...να κάνω μια φορά το γύρο όλου του κόσμου...

άλλη μια μέρα κολλημένη με το τραγούδι των όναρ,άλλη μια μέρα πιο καλά απο την προηγούμενη..ναι..επιτέλους..όλα πάνε καλά,πήραν τον δρόμο τους και εγώ παίρνω αύριο πρωί το δρόμο για γιάννενα...ήταν να βρίσκομαι και εγώ τώρα στη μαδρίτη μαζί με το μπρο,αλλά καλύτερα έτσι...πως θα αποχωριζόμουν τον horacio για άλλη μια φορά..? ξύπνησα από το τηλ σήμερα.ο αδερφός μου μου είπε οτι ο τρελοαργεντίνος έχει στο κομοδίνο του την αγελάδα που του έχω χαρίσει και μάλιστα συνηθίζει να της λέει καλημέρα..(η τρέλα μου-μου-μου-μου έφτασε ως την ισπανίαα..)

η σχολή πάει τέλεια,τα μαθήματα αυτό το εξάμηνο είναι τρομερά και δε ξέρω ποιο να πρωτοδιαλέξω..στα σκαριά και μια δουλειά που θα φανερωθει τη βδομάδα που θα αρχίσει.προς το παρών βάζω στο δίσκο το εκτός τόπου και χρόνου και φεύγωω....

αλλάζει κάθε που βραδιάζει
το όνειρο μου μοιάζει να ναι ποταμός..
σκοτάδι του έρωτα σημάδι
το όνειρο του άδη είναι ο ουρανός...

ένα τραγούδι που απλά έχω λατρέψειι...το πέτυχα τυχαία σε έναν σταθμό.δεν το είχα ξανακούσει.. όναρ ...

Αν νιώθεις πως αργεί να ξημερώσει πάλι

αν τρέχεις να προλάβεις μια καινούργια μάχη

Θα 'μαι εδώ το χέρι αν θες να σου κρατήσω

Θα 'μαι εδώ στα όνειρά σου να σε συναντήσω

Πέτα με ψηλά δωσ' μου φτερά να σ' ακολουθήσω

πάρε με μακριά δωσ' μου φτερά να σε ξαναβρώ

Αν βλέπεις γκρίζα σύννεφα να σε τυλίγουν

αν έχεις χίλια κύματα για να σε πνίγουν

Θα 'μαι εδώ το χέρι αν θες να σου κρατήσω

Θα 'μαι εδώ στα όνειρά σου να σε συναντήσω

Πέτα με ψηλά δωσ' μου φτερά να σ' ακολουθήσω

πάρε με μακριά δωσ' μου φτερά να σε ξαναβρώ...

Αν έκανα αυτή τη στιγμή ραδιόφωνο ... (1)

Στις βραδινές περιπλανήσεις μας
μες στης πόλης τον αχό
τις θαμπές φωνές των άγνωστων
σκορπάει ο αέρας εκεί κι εδώ
Μου κρατάς το χέρι σε κρατώ
με κοιτάς για μια στιγμή
το μεγάλο μας το όνειρο
σου εξηγώ με ένα φιλί

Και μετά δεν μιλάμε πολύ
γιατί το όνειρο ζει στη σιωπή
Με το βλέμμα στους περαστικούς
να ‘χα χίλιες σιωπές να ακούς

Στις βραδινές περιπλανήσεις μας
στης καρδιάς τις διαδρομές
πώς γεμίζει η νύχτα χρώματα
πώς φωτίζονται οι σκιές
Και δεν βρίσκω λόγια να σου πω
γιατί όλα έχουν φωνή
το μεγάλο μας το όνειρο
σου εξηγώ με ένα φιλί

Και μετά δε μιλάμε πολύ
γιατί το όνειρο ζει στη σιωπή
Με το βλέμμα στους περαστικούς
να ‘χα χίλιες σιωπές να ακούς

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Βγες στο μπαλκόνι να δεις
το φεγγάρι που φέγγει την πόλη
και θυμήσου δικές μας στιγμές
δες στα μάτια μου μπογιές
που χρωματίζουν θάλασσες

Και τρέξε με τη σκέψη σου
πιο γρήγορα απ’ το φως
μ’ ανάσα γρήγορη, ζεστή
αγάπησέ με

