μ'ενα χαμόγελο μπορείς τα θαύματα να πεις...

ακόμα μια εβδομάδα,μια διαφορετική διάθεση,ένα αλλιώτικο χαμόγελο ζωγραφισμένο στα χείλη...ακούω ένα τραγούδι που τελευταία με έκανε και κόλλησα...τώρα με τι με ποιόν πώς και πότε δεν ξέρω..αλλά εγώ κόλλησα και νομίζω ότι αυτό είναι καλό..
βάζω τέρμα το friday im in love και νιώθω σα να φωνάζω τον αδερφούλη μου να το τραγουδήσουμε παρέα όπως κάνουμε στο αυτοκίνητοο κάθε φοράαα...κάθε φοράα που νυστάζει και για να τον ξυπνήσω το τραγουδάω acapellaa..:P

χτες για ακόμα μια φορά ένιωσα πολύ όμορφα,παρέα με ανθρώπους ξεχωριστούς..έλειπε βέβαια ένας για να νιώσω ότι οι στιγμές ολοκληρώνονται αλλά ξέρω ότι ήταν καλά και αυτός εκεί που ήταν..

έπεσα για ύπνο κρατώντας σφιχτά αγκαλιά μου μια μικρή σκέψη..ξύπνησα και η σκέψη είχε παραμέινει δίπλα μου..με ακολουθεί ακόμα...μια σκέψη που γεμίζει και πάλι τη ψυχή μου..πέρασαν δύσκολες μέρες..θα ρθουν ίσως και άλλες..αλλά θα πάνε όλα καλά...

δίπλα μου έχω την ιστορία ΜΜΕ έτοιμη να την πάρω αγκαλιάα (ουτοπικόο) και να αρχίσω να την καλοπιάνω μπας και δούμε κανένα βαθμό.. :)

όλα θα πάνε καλάα...άιιντε και τελειώνουμεεεεε...αίντε και θα παίξω τάβλι....αίντε και θα έρθει και η ξαδέρφη μουυυ...αίντεε και θα σε δώ ξανάα....

εγώ πατώ στον ουρανό,βαδίζω στον ωκεανό
πάνω στο κύμα περπατώ εσένα σαν κοιτώ...

(μία απουσία και στον κύριο μν8 παρακαλώ..)

ας ερχόσουν για λίγο

δε θέλω άλλο πια μεγάλα λόγια
θέλω πράξεις..μόνο πράξεις..


θέλω να γυρίσεις από εκεί.σε χρειάζομαι.άκου πόσο μόνη νιώθω να πάρει.θα σε πάω εγώ αυτή τη φορά βόλτα.θα φανώ εγώ δυνατή,αρκεί να έρθεις.

πνίγομαι σε θάλασσα από αλήθειες σκληρές..

Bloggers όλου του κόσμου ενωθείτε :)

θα ήθελα τη βοήθεια σας για κάτι που νομίζω ακούγεται πολύ τις τελευταίες μέρες...έχω μια εργασία που αφορά τους επικοινωνητές και το ρόλο τους...προτίμησα λοιπόν να απορρίψω τα προτεινόμενα από τον καθηγητή θέματα και να γράψω για τους bloggers..υλικό έχω αρκετό αλλά θα επιθυμούσα και τη δική σας γνώμη για να μπορώ να την καταγράψω όσο μπορώ στατιστικά..και για να μιλήσω με μεγαλύτερη σαφήνεια,το θέμα είναι οι επικοινωνητές και η επιρροή τους στο σύνολο...
σας ευχαριστώ πολύ πολύ...

θα'θελα αέρας να γίνω .......

θα ρχομαι τις νύχτες,θα σε κρυφοκοιτώ,θα σαγγίζω...θα σου ψιθυρίζω τι νιώθω και εσύ θα μακούς χωρίς να το νιώθεις...θα σου λεω τι περάσαμε και τι θα περάσουμε για να μαστε μαζί επιτέλους και θα μπορώ να σου υποσχεθώ ότι θα κάνω τα πάντα ... δεν σου λέω να με περιμένεις..εξάλλου θα ήταν εγωιστικό,απλά σου λέω ότι θα έρθω,κάποτε θα έρθω...και τότε μακάρι να σε βρω εκεί στο ίδιο όνειρο...

λόγια μάταια ...

