σε θέλω εδώ για να υπάρχω ...

το blog τελευταία έχει γίνει πολύ πιο ροζουλί από το φόντο του,μα δε φταίω εγώ ειλικρινά...όσοι με ξέρετε,με νιώθετε...έπρεπε να ποστάρω ένα τραγούδι που εδώ και λίγη ώρα με φρίκαρε(με την πιο υπέροχη έννοια..)...δήμητρα γαλάνη και γιώργος καραδήμος...σε θέλω εδώ ο τίτλος του,και όλα όσα θέλω να σου πω τα λένε οι στίχοι του...

Σε θέλω εδώ για να μπορώ όλα όσα ζω να΄ναι δικά μου
να΄σαι πληγή απ΄την πληγή
να΄σαι χαρά απ΄τη χαρά μου
να΄σαι εδώ γιατί η ζωή
με ένα σώμα δεν αρκεί
σε θέλω εδώ για να υπάρχω

Σε θέλω εδώ για να μπορώ
να΄χω έναν άνθρωπο δικό μου
με τη σιωπή να του μιλώ
όπως μιλάω στον εαυτό μου
και να μοιράζομαι στα δυο
τ΄άστρα το χρώμα το λεπτό
ότι κι αν γίνει καρδιά μου
εσύ να΄σαι εδώ

Να μπορώ να σ΄αγαπήσω
να μπορώ να σε μισήσω
με το βλέμμα να σου δείξω
χωρίς να μιλήσω
τι θέλω να πω

Σε θέλω εδώ να σε κοιτώ
να σε ξυπνώ να σε κοιμίζω
σε θέλω εδώ για να μπορώ
κάτι από αγάπη να θυμίζω
να΄σαι εδώ γιατί η ζωή
με ένα σώμα δεν αρκεί
ότι κι αν γίνει καρδιά μου
εσύ να΄σαι εδώ

Να μπορώ να σ΄αγαπήσω
να μπορώ να σε μισήσω
με το βλέμμα να σου δείξω
χωρίς να μιλήσω
τι νιώθω

Σε θέλω εδώ γιατί η ζωή
με ένα σώμα δεν αρκεί
ό,τι κι αν γίνει σε θέλω
σε θέλω εδώ
σε θέλω εδώ

μαζί σου, μηδενίζω κάθε απόσταση...

αγκαλιά σου...

Strawberries, cherries and an angel's kiss in spring
My summer wine is really made from all these things

I walked in town on silver spurs that jingled to
A song that I had only sing to just a few
She saw my silver spurs and said let's pass some time
And I will give to you...summer wine
Oh..oh..oh...summer wine

Strawberries, cherries and an angel's kiss in spring
My summer wine is really made from all these things
Take off your silver spurs and help me pass the time
And I will give to you...summer wine
Oh...summer wine

My eyes grew heavy and my lips they could not speak
I tried to get up but I couldn't find my feet
She reassured me with the unfamiliar line
And then she gave to me...more summer wine
Woh..woh..oh...summer wine

Strawberries, cherries and an angel's kiss in spring
My summer wine is really made from all these things
Take off your silver spurs and help me pass the time
And I will give to you...summer wine
Mm...summer wine

When I woke up, the sun was shining in my eyes
My silver spurs were gone, my head felt twice its size
She took my silver spurs, a dollar and a dime
And left me craving for...more summer wine
Oh..oh..summer wine

Strawberries, cherries and an angel's kiss in spring
My summer wine is really made from all these things
Take off those silver spurs, help me pass the time
And I will give to you my summer wine
Oh...oh...summer wine

πως να μην ερωτεύεσαι όλο και πιο πολύ όταν ακούς ένα τέτοιο τραγούδι.......

έλα μαζί μου κάπου να πάμε χέρι με χέρι ....