Βγες στο μπαλκόνι να δεις
το φεγγάρι που αφήνει την πόλη
και θυμήσου τις όμορφες στιγμές
δες στα μάτια μου φωτιές
που κυματίζουν θάλασσες

Κι άγγιξε το λαιμό μου ροζ
με τα χείλη σου τα υγρά
μ’ ανάσα γρήγορη, ζεστή
αγάπησέ με

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -


Ταξίδι έγινα μαζί σου
μέσα στον κόσμο σου να μπω
Πλανήτες φώτισα μαζί σου
Βοριάς εσύ, νοτιάς εγώ
Αστέρι έπεσα για λίγο
στην αγκαλιά σου ο ουρανός
Ήλιος που καίει η ματιά σου
Φωτιά εσύ, νερό εγώ
Γλυκιά στιγμή για μας θα ζει
Εσύ είσαι εγώ κι εγώ εσύ

Εγώ κι εσύ θα πει θεός
Εγώ κι εσύ μαζί θεός
Κι όταν μ' αγγίζεις όλα είναι φως
Εγώ κι εσύ θα πει θεός

Θύελλες σου 'φερα να παίξεις
τραγούδια να 'χεις να γελάς
Το «σ' αγαπώ» σου, χίλιες λέξεις
Μες στη σιωπή μας μου μιλάς
Γλυκιά στιγμή για μας θα ζει
Εσύ είσαι εγώ κι εγώ εσύ

Εγώ κι εσύ θα πει θεός
Εγώ κι εσύ μαζί θεός
Κι όταν μ' αγγίζεις όλα είναι φως
Εγώ κι εσύ θα πει θεός

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Δεν θα ‘θελα εδώ Θεός να επέμβει
και ας ξέρω, φως μου, πως τυφλά τον υπακούς
Σκυφτός εγώ, γονατιστός, θα του ζητούσα
να μην επέμβει στους θολούς σου δισταγμούς

Μη σε φέρει, μη σε στείλει, μη σ’ αγγίξει τόσο δα
και επιτέλους αν σε στείλει να σε στείλει εδώ ξανά

Χέρια μου αδειανά, Χριστέ !
Άδεια μου αγκαλιά, Χριστέ μου !
Χέρια μου αδειανά, Χριστέ !
Άδεια μου αγκαλιά

Αν και για μένα αγγελούδια δεν υπάρχουν
μόλις σε ιδώ κοντεύουν να επαληθευτούν
Αχ θα τα εσύναζα και θα τα εκλιπαρούσα
με τις φλογίτσες τους στο πλάι σου να σταθούν

Να σου φέγγουν να βαδίζεις εν χαρίτι ομορφιάς
σαν Χριστός πάνω απ’ τη λίμνη και σε μένα να γυρνάς

Βαμμένος είμαι στην αγάπη
έτσι ήσουν πάντοτε κι εσύ
Πιστεύω σ’ ένα μονοπάτι
που θα ‘μαστε μαζί

Κι έτσι ας καίνε οι λαμπάδες στα μονοπάτια στα βουνά
κι εκείνη πάντα θα επιστρέφει, κάθε στιγμή παντοτινά

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Έτσι που ήρθες κι έφυγες δε σ’ έμαθα ποτέ
Πίσω απ’ τα δυο σου μάτια πήγες και κρύφτηκες
Σαν τραγουδάκι μου ’μεινες
π’ όλο ξεχνάω τους στίχους

Και σε σφυρίζω, σε σφυρίζω
Στα στενά σε μουρμουρίζω
Μες τα λόγια σου βραχνιάζω
Σε μπερδεύω σε φωνάζω
Κι είναι και τώρα όπως και τότε
Όπως τα βράδια που μου λείπεις
Σαν το τσιγάρο που αργοσβήνει
Το άγγιγμά σου που μ’ αφήνει

Πως άρχισες και τέλειωσες δεν έμαθα ποτέ
Σε μια σταλίτσα γέλιο πήγες και κρύφτηκες
Σαν τραγουδάκι μου ’μεινες
π’ όλο ξεχνάω τους στίχους

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Σ' είδα χθες στον ύπνο μου, να μ' έχεις αγκαλιά,
Ξύπνησα και δίπλα μου, μονάχα ερημιά

Δάκρυ που κυλάς στο μαξιλάρι μου
ζάλισε με ν' αποκοιμηθώ
Πως ξαπλώνει στο κρεβάτι πλάι μου
άλλη μια φορά να ονειρευτώ

Γέλαγες στον ύπνο μου, με γέμιζες φιλιά
Ξύπνησα και δίπλα μου γελούσε η μοναξιά

τώρα οι μέρες που περνάνε γίνανε μήνες κι οι μήνες γίνανε χρόνος ...

