για σενα που το βάζεις στα πόδια..και για μενα που βάζω το τέλος..εδώ...

πριν καιρό μου είπες πως θα φύγεις για να συνεχίσεις εκεί τη ζωή σου μέχρι να έρθει η ανάσταση όπως συνήθιζες να μου τονίζεις...έκανα πολλά για να σου δείξω ότι μπορείς να το παλέψεις και απο εδώ...κι ότι παρόλο που φαίνεται περίεργο εγώ θα σε βοηθούσα όσο μπορούσα..θα έκανα τα πάντα για να μάθεις να κάνεις όνειρα για τη ζωή και να μη βλέπεις κανένα άλλο χρώμα παρα μονάχα το λευκό...της αθωότητας..να βλέπεις και φώς μέσα σε αυτό σου το σκοτάδι όπου πλησίασα χωρίς σκέψη ή δισταγμό..ίσως αυτό ήταν το λάθος μου..τέλοσπάντων...πριν 3 μέρες έκανα κάτι που ήθελα... εσύ δεν το ένιωσες μάλλον..δε πειράζει..σήμερα ένιωσα εγώ πως τελικά όντως το βάζεις στα πόδια..όντως φεύγεις...μακάρι να πάνε όλα καλά, ή τουλάχιστον όπως τα θες...εγώ ειλικρινά σευχαριστώ που με άφησες να σε γνωρίσω ... και να μάθω...να πάθω...να πονέσω... όλα θα γίνουν όπως πριν και θα μείνει μονάχα μια γλυκειά νοσταλγία.....
να προσέχεις ... και μακάρι να πετάξεις στον ουρανό που αναζητείς με τόση μανία..

το παρακάτω δικό σου..κι ας μην το άκουσες όταν σου είπα....στο αφιερώνω...όπως τότε..την πρώτη στιγμή που το άκουσα...

Η Έκπτωση
Με κοιτάς, το μέρος μου είν' εδώ
είναι ένας τοίχος σ' ένα δρόμο αδειανό.
Και νιώθω τόσο απέραντα φτωχός
στην πιο ωραία αχτίδα του φωτός.

Όπως η χλόη βίαια θα κοπεί
έτσι κι εσύ μια μέρα θ'αρνηθείς.
Θα καταστρέψεις μια μικρή ζωή
κι αυτό το λάθος μία μέρα θα σε βρεί.

Όλη η ζωή, οι μέρες που περνάς
τα σύννεφα κοιτάς, κι ο χρόνος φεύγει.
Όπως και αυτός που έπεσε στη γη
ήρθε ένα πρωί και έγινε σκόνη.

Σ' αγαπώ, το μέρος μου ειν' εδώ
με πήρες απ' το χέρι και σ' ευχαριστώ.
Ήμουνα σ' ένα δρόμο σκοτεινό
πίστευα πως κανείς δεν πέραγε από δω.

Με κοιτάς, το μέρος μου είν' εδώ
είναι ένας τοίχος σ' ένα δρόμο αδειανό.
Και νιώθω τόσο απέραντα φτωχός
στην πιο ωραία αχτίδα του φωτός.

Όλη η ζωή, οι μέρες που περνάς
τα σύννεφα κοιτάς, κι ο χρόνος φεύγει.
Όπως και αυτός που έπεσε στη γη
ήρθε ένα πρωί και έγινε σκόνη.