Tα παράπονα μιλούν....- δΡαΜΑμΙνΗ

Κάποιοι το λένε προμόσιον εγώ το λέω πόρωση με το συγκρότημα,τα τραγούδια και τους στίχους τους....

τι να σου πώ..πως πεθαίνω καθε μέρα για να μπορέσω να ζω
πως κλαίω με τους στίχους από ένα άθλιο σκοπό
τις μέρες μου περνώ,σενα κελί που με πνίγει
και μαζεύω τα κομμάτια που τις νύχτες σκορπώ
μα όσο σκέφτομαι,σε σκέφτομαι,σε σκέφτομαι κάποτε θα στο πώ..

τι να σου πώ...τι να σου πώ...

τα παράπονα μιλούν και για σένανε μου λένε
που με κάνεις να δακρύζω κάποια μέρα θα στο πώ
μα μόλις έρχεσαι ξεχνώ,ξεχνώ τι να πώ...

τι να σου πώ...
πως ξεχάστηκα για χρόνια και μόνος περιμένω
γιατί στο πλάι μου ελπίζω να ακουμπήσεις τελικά να σωθώ...
να σωθώ...

τα παράπονα μιλούν-να σωθώ....

τις μέρες μου περνώ,σενα κελί που με πνίγει
και μαζεύω τα κομμάτια
σε σκέφτομαι,σε σκέφτομαι,σε σκέφτομαι

τα παράπονα μιλούν και για σένανε μου λένε
που με κάνεις να δακρύζω κάποια μέρα θα στο πώ
μα μόλις έρχεσαι ξεχνώ,ξεχνώ τι να πώ...

τι να σου πώ...
πως ξεχάστηκα για χρόνια και μόνος περιμένω
γιατί στο πλάι μου ελπίζω να ακουμπήσεις τελικά να σωθώ...
να σωθώ...

τις μέρες μου περνώ,σενα κελί που με πνίγει
και μαζεύω τα κομμάτια
σε σκέφτομαι,σε σκέφτομαι,σε σκέφτομαι....

Τι Να σΟυ Πω ???

λινκ για το νέο βιντεοκλιπ : http://youtube.com/watch?v=ZHk2EPYMgPM

mikrh aythormhth euxh...

8elo na soy po polla...

8elo na se gnoriso...

8elo na se matho...

8elo na niosoun ta xeili mou ta dika soy ...

pes moy oti kai esy ta 8es ola ayta ..

kapote as ta 8es kai esy ola ayta...

μΗ ΨαΧνΕιΣ πιΑ αΛΛοΥ...ΕδΩ ειΝαΙ τΟ τΑΞιδΙ ...

Με αφορμή κάποιες τρίωρες εκπομπούλες σε σταθμό στις Σέρρες,βρέθηκα σάββατο πρωί να ετοιμάζω βαλιτσάκι..παρέα με τις 2 από τις τρεις τρελές μου εδώ πάνω,ταξιδέψαμε στας Σέρρας...μεσημεράκι έκανα εκπομπούλα με τις δυό μου φίλες να χτυπιούντε στο χορό έξω από το στούντιο και εγώ από μέσα να επιλέγω τραγούδια όμορφα,αληθινά και αγαπημένα..
τελειώσαμε και δε ξέραμε τι να κάνουμε.προσχεδιασμένο στο μυαλό μου πρόταση και για άλλο ταξίδι.η πρόταση έγινε και παρόλο το ξενύχτι της προηγούμενης ημέρας,γύρω στις 9 το βράδυ ήμασταν δράμα!
κουρασμένες δε λέω αλλά γεμάτες όρεξη για νέες εικόνες...περιττό να αναφέρω ότι έχουμε κολλημένο πάνω μας μαλακομαγνήτη :ΡΡ...το τι είδαμε στη διαδρομή,το τι περάσαμε είναι πολύ δύσκολο να το περιγράψω.φτάνοντας στη δράμα λιώσαμε από κρύο.χωθήκαμε κάπου για φαγητό και μετά ξεκινήσαμε να ψάχνουμε κάποια μαγαζάκια που μας είχαν προτείνει..το ένα το βρήκαμε εντελώς στο μπαμ αφού είχαμε χαθεί σε κάτι στενά.. τα άλλα δύο τα βρήαμε με τη βοήθεια ενός περαστικού δραμινού,υπέροχα τρελού,που με απίστευτη ευγένεια μας ξενάγησε στην πόλη.όοτι να ναι...μαγαζιά που πήγαμε? άβατον-αιγαίο-ανώι..
νομίζω όλα τα άλλα ήταν τρέντικα:ΡΡ...
φορτωμένες στιγμές από μια άλλη πόλη,που στα σίγουρα θα ξαναπάμε,την κάναμε ξημερώματα κυριακής πάλι με το τρένο.επιστροφή στις σέρρες,3ωρος ύπνος και μετά εκπομπή με απίστευτο γέλιο και αφιερώσεις στην ίτσα που δεν μπορούσε με τπτ να ξυπνήσει.