η απουσία του τόσο καιρό στοιχείωνει τη ψυχή σου...αναστατώνει τη καρδιά σου,κλέβει το χαμόγελο από τα χείλη σου,τη λάμψη απτο πρόσωπό σου...

φοβάσαι...το ξέρω το βλέπω στα μάτια σου όταν μιλάς για εκείνον...σκοτεινιάζουν,χαμηλώνουν στο έδαφος και εσύ με μιας χάνεις το χαμογελό σου.θες να κλάψεις μα δε βρίσκεις πού.. θες να κρατηθείς από κάπου μα κανένα χέρι,κανένα στήριγμα δεν είναι αρκετό να σε βοηθήσει..να σε συνεφέρει..κάνεις προσπάθειες να ξεχάσεις μα πάντα γυρνάς πίσω.βάζεις τέλος και ξανά τα ίδια.


συναντάς τη μορφή του.βράδυ.λίγο πριν ξημερώσει και έτσι κι εσύ μπορείς εύκολα να κρύψεις ο ξαφνιασμένο βλέμμα,το μουδιασμένο χαμόγελο,το τρεμάμενο χέρι...μπορείς να κρύψεις τα συναισθήματα σου,όμως?τον έρωτα που σε κυρίευσε,την ευτυχία που σου χάρισε και την πληρότητα που μάταια προσπαθούσε να σου προσφέρει?είσαι μόνη και πονάς...και εκείνος μπορεί και να το καταλάβει ή και να το κατάλαβε,δε ξέρεις...
χαμογελάς ψυχρά,διακριτικά και ξεκλέβεις μερικές ματιές από τις τρυπούλες της πολυθρόνας για να δεις μια φορά ακόμα το χαμόγελο του, τα υπέροχα μάτια του που καθρεφτίζουν με μιας όλη την αλήθεια του...και τότε κλαις..ξεσπάς.σηκώνεσαι και φεύγεις τρέχοντας.τρέχεις,τρέχεις,τρέχεις...όπως στα πιο άσχημα σου όνειρα που θες να φύγεις μακρυά μα κάτι σε κρατά προσκολλημένο στο χώμα,έτσι και τώρα...φεύγεις τρέχοντας,μα ξέρεις πως τα δάκρυα σου έχουν μείνει εκεί.και αυτό είναι ότι πιο σημαντικό του έδωσες-έδειξες-ένιωσες.
φεύγεις...περπατάς σε μια έρημη παραλία,πατάς πάνω στα κύματα προσπαθώντας να τσαλαπατήσεις την εικόνα του,μα καταβάθος τη δική σου,θες...στέκεσαι σκυφτή στην άκρη του βράχου και κοιτάς τη γαλάζια λωρίδα που απλώνεται στα μάτια σου...σκέφτεσαι την πτώση μα ξάφνου σηκώνεσαι και αρχίζεις ξανά να τρέχεις,γρήγορα αυτή τη φορά,πετώντας από πανω σου και απο μέσα σου κάθετι δικό του...από το πρώτο του χαμόγελο μέχρι τη τελευταία του λέξη.το τελευταίο του φιλί...τα πέταξες όλα..συνεχίζεις να τρέχεις ακόμα πιο γρήγορα..για να πας ακόμα πιο μακρυά του...κρύβεσαι όμως από τον ίδο σου τον εαυτό.αυτόι νιώθεις...σταματάς απότομα και αμέσως γυρνάς πίσω τρομαγμένη, προσπαθώντας να μαζεψεις ξανά τα κομμάτια που πέταξες..τα μαζεύεις ένα ένα...τα μάζεψες όλα...όχι για εκείνον..αλλά για δικό σου καλό...

