το γέλιο είναι όταν ταξιδεύω.....

νιώθω συνεχώς τη σιωπή σου να μου μιλάει.
την εικόνα σου που μονάχα τη φαντάζομαι,την αισθάνομαι μπροστά στα μάτια μου με τα πιο φωτεινά χρώματα.
πράσινο πράσινο πράσινο
το ποτήρι μου πιο γεμάτο από ποτέ.
το γεμίζεις μέρα με τη μέρα.

πλεον και για οσο νιώθω ότι οι λέξεις δεν έχουν νόημα.
νόημα έχει το βλέμμα και το χαμόγελο.
αν χαμογελάς όλα γύρω αποκτούν ουσία,σημασία,λόγο ύπαρξης.

πίστευα αρκετά πως οι άνθρωποι γεννιούνται για να ζουν,να αγάπανε και να μαθαίνουν
πιστεύω απίστευτα πως οι άνθρωποι γεννιούνται για να δίνουν και να παίρνουν.
για να ζούν,να αγαπάνε,να μαθαίνουν αλλά όχι μόνοι τους.
έκρυβα τον εαυτό μου και υποκρινόμουν όσο μπορούσα.
ελευθέρωσα τον εαυτό μου και αποκαλύπτομαι οσο και όπου θέλω.

σταματώ να κυνηγώ το εγώ και πλέον κυνηγώ το εμείς.
σταματώ να περιορίζομαι και πλέον αφήνομαι.
σταματώ να κλαίω συχνά και πλέον χαμογελώ ακόμα πιο συχνά.
σταματώ να συμπαθώ και πλέον αρχίζω να αγαπάω.

οι λέξεις δεν ηχούν ποτέ με τα λόγια... τώρα ξεκινώ και το μαθαίνω.
το ξαναλέω.οι λέξεις ηχούν με το βλέμμα σου...

αρχίζω και ταξιδεύω ξανά.ταξίδι με περίεργο και μέχρι τώρα άγνωστο προορισμό...
ταξίδι που λαχταρώ να ζήσω,να νιώσω και να κερδίσω από τη διαδρομή του...


συνήθως γράφω εδώ πέρα για το οτιδήποτε έχω μέσα μου και θέλω να το εξωτερικεύσω με γράμματα,λέξεις,προτάσεις,παραγράφους κείμενα και τραγούδια.όποιος ΜΕ βαριέται δε ΜΕ διαβάζει.πατάει την υπέροχη επιλογή του υπέροχου παραθύρου,το υπέροχο,κατακόκκινο Χ .

τίτλος από στίχο των στοίχημα..

7 κακά της μοίρας μουυ..

πολύς πολύς καιρός και με έχουν καλέσει και για τα επτά κακά της μοίρας μουυ...

δύσκολο παιχνίδι το ομολογώ...

1)Βαριέμαι αφόρητα να βάζω σκούπα και να σφουγγαρίζω..το θεωρώ ότι πιο βαρετό μαζί με το σιδέρωμα..τελευταία όμως προσπαθώ και τα καταφέρνω..στα δύο πρώτα.στο σίδερο,ποτέ!

2)τρώω νυχάκια..συνήθεια από το δημοτικό,που έκοψα ένα δάχτυλο μου και καθώς εκείνο το νύχι δε μεγάλωνε εγώ πίστευα οτι θα στεναχωριέται να είναι το μόνο μικρό ανάμεσα στα μεγάλα..τώρα? γελάω και χτυπάω και την κεφάλα μου στον τοίχο:ρ

3)κολλάω απίστευτα με ανθρώπους και μέρη..δύναμη συνήθειας σοθ λεει μετάα..

4)η ψυχολογία μου... συχνά με ρωτάνε αν παίρνω τίποτα γιατί χωρίς λόγο είμαι απίστευτα χαρούμενη,ενεργητική και σπάω γενικά στα γέλια...μπορεί όμως από τη μια να είμαι έτσι και μετά από λίγ να πέσω τόοσο πολύ,να φάω τισ φρίκες μου και να θέλω να κλειστώ σε μενα...αυτα τα σκαμπανεβάσματα τα μισώ...

