χωρίς νόημαα.......

είχα πολύ καιρό να γράψω εδώ...οι μέρες περνούν πολύ πολύ γρήγορα και η αλήθεια είναι πως,είναι γεμάτες με πολλά πράγματα αλλά ταυτόχρονα είναι και απίστευτα κενές..άδειες,πως αλλιώς να το πω...το απόγευμα θα πάω να βγάλω το εισιτήριο για τη θεσσαλονίκη..να γυρίσω πίσω...παρόλο που εδώ είμαι με τους ανθρώπους μου,στο μέρος που μεγάλωσα και έγινα ότι είμαι,νιώθω πως μου λείπουν τόσα πολλά...

είναι περίεργο αλλά θέλω να αγαπήσω και να αγαπηθώ ειλικρινά...ξέρω πως δεν είναι λογικό οτι το λέω αλλά θέλω επιτέλους να νιώσω πλημμυρισμένη από αληθινά συναισθήματα...δεν αναφερόμαι μόνο στον έρωτα....αναφέρομαι σε οτιδήποτε μπορεί να κάνει ευτυχισμένη και ζωντανή τη ψυχή μου,σε οτιδήποτε που μπορεί να μου δωσει φτερά να πετάξω και να νιώσω έστω και για μια στιγμή ικανή να κάνω τα πάντα...

βαρέθηκα να αφήνομαι στο μυαλό και περισσότερο στα λόγια του κάθε ηλίθιου,που για να δείξει ότι είναι καλά καταστρέφει και ισοπεδώνει τον άλλον...βαρέθηκα να ζω μεσα στην υποκρισία και την κακία του κόσμου...υποτίθεται πως για πολλούς αυτές είναι μέρες αγάπης(για μένα όλες οι μέρεσ έτσι πρέπει να θεωρούνται)και μονάχα αγάπη δε προβάλλουν τα λόγια τους και πολύ περισσότερο οι πράξεις τους...ο κόσμος τελικά είναι άπληστος..όλοι τρέχουν για να αποκτήσουν υλικά αγαθά(ναι μπορεί να μαι κι εγώ έτσι δυστυχώς),αλλά κανείς δε σκέφτεται πόσο πιο χρήσιμη είναι η αγάπη,η φιλία η τρυφερότητα,η ευσπλαχνία...

νιώθω απογοητευμένη που ζώ σε έναν τέτοιο κόσμο...συνεπώς νιωθω απογοητευμένη συχνα και από τον ίδιο μου τον εαυτο...δε μαρέσειι όοολο αυτό και πολυ περισσότερο δεν μαρέσει το ότι δεν έχω τη δύναμη/το θάρρος/το θράσσος ή χειρότερα την ισχυρή θέληση να το αλλάξω...νιώθω ότι είμαι δειλή μερικές φορές και αυτόμε σκοτώνει γιατι ξέρω πως έτσι δεν θα τη βγαλω καθαρή,δε θα επιβιώσω/δε θα ζήσω έτσι όπως θέλω και πρέπει μέσα στη ζούγκλα αυτήη...

θα κλείσω εδώ γιατί θα αρχίσω να γράφω κι άλλα που όντως δεν θα έχουν νόημα...απλά για το τέλος αφήνω μια ευχή που συνηθίζω να κάνω και να σκέφτομαι....

όλα να πάνε καλα........... κι όλα τα όνειρα να γίνουν οι πιο αληθινές αλήθειες...

πριν κοιμηθώ..έχω να σου πώ...

ότι :
σε σκέφτομαι συνέχεια,σε μεγάλες ή μικρές στιγμές μου..στα πάντα βρίσκεσαι κι εσύ και θα βρίσκεσαι για πάντα...
για ακόμη μια φορά,θα αλλαζω χρόνο χωρις την παρουσία σου,χωρις το άγγιγμα σου..τη μορφή σου..κάτι που με πονά και με πληγώνει..
παρόλες τις βλακείες μου,θυμάμαι καλά όσα με έμαθες,και περισσότερο όσα ήθελες να μου μάθεις και δεν πρόλαβες...
ελπίζω και θα συνεχίζω να ελπίζω πως θα σε ξαναδώ και αγκαλιά θα τραγουδάμε,θα κλαίμε και θα πονάμε..
μακρυά σου όλα είναι διαφορετικά,μα πως θα κάνω τα πάντα να σε νιώσω κοντά μου,για να μηνιώσουν οι άλλοι τον πόνο που κρύβει μέσα μου η απώλεια σου...
.....σαγαπώ και θα σαγαπώ για πάντα..θα σαι δίπλα μου εξάλλου με κάθε τρόπο...