σταματάς να κρύβεσαι πίσω από τις λέξεις..έζησες κάτι υπέροχο.το τέλος ήρθε μα εσύ έχεις ανάγκη όταν γυρνάς πίσω,όταν τον αντικρίζεις,να τα θυμάσαι όλα..να μη μετανιώνεις.. να τον συναντάς και γύρω να υπάρχει φως και όχι σκοτάδι...να τον σκέφτεσαι και να ξανανιώνεις..να θυμάσαι με νοσταλγία κάθε στιγμή σας και όχι με πικρία.

το ξερες καιρό μα φοβόσουν να το πεις... ερωτεύτηκες..δέθηκες...αγάπησες... με λάθος άνθρωπο μα ένιωσες συναισθήματα σπάνια.... α λ η θ ι ν ά . . . .

κοιμήσου ..αύριο όλα θα ναι καλύτερα.διώξε κάθετι άσχημο από το μυαλό σου και σκέψου μονάχα όλα αυτά τα όμορφα πράγματα που υπαρχουν μέσα στη ψυχή σου... θα βρεις και κάτι δικό του...
κοιμήσου .. όλα αύριο θα ναι καλύτερα...

ΕΛΑ, ΞΑΠΛΩΣΕ... ΑΣΤΕΡΙΑ ΚΑΡΦΩΣΕ Η ΝΥΧΤΑ, ΣΕΙΡΑ...ΚΛΕΙΣ'ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΚΙ ΑΦΗΣΟΥ ΑΠΛΑ ΝΑ ΣΕ ΠΑΝ' ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΣΟΥ...ΓΕΛΑ ΛΙΓΟ... ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΑΝΟΙΓΩ ΖΩΗ ΚΙ ΑΓΚΑΛΙΑΣΒΗΣ'ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ ΚΙ ΑΚΟΥ ΑΠΛΑ ΤΙ ΣΟΥ ΛΕΕΙ Η ΚΑΡΔΙΑ ΣΟΥ...ΠΕΦΤΕΙ Τ'ΑΣΤΕΡΙ ΜΑΣ! ΚΑΝΕ ΜΙΑ ΕΥΧΗ:ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΝΑ 'ΝΑΙ Η ΨΥΧΗ ΜΑΣΚΙ Ο,ΤΙ ΠΕΡΑΣΑΜΕ ΠΡΙΝ ΣΤΗ ΖΩΗ ΝΑ 'ΝΑΙ Η ΚΡΥΦΗ ΔΥΝΑΜΗ ΜΑΣ...ΜΗΝ ΤΡΟΜΑΖΕΙΣ... ΚΑΚΟ ΜΗ ΒΑΖΕΙΣ ΞΑΝΑ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟΦΤΑΝΕΙ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ ΦΤΑΝΩ ΕΓΩ ΚΙ ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑ ΣΟΥ...ΠΕΦΤΕΙ Τ'ΑΣΤΕΡΙ ΜΑΣ! ΚΑΝΕ ΜΙΑ ΕΥΧΗ:ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΝΑ 'ΝΑΙ Η ΨΥΧΗ ΜΑΣΚΙ Ο,ΤΙ ΠΕΡΑΣΑΜΕ ΠΡΙΝ ΣΤΗ ΖΩΗ ΝΑ 'ΝΑΙ Η ΚΡΥΦΗ ΔΥΝΑΜΗ ΜΑΣ...

τώρα οι μέρες που περνάνε γίνανε μήνες κι οι μήνες γίνανε χρόνος ...

η απουσία του τόσο καιρό στοιχείωνει τη ψυχή σου...αναστατώνει τη καρδιά σου,κλέβει το χαμόγελο από τα χείλη σου,τη λάμψη απτο πρόσωπό σου...

φοβάσαι...το ξέρω το βλέπω στα μάτια σου όταν μιλάς για εκείνον...σκοτεινιάζουν,χαμηλώνουν στο έδαφος και εσύ με μιας χάνεις το χαμογελό σου.θες να κλάψεις μα δε βρίσκεις πού.. θες να κρατηθείς από κάπου μα κανένα χέρι,κανένα στήριγμα δεν είναι αρκετό να σε βοηθήσει..να σε συνεφέρει..κάνεις προσπάθειες να ξεχάσεις μα πάντα γυρνάς πίσω.βάζεις τέλος και ξανά τα ίδια.