τα μάζεψα και ανεβαίνω αύριο.με μια καθυστέρηση δυο ημερών.αναβολή καλύτρεη λέξη,πιο εύστοχη.η βαλίτσα μου δυσκολεύεται να κλείσει...προσπαθώ να κλειδώσω σε αυτήν κάθε στιγμή από τις διακοπές στη χαλκίδα μα εκείνη αρνείται να τις χωρέσει όλες.θα ξεχωρίσω τις άσχημες και θα κρατήσω τις πιο αληθινές,τις πιο όμορφες,ελπίζοντας να χωρέσουν και να μπορέσω να γεμίσω με αυτές και το σπιτάκι στη θεσσαλονίκη....

βγάζω λοιπόν μακρυά στιγμές με δάκρυα πόνου και απογοήτευσης..στιγμές κακίας και απαισιοδοξίας...στιγμές που θυμίζουν παρελθόν που θα μείνει μονάχα παρελθόν...

θα κρατήσω εσένα,το πρώτο μας βλέμα,το graffity σου, την μεγάλη παρέα στο σπιτάκι,τη μπιρίμπα,τις αγκαλιές,το χορό στο σταβέντο,τα σκαλιά και το κρύο,το σκυλάκι του αδερφού μου,τα βαπτιστήρια μου,την έκπληξη στο φλόκα,το ατελείωτο λιώσιμο στο ζούμ και το υπέροχο παλέρμο στο κρηπίδωμα...θα κρατήσω ότι έζησα εδώ και 8 μέρες με΄σα στο μυαλό μα και μέσα στη ψυχή γιατί δε θέλω να ξεχάσω τίποτα....α...στα πράγματα της βαλίτσας ανήκουν και τα βαμμένα vansakia μα και τα υπέροχα λαζάνια της μαμάς...

ανεβαίνω πάνω να συναντήσω φίλους καλούς που μου έλειψαν πολύ.... θα έρθεις και εσύ μαζί μου.έτσι δεν είναι....?

A Γ Α Π Η Σ Ε Μ Ε ....

Πόσο μελαγχόλησε αυτός ο τόπος

Σα να μου τέλειωσαν τα χρώματα πριν καν τα αντικρίσω,
σαν να κουράστηκα απ΄ τον χρόνο πριν καν να αρχίσω,
λίγες στιγμές πριν ζήσω, το κορμί μου πριν προικίσω,
σα να γελάστηκα από άνθρωπο λίγο πριν να τον συμπαθήσω,
σα να μου γνεψε η καρδιά μου και να ταυτίστηκε με την πιο μαύρη σκιά μου,
σα να κλότσησα μακριά τα όνειρα μου,
σα να έχασα για ένα λεπτό την ματιά μου και να θάφτηκα στο σκότος,
πόσο μελαγχόλησε αυτός ο τόπος;

Έχεις ιδέα πως είναι να κολυμπάς μεσ’ στο σκοτάδι και να μην πνίγεσαι;
Μονάχος μες στην σκέψη να αφήνεσαι και να δίνεσαι,
δεν γίνεσαι γαμώτο είσαι, και για ό,τι είσαι πάντα κρίνεσαι,
μη μου θλίβεσαι αγαπημένη, που είσαι τώρα πια χαμένη;, εξαντλημένη, ξοφλημένη! Αφού η αγάπη ήταν το μόνο που δεν ένιωσες, τώρα πάλι να:
με τα τέρατα πως έμπλεξες; Και πως θέλεις να ξεμπλέξεις; η ζωή σου είναι….
και του θανάτου η έλξη.
Άλλο ένα ψέμα κι ένα ακόμη ξωτικό νεκρό στην χώρα των μπορντό ονείρων, των ανύπαντρων ερωτευμένων χήρων, των μισαλλόδοξων μητέρων που κρατάνε τα μωρά υστερόβουλα, κι όλα ανώφελα κι όλα στον τόπο αυτό κοίτα πως γίνονται : ανώδυνα!
Αγάπησέ με, σκούπισε το δάκρυ μου με φως και κράτησέ με, αυτός ο τόπος μελαγχόλησε, βοήθησέ με, λιώσε το φεγγάρι μου κάντο βροχή και ξέπλυνέ με, αγάπησέ με…