τελικά πήραμε το δρόμο της επιστροφής στη θεσσαλονίκη,με συναισθήματα εντελώς υπερβολικά! σε όλη τη διαδρομή το πλεηρ κολλημένο στο δίσκο από τις δραμαμίνες και το μυαλό κολλημένο σε σεναα..

συμπέρασμα?
η ζωή είναι πανέμορφη...κι επίσης...όταν ταξιδεύεις,όταν μοιράζεσαι στιγμές με συγκεκριμένα άτομα,όταν συντροφιά σου έχεις τη μουσική τότε είσαι ικανός να κάνεις τέλεια όνειρα που κάποια στιγμή,δε μπορεί...θα βγούν αληθινά...

θέλω κι άλλα ταξίδιαααααα

όλα ειναι δανεικά ....

και περάσαν οι μέρες θα ήταν πιο σωστός τίτλος.μια βδομάδα από το τελευταίο ποστ και τα πράγματα κάπως αλλαγμένα μου φαίνονται.ακρβώς μια βδομάδα και μπορώ να πώ ότι τελικά δεν ήταν όνειρο..βέβαια όνειρο είναι και θα είναι και ίσως αυτό τώρα να κάνει τη διαφορά.. ο απλός ενεστώτας και ο όμορφος μέλλοντας...
το τελευταίο καιρό,η ζωή μου έχει κατακλυστεί από τη μουσική.όχι ότι τα πράγματα πριν δεν ήταν έτσι,απλά τελευταία έτρεχα από λαιβ σε λάιβ..πότε στην αίγλη στο δρογώση-φάμελλο-στρατή,πότε στο πρινσιπαλ στον υπέροχο μάλαμα,πότε δύο φορές στον σταυρό του νότου(εκτός συνόρων θεσσαλονίκης:Ρ) ξανά στο μανώλη-το στάθη- το μυρωνάκο και τις δραμαμίνες.έτσι μάλλον μαρέσει να τους λέω..οι δραμαμίνες :Ρ
(παρεπιπτόντως το πρόγραμμα στο σταυρό λεει λεει λεει πολύ πολύ πολύ)....

τώρα σπίτι.μετά από μια βραδιά με μουσική ξανά.
τραγούδια στο μυαλό μου,στίχοι μπερδεμένοι στις σκέψεις μου και νότες ατελείωτες.τελικά αυτό χρειάζομαι.μουσική και αγάπη.πιστεύω ότι αυτά τα δύο πάνε μαζί.
μουσική και αγάπη...
αγάπη και μουσική...

δεν ξέρω τι να πώ..το μυαλό παραδόξως(γιατί σήμερα δεν ήπιαα) κάπως θολωμένο.
όλα αυτά που ζω δε θέλω να είναι δανεικά.θέλω να είναι δικά μου και δικά σου.να μου τα χαρίζεις στιγμή με τη στιγμή...
και στη τελική ας είναι και δικά σου.φτάνει να μου δίνεις την ευκαιρία να μπαίνω που και που μέσα αυτά...

θέλω και άλλα ταξίδια και άλλους ανθρώπους και άλλεσ στιγμές και άλλη αγάπη..
και επίσης θέλω πολλά χαμόγελα αληθινά..να γεμίζουν τις στιγμές μας και ας κρεμόμαστε από αυτά....

θέλω να ζώ,να ζώ,να ζώ κάθε στιγμή,κάθε στιγμή...