συναντάς τη μορφή του.βράδυ.λίγο πριν ξημερώσει και έτσι κι εσύ μπορείς εύκολα να κρύψεις ο ξαφνιασμένο βλέμμα,το μουδιασμένο χαμόγελο,το τρεμάμενο χέρι...μπορείς να κρύψεις τα συναισθήματα σου,όμως?τον έρωτα που σε κυρίευσε,την ευτυχία που σου χάρισε και την πληρότητα που μάταια προσπαθούσε να σου προσφέρει?είσαι μόνη και πονάς...και εκείνος μπορεί και να το καταλάβει ή και να το κατάλαβε,δε ξέρεις...
χαμογελάς ψυχρά,διακριτικά και ξεκλέβεις μερικές ματιές από τις τρυπούλες της πολυθρόνας για να δεις μια φορά ακόμα το χαμόγελο του, τα υπέροχα μάτια του που καθρεφτίζουν με μιας όλη την αλήθεια του...και τότε κλαις..ξεσπάς.σηκώνεσαι και φεύγεις τρέχοντας.τρέχεις,τρέχεις,τρέχεις...όπως στα πιο άσχημα σου όνειρα που θες να φύγεις μακρυά μα κάτι σε κρατά προσκολλημένο στο χώμα,έτσι και τώρα...φεύγεις τρέχοντας,μα ξέρεις πως τα δάκρυα σου έχουν μείνει εκεί.και αυτό είναι ότι πιο σημαντικό του έδωσες-έδειξες-ένιωσες.
φεύγεις...περπατάς σε μια έρημη παραλία,πατάς πάνω στα κύματα προσπαθώντας να τσαλαπατήσεις την εικόνα του,μα καταβάθος τη δική σου,θες...στέκεσαι σκυφτή στην άκρη του βράχου και κοιτάς τη γαλάζια λωρίδα που απλώνεται στα μάτια σου...σκέφτεσαι την πτώση μα ξάφνου σηκώνεσαι και αρχίζεις ξανά να τρέχεις,γρήγορα αυτή τη φορά,πετώντας από πανω σου και απο μέσα σου κάθετι δικό του...από το πρώτο του χαμόγελο μέχρι τη τελευταία του λέξη.το τελευταίο του φιλί...τα πέταξες όλα..συνεχίζεις να τρέχεις ακόμα πιο γρήγορα..για να πας ακόμα πιο μακρυά του...κρύβεσαι όμως από τον ίδο σου τον εαυτό.αυτόι νιώθεις...σταματάς απότομα και αμέσως γυρνάς πίσω τρομαγμένη, προσπαθώντας να μαζεψεις ξανά τα κομμάτια που πέταξες..τα μαζεύεις ένα ένα...τα μάζεψες όλα...όχι για εκείνον..αλλά για δικό σου καλό...

σταματάς να κρύβεσαι πίσω από τις λέξεις..έζησες κάτι υπέροχο.το τέλος ήρθε μα εσύ έχεις ανάγκη όταν γυρνάς πίσω,όταν τον αντικρίζεις,να τα θυμάσαι όλα..να μη μετανιώνεις.. να τον συναντάς και γύρω να υπάρχει φως και όχι σκοτάδι...να τον σκέφτεσαι και να ξανανιώνεις..να θυμάσαι με νοσταλγία κάθε στιγμή σας και όχι με πικρία.

το ξερες καιρό μα φοβόσουν να το πεις... ερωτεύτηκες..δέθηκες...αγάπησες... με λάθος άνθρωπο μα ένιωσες συναισθήματα σπάνια.... α λ η θ ι ν ά . . . .

κοιμήσου ..αύριο όλα θα ναι καλύτερα.διώξε κάθετι άσχημο από το μυαλό σου και σκέψου μονάχα όλα αυτά τα όμορφα πράγματα που υπαρχουν μέσα στη ψυχή σου... θα βρεις και κάτι δικό του...
κοιμήσου .. όλα αύριο θα ναι καλύτερα...

