"οι αναμνήσεις να μας καίνε..."

Πάλι μιλάω με τις σκιές
Πάλι με κέρδισε το χθες
Πάλι αντέχω γιατί υπάρχεις
Μα και που υπάρχεις μακριά μου με σκοτώνει
Και δεν ελέγχω της καρδιάς μου το τιμόνι
Σα με βρίσκουν

Ξημερώματα
Δίχως χρώματα
Ν'αναλαμβάνει την ευθύνη
Ότι από μένα έχει μείνει
Ξημερώματα Πάλι κλάματα
Κι έτσι όπως κόβεται η φωνή μου
Ζητάω να'ρθεις στην προσευχή μου
Αλλά στις μέρες μας δε γίνονται πια θαύματα

Στα δύο η ζωή μου έχει κοπεί
Και πάλι αντέχω γιατί υπάρχεις
Μα και που υπάρχεις μακριά μου με τρελαίνει
Και δε γνωρίζω η καρδιά που με πηγαίνει

Σα με βρίσκουν
Ξημερώματα
Δίχως χρώματα
Ν'αναλαμβάνει την ευθύνη
Ότι από μένα έχει μείνει
Ξημερώματα Πάλι κλάματα
Κι έτσι όπως κόβεται η φωνή μου
Ζητάω να'ρθεις στην προσευχή μου
Αλλά στις μέρες μας δε γίνονται πια θαύματα


Οι μέρες της φωτιάς πώς πέρασαν;
Το πόσο μ'αγαπάς πώς ξέχασαν;
Ναι, γι' αυτό σε κλέβουν ναι, και δραπετεύουν.
Πώς τώρα γίνεσαι φυγή κι ενοχή;
Μη, μη μου λες την αφορμή δε μου αρκεί.

Γιατί, γιατί, γιατί απομακρύνεσαι;
Γιατί, γιατί, γιατί απ' το όνειρο κρύβεσαι;
Γιατί, γιατί, γιατί δεν παραδίνεσαι;

Τα χάδια σα χαρτί πώς κάηκαν;
Σε δίσεκτη στιγμή πώς χάθηκαν;
Ναι, δεν ανασαίνουν ναι, αυτοί που μένουν.
Πώς όταν καίει το φιλί ως την ψυχή,πώς;
πώς να φτάσει το κορμί να λυτρωθεί;

Γιατι; Γιατι; Γιατί;
απομακρύνεσαι;
Γιατί, γιατί, γιατί απ' το όνειρο κρύβεσαι;
Γιατί, γιατί, γιατί δεν παραδίνεσαι;


απλά ξύπνησα με ένα μήνυμα που μου έβαλε στο μυαλό τα παραπάνω τραγούδια.παλιά και λατρεμένα,ειδικά το δεύτερο.

είσαι η γιορτή του γυρισμού...

μετά από ένα μήνα και κάτι, ξανά εδώ..μου έλειψε η φάση αυτή,το ομολογώ.
αυτή τη φορά γράφω φορώντας το μαγιώ και στα γρήγορα...
ήρθε το καλοκαίρι.η εξεταστική έφυγε(πως είναι άλλο θέμα),οι μέρες στο καμπινγκ πέρασαν(μα θα ξαναρθουν),οι μέρες στη μήλο έρχονται...μακάρι φέτος να είναι η τρίτη φορά που θα επισκεπτώ το νησί αυτό.την ιδέα μας την έδωσαν κάτι παιδιά στο τραίνο επιστροφής στι χαλκίδα που ήταν έτοιμα να σαλπάρουν για το πιο όμορφο νησί κατ'εμέ...
είμαι ξενυχτησμένη.σερί,πρώτη φορά για φέτος με ελάχιστο ύπνο με καραούλι στο ασημί yaris της τιτίας,παρκαρισμένο στο κύμα...υπέροχο καλοκαιρινό βράδυ..με μουσική και μπιρίμπα,με γέλια και τραγούδια..

όλες αυτές τις μέρες τα συναισθήματα ποικιλλα..πήγα αλκίνοο-μάλαμα.μάρεσε και θέλω κι άλλο.θέλω να ακούσω ένα συγκεκριμένο τραγούδι ξανά.. υπομονή μέχρι τη στενή στις 17.08..
άλλο,άλλο,άλλο....
όλα αληθινά,όλα ζωντανά,όλα γεμάτα ελπίδα...
όλα είναι εδώ και όλα για πάντα

κλείνω...πάω να φορέσω τις γυαλαμπούκες μου,το αντιλιακό μου,το καπελάκι,τα μπρατσάκια και να τρέξω στη θάλασσα...

υ.γ. μου λείπεις ήδη όσο δε φαντάζεσαι βαζελάκι...και σε μένα και στη φίλη μου και στη συμπεθέρα μουυυυυ..... δεν θα αργήσουμε να ανέβουμε...και μη ξεχνάς....ΓΙΟΚ ΜΠΑΛΙΚ !!!