Μετά απο ένα περίεργο χτεσινό βράδυ,με τρελή συνάντηση-ρεζίλι με γνωστό τραγουδοποιό,με δάκρυα νοσταλγίας και με σκέψεις από το παρελθόν,γύρισα ξανά στην πραγματικότητα..έχω αρκετό διάβασμα,2 εργασίες και καθόλου μα καθόλου όρεξη να διαβάσω..μου λείπουν πάρα πολλά πράγματα και απορώ δηλαδή πότε θα έρθει η στιγμή που θα λέω ότι δε μου λείπει τίποτα,ότι δε μου λείπει κανείς...
προς το παρων κλείνομαι στο δωματιό μου όπως παλιά,βάζω τέρμα μουσική και προσπαθώ να βυθιστώ σε ότι αποζητώ φανερά και κρυφά....

πέρυσι τέτοια μέρα είδα για τελευταία φορά μια φίλη...αυτοκτόνησε αναζητώντας τα όνειρά της..προσπαθώντας να ζήσει καλύτερα...είσαι χαζή τελικά..αν δεν το είχες κάνει αυτό θα ήσουν εδώ... θα πάλευες να τα ζήσεις όλα εδώ... ελπίζω να έχεις λυτρωθεί τουλάχιστον απόσα σε βασανίζουν..
εμείς δε σε ξεχνάμε...δε μπορούμε άλλωστε..

είσαι τα όνειρα στο δικό μου κεφάλιι ...

άνοιξη πρώτης γυμνασίου...θυμάμαι έπαιζε ασταμάτητα μια κασσέτα με τραγούδια και ερμηνευτές που μέχρι τότε μου ήταν περίπου άγνωστοι..μια κασσέτα με magic de spell και όταν νυχτώνει,με τρύπες και ταξιδιάρα ψυχή,με ξύλινα σπαθιά,με παπακωσταντίνου βασίλη και μαχαίρι,με αλκίνοο και δεν μπορώ με tsopana rave και θα μείνω όπως είμαι..και άλλα πολλά βέβαια,αλλά αυτό το τελευταίο ήταν που με έκανε να αγαπήσω στην κυριολεξία την κασσέτα αυτή και πανω απόλα να κολλήσω άσχημα με ένα διαφορετικό είδος μουσικής...η κασσέτα αυτή έσπασε μετα από έναν τρομερό καβγά με τον αδερφό μου...νομίζω του πέρασε ξυστά απο το κεφάλι.. :Ρ όταν συνειδητοποίησα τι είχα πετάξει έμεινα..έψαχνα απεγνωσμένα χρόνια για το τραγούδι αυτό..το βρήκα πριν μια εβδομάδα...και για την ιστορία μου το βρήκε ένας φίλος...τον ευχαριστώ τρελά παρεπιπτόντως..

είναι τα όνειρα του δρόμου παντα ίδια
γιαυτό μαρέσουν τα μεγάλα ταξίδια
είναι δικός μου ο δρόμος που χω πάρει
είσαι τα όνειρα στο δικό μου κεφάλι

ε τώρα με το ρεφραίν αυτό δεν φαίνεται ότι το τραγούδι αυτό ταιρίαζει με τον τίτλο του μπλογκ και γενικα με τιτλο της ζωης μουυ...

" θα μείνω όπως είμαι δεν θαλλάξω..."

και αυτό γιατί δεν μαρέσουν οι ριζικές αλλάγες...γιατί ο χαρακτήρας μου ήταν,είναι και θα είναι αυτός...δεν αλλάζω...

αν γίνω όπως θέλεις,θα σε νοιάζει
γιατι θα χάσεις το καλό που σε κρατάει ζωντανό,
αυτό που κάνει τη καρδιά μου να φωνάζει
γιαυτό σου λέω "άστο δεν πειράζει"
θα μείνω όπως έίμαι δεν αλλάζω..
αυτά που ονειρεύομαι με αυτά που ονειρεύεσαι θα είναι η ζωή που σχεδιάζω...αυτή είναι η ζωή που σχεδιάζωωωωωωωω....

ζητείται κατοικία...

μετά από ένα μικρό καφέ στην πρίγκηπο,καλό κρασάκι στην ανδρομέδα και συνάντηση 5 λεπτών στην καμάρα με τον αδερφό μου,ανηοφορίσαμε χτές βράδυ για τα στενά της άνω πόλης κατα τις 11,μετά από τις πάμπολλες πιέσεις που δέχτηκαν απο εμένα οι φίλοι μου..
είμαι περίπου 7 μήνες θεσσαλονίκη και όμως χτες ήταν η πρώτη φορά που είδα την πόλη από ψηλά...