ΕΛΑ, ΞΑΠΛΩΣΕ... ΑΣΤΕΡΙΑ ΚΑΡΦΩΣΕ Η ΝΥΧΤΑ, ΣΕΙΡΑ...ΚΛΕΙΣ'ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΚΙ ΑΦΗΣΟΥ ΑΠΛΑ ΝΑ ΣΕ ΠΑΝ' ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΣΟΥ...ΓΕΛΑ ΛΙΓΟ... ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΑΝΟΙΓΩ ΖΩΗ ΚΙ ΑΓΚΑΛΙΑΣΒΗΣ'ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ ΚΙ ΑΚΟΥ ΑΠΛΑ ΤΙ ΣΟΥ ΛΕΕΙ Η ΚΑΡΔΙΑ ΣΟΥ...ΠΕΦΤΕΙ Τ'ΑΣΤΕΡΙ ΜΑΣ! ΚΑΝΕ ΜΙΑ ΕΥΧΗ:ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΝΑ 'ΝΑΙ Η ΨΥΧΗ ΜΑΣΚΙ Ο,ΤΙ ΠΕΡΑΣΑΜΕ ΠΡΙΝ ΣΤΗ ΖΩΗ ΝΑ 'ΝΑΙ Η ΚΡΥΦΗ ΔΥΝΑΜΗ ΜΑΣ...ΜΗΝ ΤΡΟΜΑΖΕΙΣ... ΚΑΚΟ ΜΗ ΒΑΖΕΙΣ ΞΑΝΑ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟΦΤΑΝΕΙ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ ΦΤΑΝΩ ΕΓΩ ΚΙ ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑ ΣΟΥ...ΠΕΦΤΕΙ Τ'ΑΣΤΕΡΙ ΜΑΣ! ΚΑΝΕ ΜΙΑ ΕΥΧΗ:ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΝΑ 'ΝΑΙ Η ΨΥΧΗ ΜΑΣΚΙ Ο,ΤΙ ΠΕΡΑΣΑΜΕ ΠΡΙΝ ΣΤΗ ΖΩΗ ΝΑ 'ΝΑΙ Η ΚΡΥΦΗ ΔΥΝΑΜΗ ΜΑΣ...

ας γεμίσει με φώς το φριχτό μου σκοτάδι ....

ένα ακόμη φριχτό βράδυ.ο πόνος τεράστιος..παρακαλούσα συνεχώς να ξημερώσει...σε λίγο θα επισκεφτώ τον οδοντίατρο γιατί δε πάει άλλο..απονεύρωση και τα δικά μοου τα νεύρα πιο τσιτωμένα από ποτέ...δεν αντέχω άλλο να διαιωνίζω εγώ η ίδια μια κατάσταση απίστευτα ψυχοφθόρα..πρέπει να βρω ξανά τη χαμένη μου διάθεση,πρέπει να ηρεμήσω και να σκεφτώ και πάλι θετικά και λογικά..

αύριο θα μαι χαλκίδα..και σε δύο μέρες από τώρα θα ξυπνώ κάτω από το πάπλωμα του παιδικού μου δωματίου έχοντας τη μαμά μου να κάνει φανερή τη παρουσία της και φυσικά τον αδερφό μου στο δίπλα δωμάτιο... :) ... κι όλο περιμένωωω τη στιγμή αυτή..κι ας πρόκειται για 3 μονάχα πρωινά,θέλω τόσο πολυ να δω τους γονείς και ταδέερφια μου...

το πρόγραμμα έχει ήδη οριστεί...θα φτάσω στη χαλκίδα θα δω τους γονείς και κατα τισ 9 θα κατηφορίσω στο στέκι να συναντήσω φίλους αγαπημένους-αδερφικούς που τόσο μου έχουν λείψει.συναισθήματα τρελά έντονα...αγωνία αλλά και άγχος...ανυπομονησία στο φούλ... καθώς περνά η ώρα προστίθεται και η απέραντη ευτυχία... η ευτυχία που γεννάται από τις αναμνήσεις,τη νοσταλγία και τις αληθινές στιγμές του καλοκαιριού...

νιώθω όμορφα μονάχα στη σκέψη ότι θα τους συναντήσω...θα γυρίσω πολύ πιο δυνατή,το ξέρω...μπορεί να πάω και στο ζακ..αρκει να βρώ εισιτήριο επιστροφής..έχω και εντολή από μια hubba-φιλενάδα μου να πώ στο στάθη ότι θέλει να τον παντρευτεί..εμ γίνεται να μη δε πάωω?

ώρα νακλείνω...πάει εννιά και θα πάρω τον κύριο οδοντίατρο τηλέφωνο.. :)
πονάααωω...πολύυυ !!! ουχ και το ξέχασα λιγάκι τον πόνο.. τέσπα.δε θα κλείσω έτσι...
βάζω να παίζει για ακόμη μια φορά το τραγούδι που μου έκανε συντροφιά ολόκληρο το βράδυ...

