκρέτα να επιστρέψει

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Αγαπημένοι στίχοι..
Φιλιά ;))

Και θύμισέ μου να σου δείξω πως θα βάζεις τα λινκς.

Menelaos Gkikas είπε...

Εκτός τόπου και χρόνου?? Σιγά μην είναι τέτοιο!

το κορίτσι που ήθελε πολλά είπε...

Αμέσως αφού πόσταρα το "είμαστε κάτι" του καρυωτάκη ως αγαπημένο ποίημα, σκέφτηκα πόσο λάθος είχα κάνει αφού υπάρχει κι ο Καββαδίας..Το λατρεύω το συγκεκριμένο -και σαν ποίημα και σαν τραγούδι-

Καλησπέρα!