«Αγάπησέ με, σκούπισε το δάκρυ μου με φως και κράτησέ με, αυτός ο τόπος μελαγχόλησε, βοήθησέ με, λιώσε το φεγγάρι μου κάντο βροχή και ξέπλυνέ με, αγάπησέ με…»

Σαν σωριασμένα βράχια από την θάλασσα ριγμένα,
σαν ουρλιαχτά γοργόνων όπως τα φύκια παρατημένα,
όσα είχα στην καρδιά μου, όσα πίστευα κι όσα λάτρευα για μένα
απογειώθηκαν σα σκόνη κι είναι από τον άνεμο θαμμένα,
δεμένος ο ήλιος πίσω από σύννεφα βρεγμένα,
σταματημένος ο χρόνος θυμίζει κάτι από εσένα,
σαν παγωμένος αυτός ο τόπος μελαγχόλησε λες κι έφυγε για τα ξένα,
μα είναι νωρίς ακόμα, δεν μου πάγωσε το αίμα..

«Αγάπησέ με σκούπισε το δάκρυ μου με φως και κράτησέ με, αυτός ο τόπος μελαγχόλησε, βοήθησέ με, λιώσε το φεγγάρι μου κάντο βροχή και ξέπλυνέ με, αγάπησέ με…»

πάει κι αυτό ...

το πάσχα τέλειωσε μα οι διακοπές του καλά κρατούν...για πόσο ακόμα?
οι μέρες πέρασαν τόσο μα τόσο γρήγορα και το μόνο που θέλω είναι να μείνω κι άλλο πολύ στη χαλκίδα...πολύ πολύ ....
χτες τελικά κάναμε τα σχεδόν συνηθισμένα..μετά από ένα γερό ξενύχτι το σάββατο το βράδυ,ο αδερφός μου θέλησε να με ξυπνήσει με πιάνοο...ωχ ωχ στο πόδι από τις 10 με 4 μόλις ώρες ύπνο..πήγαμε στο χωριό κατα τις 12...η μαμά και ο άλλος αδερφός είχαν κάνει πολύ καλή δουλειά..μετα από μισή ώρα το κοκορετσάκι έτοιμο..και τα αβγά στο τραπέζι κομμένα με αλάτι,πιπέρι και λάδι..τέλειο!!
σκάσαμε στο φαί..η μαμά εκτός από όλα τα άλλα είχε κάνει και λαζάνια γιατί εγω δε τρώω αρνι..ήταν όμορφα,οικογενειακά..μα κάτι έλειπε στα σίγουρα...έλειπαν τρία πρόσωπα αγαπημένα.....
επιστροφή στη χαλκίδα,και αμέσως καφεδάκι στην παραλία..τάβλι,συζητήσεις ατελείωτες και πολλά γέλια..όοτι να ναιιι και όοοτι κάτσειι...το βράδυ πάλι βόλτα με πολύ καλή παρέα...άντε να δούμε πως θα πάμε πάνω.η μισή θέλω να πάω και η άλλη μισή να μείνω εδώωω..
και του χρόνου με υγεία πάνω απόλα!
χρόνιά πολλά σε όλουυς.......

ποιός είσαι εσύ που με κοιτάς?...

ότι να ναι vol.2

ξύπνησα με κλάματα.με είδε η μαμά και μου έφερε τσουρέκι.τέλειο δεν το συζητώ.τα κλάματα για λίγο σταμάτησαν.άρχισαν οταν συνειδητοποίησα πως είναι η 2η φορά στη ζωή μου που τρώω τσουρέκι και κλαίω για κάτι συγκεκριμένο.ε,τότε με έπιασαν τα γέλια.και γελούσα μόνη μουυυ..

η μέρα είναι τέλεια.έχει ήλιο,τόσο πολύ που σκεπάστηκαν όολες οι μάυρες σκέψεις..

έβαλα κοργιαλά.ένα τργούδι που θα το γράψω και εδώ σε λίγο,στο τέλος του μπλογκ.δεν ξέρω τι να πώωω..όλα θέλω να πάνε καλά..λες να πηγαίνουν κάθε που δαγκώνω τσουρέκι?;ρ

μα τα έφτιαξε τέλεια η μαμά μου..