5)δεν αντέχω τους μίζερους ανθρώπους! τους θεωρώ απλά ελεινούς..ρε φίλε έχεις πρόβλημαα? όλοι έχουμεε..μη το διατυμπανίζεις,μη το χρησιμοποιείς για να εκμεταλλεύεσαι καταστάσεις..έεελεοςςς δηλαδή,ξεκόλλα!!!

6)μισώ τους τύπους,στυλ κάγκουρα που βγαίνουν με το αυτοκίνητο βόλτα,βγάζουν το χέρι απέξω,βάζουν τέρμα μουσική και κοζάρουν.μισώ τους ίδιους δήθεν τύπους όταν προσπαθούν να το παίξουν ψαγμένοι και τέλος μισώ όλα τα δήθεν μαγαζια στη χαλκίδααα!!!!!

7)αγαπώ αμέσως όσους ανθρώπους χαμογελούν και δε διστάζουν να δείξουν τα αληθινά τους συναισθήματαα..

*Μοναδική μου αγάπη ...*

12-02-03...


έφυγες μα στην ουσία πάντα εδώ.και τελευταία μου το έδειξες με το πιο δυνατό τρόπο.κι εγώ εδώ είμαι.και δε ξεχνώ,πονάω,σε θυμάμαι και ζώ..θα ζεις από μενα.το ξέρεις.το υποσχέθηκα.


12-02-08...

εκτός τόπου και χρόνου ξανά...

ώρα να απαντήσω στην πρόσκληση του χοπ χοπ και του Oth33r για το μπλογκοπαίχνιδο που έχει σχέση με το αγαπημένο ποιήμα.είμαι άσχετη με τα μπλογκς για να σας παραθέσω τα λινκ,αλλά σίγουρα ξέρετε γιατί μιλάω ακριβώς..

μαρέσουν αρκετά τα ποιήματα αλλά συχνά δεν τα καταλαβαίνω..
θα έγραφα τη σονάτα του ρίτσου μιας και στο λύκειο την είχα αγαπήσε αφάνταστα..όμως νομίζω πως θα επιλέξω ως αγαπημένο το εξής..νίκος καββαδίας και γράμμα σεναν ποιητή...

Ξέρω εγώ κάτι που μπορούσε Καίσαρ να σε σώσει
Κάτι που πάντα βρίσκεται σε αιώνια εναλλαγή
Κάτι που σκίζει τις θολές γραμμές των οριζόντων
Και ταξιδεύει αδιάκοπα την ατελείωτη γη

Κάτι που θα ‘κανε γοργά να φύγει το κοράκι
Που του γραφείου σου πάντοτε σκεπάζει τα χαρτιά
Να φύγει κράζοντας βραχνά χτυπώντας τα φτερά του
Προς κάποια ακατοίκητη κοιλάδα του νοτιά

Μακριά πολύ μακριά να ταξιδεύουμε
κι ο ήλιος πάντα μόνους να μας βρίσκει
Εσύ τσιγάρο CAMEL να καπνίζεις ναι
κι εγώ σε μια γωνιά να πίνω Whiskey

Οι πολιτείες ξένες να μας δέχονταν
οι πολιτείες οι πιο απομακρυσμένες
Κι εγώ σ΄ αυτές απλά να σε σύσταινα
σαν σε παλιές γλυκές μου αγαπημένες

Κάτι που θα ΄κανε τα υγρά παράδοξα σου μάτια
Που αβρές μαθητριούλες τ ΄αγαπούν και σιωπηροί ποιητές
Χαρούμενα και προσδοκία γεμάτα να γελάσουνε
Με κάποιο τρόπο που όπως λεν δεν γέλασαν ποτέ

Γνωρίζω κάτι που μπορούσε βέβαια να σε σώσει
Εγώ που δεν σε γνώρισα ποτέ για σκέψου εγώ
Ένα καράβι να σε πάρει Καίσαρ να μας πάρει
Ένα καράβι που πολύ μακριά θα τ οδηγώ

Μακριά πολύ μακριά να ταξιδεύουμε
κι ο ήλιος πάντα μόνους να μας βρίσκει
Εσύ τσιγάρο CAMEL να καπνίζεις ναι
κι εγώ σε μια γωνιά να πίνω Whiskey

Και μια βραδιά στην Μπούρμα ή στην Μπατάβια
Στα μάτια μιας Ινδής που θα χορέψει
Γυμνή στα 17 στιλέτα ανάμεσα
θα δείτε την Γκρέτα να επιστρέψει