καλή σου νύχτα εκεί ψηλά...και όλα τα λόγια μου σκορπισματα του αέρα....
κι όσα δεν προλαβα να πω,νομίζω ήτανε γραφτό......

για άλλη μια φορά εδώ,προσμένοντας το μοναδικό συναίσθημα που θα κάνει τη ψυχή μου και πάλι ζωντανή...παντού τριγύρω κομμάτια και σημάδια από πόνο και εγώ εδώ,ζώντας κατι καινούριο,προσπαθώ να μαζέψω τα θρυψαλλα για να μπορέσω σιγά σιγά να χτίσω πάλι τη ψυχή μου..το όλο μου το είναι...καρτερώ τα μάτια σου..το βλέμμα και τη μορφή σου..μου λείπουν όλα,μα περισσότερο μου λείπουν αυτα που μ'έκανες να νιώθω..τι παράξενο συναίσθημα ο έρωτας..πως μπορεί να σε μεταλλάξει,να σε τρομάξει και συνάμα να σε κάνει ευτυχισμένο..?πως γίνεται αυτό,ναι ναι αυτό το τελευταίο...να σε κάνει να πετάς,να ταξιδεύεις από τη μια,ενώ από την άλλη να σε κάνει να πονάς και να δακρύζεις στη θυμισή του..μακάρι όλα να ήταν διαφορετικά..ξεκάθαρα...να ήταν όπως στα πιο γλυκά μου όνειρα..στα πιο αληθινά...

... η αγάπη πάλι άργησε μια μέρα...


καλή σου νύχτα...