μαζί σου ....

Είναι μήπως η τύχη που ορίζει τις ζωές αυτής της γειτονιάς;
Σε βρήκα και δεν ξέρω αν υπάρχει ένας θεός που νοιάστηκε για μας.
Καθόσουν σ’ένα πάρκο, γύρω κόσμος, μουσική, τραγούδια απ’τα παλιά.
Κι όλο κοιτούσες κάτω. Μαύρα, κόκκινα μαλλιά, παπούτσια αθλητικά
Έδειχνες τόσο μόνη

Ήθελα να σου πω
Όλα είναι δανεικά εδώ, φωτιά, αγάπη, αέρας

Αγκάλιασέ με, μια ζωή, ως το πρώτο φως της μέρας
Με κοίταξες και ξέρω τι φοβάσαι τι αγαπάς πώς ξορκίζεις το κακό
Με ρώτησες αν θέλω, αν μπορούμε, αν θα φύγουμε ποτέ μας από ‘δω
Έδειχνες τόσο μόνη

Ήθελα να σου πω
Όλα είναι δανεικά εδώ, φωτιά, αγάπη, αέρας
Αγκάλιασέ με, μια ζωή, ως το πρώτο φως της μέρας

(φώτα που σβήνουν-όλα είναι δανεικά..)

Tαξίδι πλάι στο παράθυρο...

θα ξεκινήσω το ποστ με μια αναφορά στον τίτλο του...Είναι το ομώνυμο τραγούδι του αλμπουμ των δραμαμίνη,ενός νέου συγκροτήματος που εμφανίζονται με το φάμελλο-δρογώση-στρατή..
δεν ξέρω τι πρέπει να πω για το γκρουπ αυτό..απλά δεν υπάρχει!
οι στίχοι του τραγουδιού είναι απίστευτοι..τόσο μα τόσο αληθινοί..

την παρασκευή πήγα φάμελλο..με δρογώση και στρατή,χωρις τις δραμαμίνες όμως..ήταν όμορφα μα αν και ο χώρος για συναυλία τα σπάει,το κοινό ήταν ελεινό..τα τραγούδια ζωντανά μα όσο κι αν μπόρεσαν οι άνθρωποι να τραγουδήσουν το κοινό ήταν ότι να ναι...στη φωτιά στο λιμάνι χτυπούσαν παλαμάκια για να το κάνουν πιο γρήγορο..και έπαιζε ο καημένος ο στάθης πιο γρήγορα..όοοτι να ναιι...

οι μέρες πέρασαν,ένα σάββατο μελαγχολικό,μια κυριακή ακόμα πιο μελαγχολική,προάγγελος μιας δευτέρας βλέπεις..μιας δευτέρας που φέρνει μια τρίτη,κι όποιος κατάλαβε κατάλαβε.. :)

τυχαίνει πολλές φορές να πιάνω τον εαυτό μου στο παράθυρο του λεωφορείου,κολλημένη στο τζάμι να κοιτάζω έξω και να χαζέυω...να ψάχνω να σε βρώ και να αναρωτιέμαι αν κάνει και κάποιος άλλος το ίδιο πράγμα την ίδια στιγμή.άραγε να το κάνει...? αυτό θέλω να ελπίζω γιατί αλλιώς οι διπλανοί μου θα με περνάνε για τρελή..

χειμώνιασε και ακόμα πιο εύκολα βάζω τα κλάματα.πες δικαιολογία το κρύο,ο αέρας που με βαράει στα μάτια,πες δικαιολογία οι ώρες που δε λένε να περάσουν...πες δικαιολογία οι στιγμές που κρατούν αυτό που θέλουμε μακρυά...

κάνει κρύο και σκέφτομαι πολύ τους ανθρώπους που είναι μακρυά μου...να μπορούσα να τους κάνω έστω και μια αγκαλιά για να τους δείξω ότι είμαι δίπλα τους..απλά μόνο τη φαντάζομαι και κάνω τα πάντα να τους δείξω εκεί που είναι πόσο μεγάλη φαντασία,και συχνά χαζομάρα, έχω...