ακούς εσύ εκεί πέραααα..είμαι καλάαα...όλα φτιάχνουν.από τη μια στιγμή στην άλλη από το ένα βράδυ στο άλλο..

σε λίγο θα ντυθώ,θα γίνω όμορφη και θα πάω για καφέ με τις φιλενάδες μου,που παρεπιπτόντως τελευταία πιστεύουμε ότι παίζουμε στη βέρα στο δεξί...:ρρρρ

μετά από μια κρίση διαρκείας,επανέρχομαι απίστευτα καλά...

δεν είμαι μόνη μουυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυ

αύριο έρχεται ο φανταρομπροοοοοοοοο!!!!

Κι αν δεν ήμουνα ποτέ εγώ
Αυτό που πάντοτε ζητούσες
Ν’ αλλάξω δε μπορώ
Κι αν δεν έμοιασα ποτέ εγώ
Μ’ αυτό που χρόνια αναζητούσες
Συγνώμη δε θα πω

Τίποτα δεν έχει μείνει εδώ
Τώρα αγάπη να θυμίζει
Για να κρατηθώ
Κι αν το τελευταίο σ’ αγαπώ
Της ώρας ήταν ένα ψέμα
Δε θα στο ξαναπώ

Τίποτα δεν έχει μείνει εδώ
Τίποτα να με κρατήσει

Θέλω μόνο, θέλω να σ’ αρνηθώ
Καρδιά μου
Τίποτα δεν έχω πια να πω
Το τέρμα μόνος μου κοιτάζω
Θέλω απόψε, θέλω
Να σ’ αρνηθώ
Και να χαθώ

Κι αν δεν έμαθες εσύ ποτέ
Πόσο αλήθεια σ’ αγαπούσα
Φταις εσύ γι’ αυτό
Κι αν δεν θέλησες εσύ ποτέ
Από μένα να το μάθεις
Που φτάσαμε ως εδώ

Τίποτα δεν έχει μείνει εδώ
Τώρα αγάπη να θυμίζει
Για να κρατηθώ
Κι αν το τελευταίο σ’ αγαπώ
Της ώρας ήταν ένα ψέμα
Δε θα στο ξαναπώ

Τίποτα δεν έχει μείνει εδώ
Τίποτα να με κρατήσει
Θέλω μόνο, θέλω να σ’ αρνηθώ
Καρδιά μου
Τίποτα δεν έχω πια να πω
Το τέρμα μόνος μου κοιτάζω
Θέλω απόψε, θέλω
Να σ’ αρνηθώ
Και να χαθώ

πονάω...

Έλα για λίγο να σε δω και ύστερα φεύγεις πάλι
είναι η βραδιά μεγάλη κι εγώ μονάχος δεν μπορώ
Είμαι εδώ και είσαι εκεί χιλιόμετρα και μίλια
Μέχρι τα δυο σου χείλια μοιάζει ο κόσμος φυλακή

Να ‘ταν η απόσταση γυαλί με μια να το σπάσω
Να ‘ταν η απόσταση γυαλί με μια να το σπάσω
Να ‘ταν η απόσταση γυαλί με μια να το σπάσω
και ούτε μια στιγμή να μην σε ξαναχάσω, να μην σε ξαναχάσω
Να ‘ταν η απόσταση γυαλί

Έλα για λίγο να σε δω το άδειο μου κρεβάτι
Σαν έρημο παλάτι χωρίς βασίλισσα και εγώ
Είμαι εδώ και είσαι εκεί χιλιόμετρα και μίλια
Μέχρι τα δυο σου χείλια μοιάζει ο κόσμος φυλακή

τελειωσε.