θα θελα να σου πώ ότι θα μαι δυνατή και ότι όλα θα πάνε καλά..θα προσπαθήσω να παλέψω ώστε φέτος να μη κυλήσουν πολλά δάκρυα λύπης..μα δάκρυα χαράς και ευτυχίας..

τέλος έχω να σου πώ ότι απο τη στιγμή που έφυγες,ένας χώρος μέσα μου έχει μείνει κενός...δεν τον καλύπτω με κανέναν άλλον γιατι...το ξέρουμε και οι δύο..θα ξανέρθεις...θα σε ξαναδώ...θα καλύψεις ξανά τη ψυχή μου...

καληνύχτα σου..εκεί ψηλά...

ψιθυριστά....ψιθυριστά....

κι επειδή ειναι σημειωματάριο μου,παίξε και ξαναπαίξε τραγουδάκι... να δούμε πότε θα πάψεις να μου αναστατώνεις κ να πλημμυρίζεις τη ψυχή μου.....


I've been alone with you inside my mind
And in my dreams I've kissed your lips a thousand times
I sometimes see you pass outside my door
Hello, is it me you're looking for?
I can see it in your eyes,I can see it in your smile
You're all I've ever wanted, (and) my arms are open wide

'Cause you know just what to say
And you know just what to do
And I want to tell you so much, I love you ...

I long to see the sunlight in your hair
And tell you time and time again how much I care
Sometimes I feel my heart will overflow
Hello, I've just got to let you know

'Cause I wonder where you are
And I wonder what you do
Are you somewhere feeling lonely, or is someone loving you?
Tell me how to win your heart
For I haven't got a clue,But let me start by saying, I love you ...

Hello, is it me you're looking for?
'Cause I wonder where you are
And I wonder what you do
Are you somewhere feeling lonely or is someone loving you?
Tell me how to win your heart
For I haven't got a clue
But let me start by saying ... I love you

........

η παραμικρή λέξη,το κάθε δάκρυ που πέφτει ανήκει στο όνειρο που έρχεται...
γεννήθηκε μεσα από ένα τραγούδι,μια ερμηνεία που άγγιξε τη ψυχή μου και την πλημμύρισε χιλιάδες συναισθήματα...κι όμως γεννήθηκε έτσι..με αυτόν τον τρόπο...και ας μην έχει κανέναν στην επόμενη πλευρά..κι ας απευθύνεται στο άγνωστο,στο μοναδικό,στο υπέροχο..ξέρω ότι απευθύνεται,όπως επίσης ξέρω ότι κάποτε θα έρθει... αυτό να θυμάσαι και εσύ...γιατί θα έρθει και όλα τότε θα είναι ονειρικά...θα έχεις βρει πραγματικά αυτό που αναζητούσες μανιωδώς στη φαντασία σου,στις σκέψεις πριν τα μάτια σου κλείσουν για να υποδεχτούν το μορφέα...τότε θα ναι που η καρδιά σου θα χτυπάει για να κάνεις πραγματα όχι για εσένα αλλά και για τους δύο...θα χαμογελάς κι ας μην είσαι καλά,μόνο και μόνο γιατι ποθείς να βλέπεις να ζωγραφίζεται το χαμόγελο στο δικό του πρόσωπο..τοτε θα ναι που εσύ θα προσφέρεις απλόχερα τον κόσμο σου στον άλλον και δε θα φοβάσαι με ποιον τρόπο εκείνος θα τον αγγίξει ή θα τον νιώσει...τότε είναι που στα σίγουρα θα έχεις συναντήσει το όνειρο...αυτό θα είναι... όταν θα δακρύζετε και οι δύο επειδή μπορείτε και μιλάτε ενώ τα χείλη σας δεν κουνιούνται...
αυτό ειναι το απόλυτο..το μοναδικό...και θα έρθει....

