μόλις επέστρεψα από ενα απίστευτα ενδιαφέρον μάθημα...Βασικά το μάθημα σαν λέξη δε λεέι πολλά,αλλά η καθηγήτρια αμέσως το μετέτρεψε σε αναζήτηση...και πιο συγκεκριμένα μια αναζήτηση στο υποσυνείδητό μας,με τη βοήθεια κειμένων και διάφορων απόψεων...Δεν συγκράτησα πάρα πολλά...(4 σελίδες μεγάλες σε 2 ώρες),αλλά θα καταγράψω όσα λάτρεψα..

Το ¨είναι¨μας δίνεται μ'ένα ανυπόφορο ξεπέρασμα του ¨είναι¨...
Αν υπάρχει μέσα μας κάτι που να μας ξεπερνά,δηλαδή ένας κίνδυνος που να πηρουνιάζει τον πόθο μας και εμείς απέναντι του σταθούμε απαθείς,τότε γνωρίζουμε απλώς τη χαρά και ποτέ την έκσταση,τον ουσιώδη πόθο μας...

Όταν ο έρωτας λείπει από τη ζωή των ανθρώπων τότε αυτοί είναι ψυχικά και πνευματικά,νεκροί...

Ο έρωτας για τον άνθρωπο είναι η μόνη είσοδος-έξοδος των συναισθημάτων του,άρα και ο μόνος τρόπος/λόγος με/για τον οποίο ο άνθρωπος θα νιώσει ζωντανός...

Βγαίνω από τον εαυτό μου σημαίνει,αφήνω τον εαυτό μου έξω από εμένα...άρα δεν είμαι πια...Κινδυνεύω να χαραμίσω αυτόν του οποίου η ύπαρξη του έξω δεν θα υπήρχε...

Με τους τρόπους σκέψεις πολλαπλασιάζουμε τη ζωή και τους ορίζοντες μας αλλα και με τη ζωή πολλαπλασιάζουμε τη σκέψη και τη γνώση...


αυτά τα ολίγα.....