ότι να ναι vol.1

τρομαχτικό να ξυπνάς επειδή σε κυνηγούν οι μπράβοι του ασλάνη...ε?( να έχει άραγε μπράβους? και γιατί λέγονται μπράβοι??)...τέσπα...ξύπνησα που ξύπνησα,τι να κάνω πριν έρθουν τα θηριάκια μου για την καθιερωμένη βόλτα στα μαγαζιά,ήρθα να γράψω να βγάλω από μέσα μου πολλάαα...
μπακ του χαλκίδα και τα νεύρα τσιτωμένα...ο οργανισμός τίγκα από κρασί τις τελευταίες μέρες,τόσο που δε νομίζω πως θα αντέξω αν και σήμερα πάμε ζουμ(εννοείται πως εκεί θα πάμεεεε)...οι φίλες μου τελικά είναι πιο γιούχου από οσο νόμιζα.γενικά είμαστε ότι να ναι παρέα...σκέφτονται όπως κι εγώ και αυτό είναι πως με τρελαίνει..μαρέσει πολύ γιατί ειλικρινά δε χρειάζετια να τους εξηγήσω αναλυτικά τι και πως νιώθω.αμέσως πιάνουν το νόημα και δίνουν τις καλύτερες συμβουλές.άσε που είμαι σίγουρη πως θα είμαστε για πάντα μαζί.άλλωστε το υποσχεθήκαμε η μια στην άλλη...
χτες ήμασταν σε ένα χωριό και στην επιστροφή βγήκα για ένα κρασί με τη μια από τις πέντε..
αποφάσισα να τις εξομολογηθώ το φόβο μου,κάτι που προηγουμένως είχα κάνει μόνο σε ένα πολύ πολύ δικό μου άνθρωπο.
κατα τη διάρκεια τις εφηβείας,ήρθα σε τρομαχτική επαφή με 3 θανάτους 3 από τα πιο αγαπημλένα μου πρόσωπα,κάτι που έχω ξαναναφέρει στα σίγουρα σε όποιον με ξέρει καλά..έχασα μέσα σε διάστημα 3 χρόνων τη γιαγια,την θεία και τον αγαπημένο μου ξάδερφο..λόγω αυτού είμαι σίγουρη πως πλεον έχω αποκτήσει μια σοβαρότατη φοβία απέναντι στο θάνατο.και το θεμα είναι πως δε φοβάμαι για μένα,μα για τους γύρω μου..δηλαδή πιστεύω συχνα πως μπορεί να μαι άρρωστη ή πως μπορεί να πάθω κάτι από στιγμή σε στιγμή,κάτι τόσο απαισιόδοξο που ειλικρινά δε θα φανταζόμουν ότι έχω...έλεγα λοιπόν πως δεν φοβάμαι για μένα,τόσο όσο στεναχωριέμαι που θα αφήσω τους γύρω μου και πολύ περισσότερο στεναχωριέμαι που θα τρελαθούν οι δικοί μου...βασικά δε ξέρω γιατί τα γράφω όλα αυτά,αλλά στα σίγουρα είναι κάτι που με το που το είπα στην ά ,ξεσπάσαμε και οι δύο σε κλαματα και δώσαμε υποσχέσεις.μάλλον εκεί ήθελα να καταλήξω...
η φιλία είναι to πιο σημαντικό πράγμα μετα την οικογένεια και νιώθω τόσο τυχερή που εχω αυτους τους φίλους... και φυσικά που έχω και εκείνον.που με το που ακούσει τι σκέφτομαι γιαυτό το θέμα πρώτα θα με βρισει και μετα θα με πάρει μια τεράστια αγκαλιά που μέσα της θα τα ξεχάσω όλα.
η ώρα πάει οχτώ και δε ξέρω τελικα που καταλήγει το ποστ αυτό.
είναι πρωί ..ξεκινάει μια τέλεια μέρα και είμαιέτοιμη να αρπάξω κάθε στιγμή της και να την κάνω δικιά μου.μόνο δικιά μου....άντε .... μπορεί και δικιά μας... βασικά ναι....μπορεί και να γίνει δικιά μας...:)

το tatoo είναι για σένα ..το ξέρεις ε?

καλή μας μέρα..
δεν θα αφήσω το χαμόγελο από τα χείλη.προμισ . -