βροχή μου...στην πόλη μου...

Βρέχει κι εγώ τυλίχτηκα,σ' αυτή την αγκαλιά..στα σκουριασμένα σύννεφα στα φύλλα,στης βρεγμένης γης,τη μυρωδιά..Ας ήτανε να πνιγώ σαν μια σταγόνα,μέσα στα χείλια σου εγώ..βροχή μου σκέπασε αυτή τη γωνιά,τούτο το σώμα που διψά..Βρέχει και στους καταυλισμούς,χορεύουν τα παιδιά..στάζει ο θεός στις προσευχές,στο ντέφι,στις καρδιές στα πόδια τα γυμνά..Ας ήτανε να πνιγώ σαν μια σταγόνα,μέσα στα χείλια σου εγώ..βροχή μου σκέπασε αυτή τη γωνιά,τούτο το σώμα που διψά..Ήρθες βροχή μου κι άλλαξεςτο δρόμο και το νου,και βούλιαξε το βήμα μου ποτάμι,κι άθελά μου με τραβάς αλλού..Ας ήτανε να πνιγώ σαν μια σταγόνα,μέσα στα χείλια σου εγώβ..βροχή μου σκέπασε αυτή τη γωνιά,τούτο το σώμα που διψά.......

ας ήτανε να βρέξει...να καθαρίσουν τα πάντα και απο μέσα και απ'έξω..ας ήτανε απλά να βρέξει κι εγώ να σταθώ στην παραλία,να βρέχομαι,να πνίγομαι,μα να ζητάω τη βροχή συνεχώς...τη λύτρωση...
ας ήτανε να πνιγώ μεσα στων ματιών σου τις θάλασσες...δε θα με νοιαζε...
απλά δε θέλω να με σκέφτομαι να πνίγομαι στη θλίψη...όχι πια..όχι άλλο...