του πρωινού άστρο θαμπό για χάρη σου αγρυπνούμε.....

Μια νύχτα θα 'ρθει από μακριά αέρας πεχλιβάνης
Να μη μπορείς να κοιμηθείς όταν τον ανασάνεις
Θα' χει θυμάρι στα μαλλιά, κράνα για σκουλαρίκια
Και μες στο στόμα θα γυρνά ρητορικά χαλίκια

Θα κατεβεί σαν άρχοντας, θα κατεβεί σα λύκος
Να πάρει χρώμα και ζωή της μοναξιάς ο κήπος
Τα μελισσάκια θα γυρνούν γύρω απ' τις πολυθρόνες
Και το νερό το κρύσταλλο θα ρέει απ' τις οθόνες

Αγέρα να' σαι τιμωρός, να 'σαι και παιχνιδιάρης
Κι αν βαρεθεί η ψυχούλα μου, να 'ρθεις να μου την πάρεις
Για να κοιτάει από ψηλά του κόσμου τη ραστώνη
Να ξεχαστεί σαν των βουνών το περσινό το χιόνι