σευχαριστώ...ειλικρινά ήταν δώρο για μενα και ας μη το έκανες σκόπιμα :)

Πού να 'σαι αλήθεια το βράδυ αυτό που είμαι μόνος, μα τόσο μόνος και που μαζί μου παίζουν κρυφτό πότε η θλίψη και πότε ο πόνος Πού να 'σαι αλήθεια το βράδυ αυτό που με χτυπάει τ' άγριο τ' αγέρι να 'ρθεις και μ' ένα φιλί καυτό να με γεμίσεις με καλοκαίρι Ας ερχόσουν για λίγο μοναχά για ένα βράδυ να γεμίσεις με φως το φριχτό μου σκοτάδι και στα δυο σου τα χέρια να με σφίξεις ζεστά ας ερχόσουν για λίγο κι ας χανόσουν μετά Πού να 'σαι, να 'ρθεις το βράδυ αυτό σ' αυτούς τους δρόμους που σ' αγαπούνε το ντουετάκι τους το γνωστό τα βήματά μας να ξαναπούνε Πού να 'σαι να 'ρθεις το βράδυ αυτό που 'γινε φύλλο ξερό η ελπίδα να 'ρθεις κοντά μου να φυλαχτώ από του πόνου την καταιγίδα Ας ερχόσουν για λίγο μοναχά για ένα βράδυ να γεμίσεις με φως το φριχτό μου σκοτάδι και στα δυο σου τα χέρια να με σφίξεις ζεστά ας ερχόσουν για λίγο κι ας χανόσουν μετά

υ.γ.(1) : το παραπάνω με τη φωνή ενός πραγματικού μου φίλου....
υ.γ.(2) : από προσωπική ολονύχτια εμπειρία,το νερό της θεσσαλονίκης δεν πίνεται τελικά με τίποτα...

life is wonderful ....

το παρακάτω γιατί απλά μαρέσει πολύ ...

It takes a crane to build a crane
It takes two floors to make a story
It takes an egg to make a hen
It takes a hen to make an egg
There is no end to what I'm saying

It takes a thought to make a word
And it takes some words to make an action
And it takes some work to make it work
It takes some good to make it hurt
It takes some bad for satisfaction

Ah la la la la la la life is wonderful
Ah la la la la la la life goes full circle
Ah la la la la life is wonderful
Ah la la la la

It takes a night to make it dawn
And it takes a day to make you yawn brother
And it takes some old to make you young
It takes some cold to know the sun
It takes the one to have the other

And it takes no time to fall in love
But it takes you years to know what love is
And it takes some fears to make you trust
It takes those tears to make it rust
It takes the dust to have it polished

Ah la la la la la la life is wonderful
Ah la la la la la la life goes full circle
Ah la la la la la la life is wonderful
Ah la la la la

It is so...

It takes some silence to make sound
And it takes a loss before you found it
And it takes a road to go nowhere
It takes a toll to make you care
It takes a hole to make a mountain

Ah la la la la la life is wonderful
Ah la la la la la life goes full circle
Ah la la la la la life is wonderful
Ah la la la la la life is meaningful
Ah la la la la la life is wonderful
Ah la la la la la

It is so...wonderful...
It is so meaningful...

"στου ονείρου το φως να γυρνάμε."

κοιμήθηκα νωρίς με πονοκέφαλο.ξύπνησα νωρίς από τη βροχή.
με μελαγχολεί η βροχή.μου φέρνει στο νου στιγμές από το παρελθόν,τις ευτυχισμένες αλλά και τις άλλες..εκείνες που τις θυμάσαι και σε πονάνε.σε πονάνε όχι γιατί δεν ήταν γεμάτες από ευτυχία,μα γιατί ξέρεις πως οι στιγμούλες αυτές ανήκουν πια στο χτές...πως δεν μπορείς με κανένα τρόπο να τις ξαναζήσεις...
βρέχει και σήμερα.δε μπορώ να κοιμηθώ..όλα στο μυαλό περιέργα και μπερδεμένα...ζωγραφίζω με το νου εικόνες με τα πιο όμορφα χρώματα..γεμάτες φώς μα και δάκρυα...θέλω να γίνει κάτι και να μπω μέσα τους.να κρυφτώ,να χαθώ απο αυτό που ζω τώρα και να μπω σε μια εικόνα μαγική....