απ'την άλλη μαρέσει που έχω δίπλα μου,εδώ,ανθρώπους που αγαπώ πραγματικά..που είναι δίπλα μου και ανέχονται τα χαζά που κάνω και ακόμα πιο πολύ που με ακολουθούν και σε αυτά τα χαζά και τα κάνουμε παρέα..

πολύ περίεργο σημείωμα...ναι έτσι θα το ονομάσω αυτό το σημερινό ποστάκι..σημείωμα...

έπιασα τον εαυτό μου ξανά σήμερα μετά από καιρό να γράφω στιχάκια στο τετράδιο των αγγλικών...ανάμεσα στα βαριέμαι,νυστάζω και ησυχία, έγραφα θέλω να σε δώ επιτέλους και άλλες ανόητες και αόριστες λεξούλες που έμοιαζαν καθρέφτης μου..

έχω διάβασμα για τα αγγλικά που και για φέτος θα με βασανίζουν..σταματάω εδώ με ευχή να κάνω αύριο το ξημέρωμα ένα ποστ που να μη κλείνει με το τραγούδι Όνειρο ήτανε ...

ταξίδια,έκανα ταξίδια πλάι στο παράθυρο κοιμήθηκα..
αν μ'έχεις λίγο στο μυαλό σου τότε έχω βρεί το σπίτι που ονειρεύτηκα..

η αγάπη τι είναι η αγάπη την πόρτα όταν γύρισα που μου άνοιξες...
αλήθεια ποια είναι η αλήθεια,λουλούδι ένα βράδυ που ζωγράφισες..που ζωγράφισες..

και γράφω πάνω στο γυαλί που έχει θολώσει από ζεστή..αναπνοή..
το ονομά σου ... το όνομα σου...

ταξίδια,έκανα ταξίδια πλάι στην αγάπη μου κοιμήθηκα..
αν μ'έχεις λίγο στο μυαλό σου τότε έχω βρεί το σπίτι που ονειρεύτηκα..

η αγάπη τι είναι η αγάπη την πόρτα όταν γύρισα που μου άνοιξες...
αλήθεια ποια είναι η αλήθεια,λουλούδι ένα βράδυ που ζωγράφισες..που ζωγράφισες..


μακάρι να το διάβαζες...

nobody say it was easy ...

έλα κοντά μουυ ....

όνειρο γίνομαι κι εγώ ...

θέλω τόσα πολλά να γράψω μα δε μπορεί να βγει τίποτα από μέσα μου κι ας νιώθω από χθες ότι εκατομμύρια συναισθήματα έχουν στριμωχτεί μέσα μου και ψάχνουν την έξοδο κινδύνου να το σκάσουν,μιας και πήραν χαμπάρι ότι δύσκολα θα τα αφήσω να βγούν προς τα έξω ...
τέσπα..χτες πέρασα πολύ ωραία σενα μικρό,πολύ γνωστό μαγαζί...ένα πρόγραμμα αποκλειστικά δεμένο με τις μουσικές μου προτιμήσεις..και τα παιδιά που τραγουδούσαν υπέροχα!(και δε το λέω μόνο εγώ..)
ένα τραγούδι για τη συνέχεια από coldplay με μαγικούς στίχους ...

Come up to meet you, Tell you I’m sorry, You don’t know how lovely you are

I had to find you, Tell you I need you, Tell you I set you apart

Tell me your secrets, And ask me your questions, Aww let’s go back to the start

Runnin’ in circles, [sounds like] Comin’ our tails, Heads on the science apart

Nobody said it was easy
It’s such a shame for us to part
Nobody said it was easy
No one ever said it would be this hard
Aww take me back to the start

I was just guessin’, At numbers and figures, Pullin’ the puzzles apart

Questions of science, Science and progress, Do not speak as loud as my heart

Tell me you love me, Come back to haunt me, Oh when I rush to the start

Runnin’ in circles, [sounds like] Chasin’ our tails, Comin’ back as we are

Nobody said it was easy
Aww It’s such a shame for us to part
Nobody said it was easy
No one ever said it would be so hard
I’m goin’ back to the start


εκτέλεση από τους cox ή arloutale ,όπως τους συνάντησα στο myspace. :)
url: http://www.myspace.com/arloutale

Πριν το τέλος πως μοιάζει η σιωπή ...

... σαν αγάπη μεγάλη ....