Κυριακή, Οκτωβρίου 16, 2005

Έτσι για να μη ξεχνάμε τις παλιές και καλες συνήθειες...

πριν λίγο άφησα από τα χέρια μου ένα γράμμα του 1996...ήταν από εκείνον..το αστέρι μου,αλλά ο παραλήπτης ήταν ο αδερφός μου..το διάβασα μονορούφι..κοίταζα το γραφικό του χαρακτήρα,κοίταζα τις παύσεις του,τις ευχέσ του...τα λόγια του..το γράμμα έκλεισε με μια προτροπή του προσ τον αδερφό μου για εμένα..."Δώσε σε όλους τους υπόλοιπους της οικογένειας τα φιλιά μου,εκτός της Αμάτας που αφού της δωσεις ενα πρώτα ένα σιγανό χαστούκι,μετα θα της δώσεις ένα ΜΕΓΑΛΟ φιλί..Έτσι για να μη ξεχναμε τις παλιές και καλές συνηθειες.."....

πόσο θα ήθελα να με φιλήσεις ξανά εσυ..να μου δωσεις πρώτα ένα χαστούκι,να γκρινιάξω και μετά να με πάρεις αγκαλιά..να με σφίξεις και να με κάνεις να νιώσω ότι δε φοβάμαι τιποτα πια..

θυμάμαι που ερχόσουν και με έπαιρνες όταν φοβόμουν και ο ζήσης έλειπε και με πήγαινες βόλτα στις αλυκές..με το αθτοκίνητο..κάθε φορά σταματούσαμε σενα σκύλο και ερχόταν απο το σπιτάκι του και το χαιδεύαμε..και δώστου γέλιο και χαρά..με τη μία έδιωχνες κάθε μου άσχημη σκέψη..

άλλοτε θυμάσαι που πηγαίναμε στο γήπεδο?έπαιζε ολυμπιακός-μπαρτσελόνα μπάσκετ στο σεφ..είχαμε παει όλοι μαζί και ήμουν πολύ μικρούλα..είχαμε καθυστερήσει μπήκαμε στο γήπεδο και όλοι κοίταζαν το 6χρονο κοριτσάκι με τις κοτσίδες και τους 4 μαντραχαλάδες δίπλα του...(το μαντραχαλαδες μια κουβεντα ειναι..)...τότε σε ακουσα να λες...χεχε ξαδέρφη μου είναι..΄και ένιωσα τέλεια...ίσως να μη στο είπα ποτέ..

μια άλλη φορά που σχόλασα απο το μάθημα και ήσουν στο special..ήηθα σε αγκάλιασα και μου έλεγες ελά να φαμεε ρεε,να παμε και στο Μανωλάκη..τι γέλιο θεε μου...

θυμήθηκα μια απο τις τελευταιες μας συναντήσεις εδω στο σπίτι ... καλά μελι έχει αυτός ο αλκίνοος μου έλεγες?σαν πάπια είναι..τοτε θυμάσαι γκρίνια..?που πήγαμε μετά με΄σα και μου έλεγες για εκείνη..πόσο την αγαπούσες και όμως σε άφησε...(άφησε,λέμε τωρα..την είχες κάνει τη $@$%^$@% σου)...μια άλλη φορά ήμασταν στη γιαγια με τη σταματούλα και ήρθες και εσύ...μας είχε μακαρόνια με μπόλικο τυρί και είχες φάει 2 πιάτα και το μισό δικο μου...με έβριζες που έκανα θόρθβο όταν έπινα νερό ή όταν μασαγα..τώρα πια όταν το κάνω σε θυμάμαι να μου φωνάζεις και να με απειλείς ότι θα με γαργαλήσεις..
πωπω ναι...
όπως παλιά που κοιμόμουν και παίρνατε χαρτοπετσέτες μου τις βάζατε στη μύτη,στα αυτιά.. και γελάγατε γιατί δε ξυπνούσα με τίποτα..

μου έχεις λείψει απίστευτα γιαυτό τα έγραψα όλα αυτά και πιθανό είναι να συνεχίζω για πολύ να γραφω..δε στο είχα πει ποτέ αλλά όντως για εμένα ήσουν ο 4ος μου αδερφός..σου είχα απίστευτη αδυναμία..και σου έχω ακόμα..
σε παρακαλώ..μη σκεφτείς ποτέ ότι σε ξεχνάω..είσαι συνέχεια στις σκέψεις μου..σε όποιο νέο βήμα κι αν κάνω είσαι και συ κάπου εδώ και με ακούσ..το ξέρω...το νιώθω...

σαγαπάω πάρα πολύ...και θέλω να ελπίζω πως με κοιτάς από εκει πάνω και είσαι περήφανος..τουλάχιστον προσπαθώ να σε κάνω και θα το καταφέρω..

θέλω να με κοιτάς και να χαμογελάς μαζί της.. να χαίρεστε και να με προστατεύετε..να μου δίνετε δύναμη να παλεύω..να πετυχαίνω...

δε θα ξεχάσω ποτέ...τιποτα...το υπόσχομαι...


ας ερχόσουν για λίγο,μοναχά για ένα βράδυ...

3 σχόλια:

Pegasus είπε...

Otan feugoun apotoma poname toso pou mexri kai 8ymos mas pianei...

Xairomai pou blepw pws ola ta 8ymasai me glyka, me xamogelo sta xeilh sigoura... ki as to xamogelo mporei na to synodeuei dakry...

Nomizw xamogela ki ekeinos... den to nomizw, eimai sigourh.

Filia!

νερα'ι'δάκι .... είπε...

To post σου με έκανε να δακρύσω... ίσως γιατί μου θύμισε ένα πολύ καλό μου φιλαράκι που μας άφησε πολύ νωρίς και απρόσμενα για ν' ανέβει εκεί πάνω.. Όπως λέει και ο Μίλτος "ό,τι θυμάσαι δε βουλιάζει" και από ό,τι βλέπω τον θυμάσαι. Γι' αυτό και θα είναι πάντα μαζί σου.. Όπως και ο Αγγελάκος μου...

Ανώνυμος είπε...

Best regards from NY! » »