Σήμερα τα χρώματα μεγάλωσαν μετά τη βροχή

Σήμερα τα πήρες και ζωγράφισες μια εικόνα μαγική

κι εγώ από μέσα θα περάσω, η πόρτα είν' ανοιχτή

Στην μαγική σου εικόνα, που όλα μονοιάζουν μάτια μου

κι όλα είναι μέσα σ' όλα, έσβησαν τα σκοτάδια μου

Μέσα στα χέρια σου οι εποχές ένα ποτάμι που κυλά

Σ' αρχαίες πόλεις, σ' εξοχές κι έπειτα χύνεται ξανά

στην μαγική σου εικόνα

Σήμερα είμαι ένα φύλλο που πέφτει στη γη στα πόδια σου

Σήμερα είμαι μια μικρή σιωπή ανάμεσα στα λόγια σου

Δε θέλω τίποτα ν' αλλάξω τούτη τη στιγμή

Στην μαγική σου εικόνα,που όλα μονοιάζουν μάτια μου

κι όλα είναι μέσα σ' όλα, έσβησαν τα σκοτάδια μου.....

Μ.Φάμελλος

ο τίτλος είναι ένας στίχος παρμένος από το τραγούδι του Στάθη Άρτινου "οι άγγελοι μαθαίνουν να πετάνε.." εκπληκτικό...

ξύπνα αγάπη μουυυ....

χτες το ομολογώ ήταν τα πιο παράξενα γενέθλια...παρέα με 5 καλούς φίλους,φάγαμε κινέζικο και είδαμε όλα τα σηριαλ...από τον ποντίκη,στο παρα πέντε και φυσικά στον υπέροχο παπακαλιάτη.δεν έλειψαν τα τραγούδια,η κιθάρα,οι ρίμες,τα χαμόγελα,οι αναμνήσεις,τα τραγουδάκια γενεθλίων στα ελληνικά και στα αγγλικά,η γλυκόξινη με τα πατατάκια,οι γαρίδες,οι παπαροκάδες του φίλτατου,η ελπίδα και φυσικά το supergirl ...

Έκανα ευχες...εύχομαι να πραγματοποιηθούν...
νοστάλγησα,δάκρυσα,γέλασα,σκέφτηκα,ζήτησα,γύρισα,έφυγα και πίσω ξανά...

ξύπνησα με τη φωνή δυο αγαπημένων προσώπων.έδινα μάθημα σήμερα.τα πήγα πολύ καλά..ίσως έφταιγαν οι δυο φωνούλες...η πρώτη με τα ισχυρά επιχειρήματα και η δεύτερα,αυτης της παλαβής που μου τραγουδούσε μέσα στο αυτί μοθ....ξύπνα αγάπη μουυυυυυυυυ.....


ευχαριστώ ειλικρινά...

και γυρνώ στη συνήθεια....
νοσταλγία,δάκρυα,γέλια,σκέψεις,αναζητήσεις,γυρισμός,φευγιό,επιστροφή ....

και το τελευταίο τραγούδι μου για σένα θα το πώ..

You can tell by the way

She walks that she's my girl

You can tell by the way she talks she rules the world

You can see in her eyes that no one is her Chi

She's my girl, my Supergirl



And then she'd say, it's OK, I got lost on the way

But I'm a Supergirl and Supergirls don't cry

And she'd say, it's allright, I got home late last night

But I'm a Supergirl and Supergirls just fly



And then she'd say that nothing can go wrong

When you're in love what can go wrong

And then she'd laugh the night time into the day

Pushing her fears further along



And then she'd say it's OK I got lost on the way

But I'm a Supergirl and Supergirls don't cry

And she'd say it's allright I got home late last night

But I'm a Supergirl and Supergirls just fly



Then she'd shout down the line tell me she's got no more time

Cause she's a Supergirl and Supergirls don't hide

Then she'd scream in my face, tell me to leave, leave this
place

Cause she's a Supergirl and Supergirls just fly



Yeah she's a Supergirl, a Supergirl

She's sowing seed,s she's burning trees

She's sowing seeds, she's burning trees

Yeah, she's a Supergirl, a Supergirl

A Supergirl, my Supergirl


02.10.2002- 02.10.2006