νόμιζα πως βρισκόμουν σε νησί..στενά σοκάκια,σπίτια στον ίδιο ρυθμό,μονοκατοικίες με όμορφους κήπους,μικρές εκκλησίες και πολύ πολύ παλιά αυτοκίνητα.... όλα με γυρνούσαν σε μια άλλη εποχή παρόλο που βρισκόμουν μόλις 10 λεπτά απο το κέντρο..περπατούσα στα σοκάκια και στο μυαλό μου στιγμές από τα σοκάκια της μήλου και της σκιάθου που τα γυρνούσα παρέα με ένα ζεστο,γνώριμο άγγιγμα...στην πραγματικότητα με επαναφέρει η νέττα που αρχίζει και ουρλιάζει ότι είδε "ενοικιάζεται" σε ένα τέλειο σπίτι..γυρνάω και κοιτάζω ένα διώροφο το οποίο ήταν κατασκευασμένο έτσι ώστε να υπάρχουν μόνο γκαρσονιέρες και μικρά δυάρια..λόγω του ακατάλληλου της ώρας δεν μπορέσαμε να δούμε το σπίτι μέσα αλλά κρατήσαμε τηλέφωνο και αύριο θα πάω να το δώωω..
δε ξέρω αν με συμφέρει να μείνω τόσο ψηλά αλλά η αλήθεια είναι πως ξετρελάθηκα με την περιοχή..πριν λίγο καιρό ένιωθα πως η θεσσαλονίκη δεν μπορεί να με κρατήσει πιά...
τώρα όμως σκέφτομαι πως μόνο εδώ μπορώ να είμαι.. αφού πουθενά δεν μπορώ πια να σε έχω...

μια ευχή μικρή να βρώ σπίτι σύντομα....

μπορεί....

λέω εγώ μπορεί...

να μην είμαι τόσο κακιά όσο θέλουν κάποιοι να με παρουσιάζουν..
να είμαι πράγματι εγωίστρια αλλά να έχω γίνει μετά από πολλές προσωπικές ήττες,μετά από πόνο και από ανάγκη να προστατεύσω τον εαυτό μου...
να ξέρω να πονάω,να μάχομαι,να κερδίζω να χάνω και να μη μενδιαφέρει να ρισκάρω αν ξέρω ότι κάτι αξίζει..
να μη ρισκάρω καθόλου όταν βλέπω πως κάτι δεν πάει καλά...
να νιώθω πράγματα σε υπερβολικό βαθμό...
να αγαπάω κάθετι που με κάνει να νιώθω όμορφα και
να χρειάζομαι κάθετι που με κάνει να νιώθω άσχημα και άβολα..κάθετι που με προσβάλλει...
να έχω αλλάξει σε σχέση με παλαιότερα
να έχω μετανιώσει πολλά και ας μη μαρέσει να μετανιώνω
να αδικώ και να αδικούμαι
να ζητάω,να μην παίρνω και να φαίνεται στους άλλους ότι αποζητώ μονάχα το κέρδος..
να φαίνομαι αχάριστη και χαζοβιόλα...

δεν με ενδιαφέρει πια..ειλικρινά..Εγώ καλώς ή κακώς έμαθα να πονάω..έμαθα να είμαι μακρυά,έμαθα να πληρώνω λάθη,έμαθα να αγαπάω,να δίνω ότι μπορώ,να κλαίω,να γελώ....Εγώ σταματάω εδώ και αγνοώ τον καθένα που προσπαθεί να με μειώσει ...
είμαι αυτή που είμαι και οι δικοί μου άνθρωποι,αυτοί που με ξέρουν,είμαι σίγουρη πως γνωρίζουν με ποιον συναναστρέφονται...

βάζω τέλος στις άσχημες σκέψεις...δεν είμαι μύγα αλλά κουράστηκα...

αύριο θέλω να ξυπνήσω και όλα να είναι γαλανά...όπως η γαλανή φωνή σου που δεν ακούω πιά.....

δικό σου........

Σήμερα τα χρώματα μεγάλωσαν μετά τη βροχή
Σήμερα τα πήρες και ζωγράφισες μια εικόνα μαγική
κι εγώ από μέσα θα περάσω, η πόρτα είν' ανοιχτή

Στην μαγική σου εικόνα, που όλα μονοιάζουν μάτια μου
κι όλα είναι μέσα σ' όλα, έσβησαν τα σκοτάδια μου

Μέσα στα χέρια σου οι εποχές ένα ποτάμι που κυλά
Σ' αρχαίες πόλεις, σ' εξοχές κι έπειτα χύνεται ξανά
στην μαγική σου εικόνα

Σήμερα είμαι ένα φύλλο που πέφτει στη γη στα πόδια σου
Σήμερα είμαι μια μικρή σιωπή ανάμεσα στα λόγια σου
Δε θέλω τίποτα ν' αλλάξω τούτη τη στιγμή

Στην μαγική σου εικόνα...