Is it me you are looking for.....?

τι ήταν κι αυτό το χθεσινό..είδα φίλους πολλούς και καλούς..φίλους που χα μέρες,μήνες ακόμα και χρόνια να δώ...κέρδισα ένα ατελείωτο ταξίδι μα έχασα εσένα... σε βρήκα είναι η αλήθεια..σε βρήκα μεσα σε στίχους και μουσικές..ο αλκίνοος για μια στιγμή χθες ήταν συγκλονιστικός..και κυριολεκτώ..τα μάτια βούρκωσαν ενώ εκείνος στεκόταν στη σκηνή και αναζητούσε αυτη που ποθει..I've been alone with you inside my mind And in my dreams I've kissed your lips a thousand times..I sometimes see you pass outside my door..Hello, is it me you're looking for? I can see it in your eyes,I can see it in your smile..You're all I've ever wanted, (and) my arms are open wide.'Cause you know just what to say..And you know just what to do..And I want to tell you so much, I love you ... I long to see the sunlight in your hair And tell you time and time again how much I care..Sometimes I feel my heart will overflow Hello, I've just got to let you know 'Cause I wonder where you are,And I wonder what you do Are you somewhere feeling lonely, or is someone loving you? Tell me how to win your heart For I haven't got a clue ,But let me start by saying, I love you ...
κάπως έτσι σε ψάχνω κι εγώ..και θα συνεχίσω να το κάνω...



η χθεσινη βραδια αν και στην αρχη με τρομαξε,κυλησε πολυ ομορφα...ενδιαφερουσες παρουσιες που ομως πρεπει να τις ψαξω...θα το κανω φυσικα...:)

απλά ας ψιθυρίσω μια μικρούλα λέξη....

σιωπή

βάλε στα όνειρα φτερά..

απλά όλα θα πάνε καλά...
όλα θα είναι καλά..

κάνω μια μικρή ευχή-προσευχή πριν κοιμηθώ...

όλα θα πάνε καλά
όλα θα είναι κάλά..

κλείνω τα μάτια ... θα ρθω έτσι να σε βρώ...

να ξημερώσει μια νέα μέρα.. μια γεμάτη μέρα.....αληθινή.....

μα εσύ κάτι έχεις...

Μέσα στο ημίφως ως συνήθως
ταρταρούγα γυαλιά, κόκκινα μαλλιά
Μέσα στο ημίφως, τσιγάρο αναμμένο
κι εγώ όπως πάντα εδώ περιμένω

Αλλά εσύ κάτι έχεις, είσαι εδώ μα απέχεις
από μένα από σένα, από οικεία και ξένα
Να να να να να, να να να

Μέσα στο ημίφως ως συνήθως
ταρταρούγα καρδιά, κόκκινα φιλιά
Μέσα στο ημίφως τσιγάρο σβησμένο
κι εγώ όπως πάντα κορμί διψασμένο

Αλλά εσύ κάτι έχεις, είσαι εδώ μα απέχεις
από μένα από σένα, από οικεία και ξένα
Να να να να να, να να να

γιατί έχω κολλήσει με δύο τραγούδια?... γιατί ένα τραγούδι έχει τόση δύναμη ώστε να αλλάζει με τη μία όλον μου τον (εσωτερικό) κόσμο..?θέλω και το αφήνω μάλλον..όμως πως να αντισταθώ στην ένταση της χροιάς,της μουσικής και των στίχων, που με μιας διεγείρουν όλη την ένταση της δικής μου ψυχής... δακρύζω στο άκουσμα τους τελευταία,όλο και πιο συχνά...
αναρωτιέμαι άν όλα αυτά είναι φυσιολογικά..

να πάρει,θα ήθελα τον αδερφό μου τώρα..να του ρίξω μπουνιέεες..μου έχει λείψειι..να τον δουλέψω,να τον τσαντίσω,να του σπάσω τα νεύρα βρε αδερφέε..να αρχίσει κι αυτός να με τσιμπάει,μα μετά να με πάρει αγκαλιά και εγώ να κλάψω εκει μέσαα...

*όταν το δεις αυτό μη τολμήσεις να με πάρεις τηλέφωνο..θα γελοιοποιήσω την κατάσταση..απλά το έγραψα γιατι θέλω να με αισθάνεσαι,να μη χάνεις επεισόδια που είμαι μακρυά..παρόλα τα παραπάνω είμαι καλάα..είμαι ευτυχισμένη..σαγαπάααω....

το winamp συνεχίζει να παίζει τα δύο αυτά τραγούδια..άντε να προσθέσω ένα ακόμα..είμαι καλύτερα..:)όλα θα πάνε καλά..
...και το δάκρυ χρειάζεται πολλές φορές...

προσοχή-προσοχήηηη :Ρ

Η αλήθεια είναι πως δε μπόρεσα να φτιάξω μια τόσο επιτυχημένη πρόσκληση όπως ο σοτρεκ,αλλά δε πειράζει..:Ρ

κι εγω με τη σειρα μου,ταπεινά,ταπεινά σας προσκαλώ σ'ενα όνειρο που χτίστηκε στα βόρεια..μια ιδέα που πήρε σάρκα και οστά και που θα βοηθά,τουλάχιστον εμένα/εμάς, να εκφραζόμαστε πιό αυθόρμητα και να βάζουμε στη ζωή μας σε μεγαλύτερο βαθμό το χιούμορ,τη φιλία και την αγάπη...

τα άτσαλα νιάτα σας περιμένουν στο νέο τους σπίτι..:)

*link θα βρειτε παρακάτω.. δεν έχω εφε εγώω...:ΡΡ

αγία νοσταλγία,φιλώ την εικόνα σου...

Πίσω απ’το φως της μουσικής που ταξιδεύεις
είσαι ολόκληρη αργεντίνικο τανγκό
Και μήτε στ’όνειρό σου πια δε με γυρεύεις
όπως παλιά μ’ένα σκοπό χερουβικό

Και για τον κόσμο που μισείς δεν είμαι άλλος
Και για τον κόσμο που αγαπάς δεν είμαι αυτός
Άλλοι νομίζανε πως ήμουνα μεγάλος
κι από σπουργίτι θα γινόμουνα αετός

Μες τα νεκρά τα καφενεία ρίχνει χιόνι
κι εγώ πενθώ την ερημιά ενός φιλιού
που σαν το ρούχο η αγάπη μας παλιώνει
κι είναι σαν ήχος χαλασμένου πιστολιού

Και για τον κόσμο που μισείς δεν είμαι άλλος
Και για τον κόσμο που αγαπάς δεν είμαι αυτός
Άλλοι νομίζανε πως ήμουνα μεγάλος
κι από σπουργίτι θα γινόμουνα αετός

μπορεί για τον κόσμο που ζω να είσαι άλλος,μα για τον κόσμο που αγαπώ/ποθώ είσαι αυτός....

μετά από πολύ πολύ καιρό....

ένα αγαπημένο τραγούδι ξεκινά....σου γράφω πάλι από ανάγκη....ναι μόνο ανάγκη μπορώ να το αποκαλέσω όλο αυτό...
το στόμα μου κλείνει,κλειδώνει συχνά,όταν είναι να αρχίσει να μιλά για πράγματα με ουσία..αυτό γίνεται συνήθως όταν αρχίσει να βγάζει προς τα έξω συναισθήματα κι αισθήματα..όσο κι αν το θέλω δεν βγαίνουν...έτσι σταματώ να μιλώ και δίνω τη θέση μου στο παρακάτω τραγούδι... σου αφήνομαι...


Σωπαίνουν τώρα οι ώρες, ξαφνιάζει η οργή
Χαμένα μες τις μπόρες το τέλος κι η αρχή
Τι μου ζητάς, τα μάτια μου γιατί τυραννάς και δεν μιλάς
Κι ερημιά μου απλώνει ξανά
Ποτάμι που κυλά, τη θάλασσα ζητά, παγώνει πριν με ρίξει στα βαθια

Σημάδια που αρχίζουν, σαν γιορτινές παρέες
Και πως σαν μεγαλώνουμε φαντάζουνε κεραίες
Με δένουνε ξανά, και βάζουν στα όνειρα μου φωτιά εκεί βαθιά
Κι η ερημιά μου απλώνει ξανά
Ποτάμι που κυλά, τη θάλασσα ζητά, παγώνει πριν με ρίξει στα βαθιά
Τι μου ζητάς, τα μάτια μου γιατί τυραννάς και δεν μιλάς
Κι ερημιά μου απλώνει ξανά
Ποτάμι που κυλά, τη θάλασσα ζητά, παγώνει πριν με ρίξει στα βαθιά

Τι μου ζητάς, τα μάτια μου γιατί τυραννάς και δεν μιλάς
Κι ερημιά μου απλώνει ξανά
Ποτάμι που κυλά, τη θάλασσα ζητά, παγώνει πριν με ρίξει στα βαθιά

αξίζει φίλε να υπάρχεις για ένα όνειρο...

υπήρξαν μέρες ατελείωτες που αναζητούσα αυτό που κάνω αυτή τη στιγμή...ήθελα τόσο πολύ να ξεδιπλώσω τις σκέψεις και τα όνειρα μου..το σπίτι όντως γέμισε χαρτιά από σκέψεις,όνειρα,ελπίδες...τόσο γεμάτη και ακόμα πιο πολύ είναι και η καρδιά μου εδώ πάνω..
δεν το κρύβω πια ότι στην αρχή φοβόμουν να τολμήσω...όμως τώρα πια με βεβαιότητα μπορώ να πώ,να ανοίξω δηλαδή το παράθυρο και να φωνάξω δυνατάα πως για πρώτη φορά νιώθω τόσο ζωντανή.δεν ξέρω τι μπορεί να φταίει...

η αγάπη,τα όνειρα και η ελπίδα...3 σημαντικά κομμάτια που στην ιδέα τους,παλεύω να ζήσω τη κάθε στιγμή,το κάθε λεπτο..για κάποιους οι τρεις αυτές λεξούλες ίσως να φαίνονται ασήμαντες,αλλα πίστεψε με δεν έχω γνωρίσει πολλούς τέτοιους εδώ...ευτυχως...μάλλον αυτό είναι που με κάνει ευτυχισμένη...γεμάτη...

είναι πολύ όμορφο να βλέπεις να πραγματοποιούνται τα όνειρα σου...και αν όχι αυτα καθεαυτα,να βλέπεις να πλησιάζεις στην άκρη του ονείρου σου,να στέκεις,να χαμογελάς και να νιώθεις ικανοποίηση,πληρότητα και αγάπη...

προσπαθώ να βάλω τις σκέψεις μου σε μια σειρά και είναι ακατόρθωτο..συνέχεια ξεπηδά από μέσα μου η λέξη ελπίδα και μου αλλάζει τις σκέψεις και αυτά που θέλω να γράψω...
θα ακολουθήσω λοιπόν για μια ακόμη φορά τον αυθορμητισμο μου...
ελπίδα...μια λέξη κρύβει αστείρευτη δύναμη μέσα στα 6 της γράμματα.....μια δύναμη που γίνεται αυτόματα συνοδοιπόρος στη ζωή και αυτό γιατί στα σίγουρα δεν υπάρχει κανένα μα κανένα νόημα σε αυτά που κάνουμε, εαν δεν πιστεύουμε και δεν ελπίζουμε για το καλύτερο,που πιστεψέ με δεν είναι καθόλου μακρινό ή ουτοπικό..

αν δεν είχα μέσα μου αυτή την ελπίδα σίγουρα όλα θα ήταν διαφορετικά...σ'ευχαριστώ..

εις το επανιδειν από τη δευτέρα,από το δικό μου pc πιά...βλέπετε εδώ όλα είναι αλλιώς..μέχρι και ο κύριος οτε μας παίρνει τηλέφωνο....:)

**κι εγώ θα στέκω απέναντι σου και θα σε κοιτάζω...

αααααααααααααααα και ένα σημαντικό νέοο.... πήρα ποδήλατοοο....:):):):):):)