μου λες καρδιά μου,γιατί είσαι τόσο ονειροπόλα..?τι περιμένεις μου λες?να΄ρθει...μα καλά δε σου αρκεί που βρίσκεται στη σκέψη σου..?
η καρδούλα σωπαίνει για λίγο,ξεκινά να αυξάνει τους ρυθμούς της και αρχίζει ένα παραμύθι γεμάτο ελπιδα..

"μια φορά και έναν καιρό,ήταν μια κοπέλα,δοκιμασμένη από πολυ νωρίς,γεμάτη πόνο από την απώλεια αγαπημένων της ανθρώπων...μέσα της κατοικούσε μια καρδιά που τη συντρόφευε σε κάθε δυσκολία αλλά συνάμα και σε κάθε ευτυχισμένη στιγμή,σε κάθε ευχάριστη σκέψη..μεγαλώνοντας η κοπέλα,μεγάλωνε και η καρδιά της...σιγά σιγά χωρούσε όλο και περισσότερους ανθρώπους,οι οποίοι όμως έπρεπε να έχουν ένα συγκεκριμένο χαρακτηριστικό..καλη καρδιά για να κανουν συντροφιά όχι μόνο στην κοπέλα αλλά και στη καρδιά που κατοικούσε μέσα της...Μη φανταστείς,γλυκειά μου,ότι εκείνοι ήταν πολλοί..ήταν λίγοι,καλοί και ξεχωριστοί..
κάποτε η καρδιά απο χιλιόμετρα μακρυά αναγνώρισε μια άλλη και τη ξεχώρισε από τη πρωτη στιγμή,πριν καλά καλά ξεχωρίσει η κοπέλα το πλάσμα στο οποίο κατοικουσε..τότε αμέσως αρκετά πράγματα και για την κοπέλα και για την καρδια της άλλαξαν..και οι δυο είχαν βρει κάποιον φίλο με τον οποίο να μπορούν να μιλούν,να συζητούν και να ονειρεύονται..ήταν τόσο ευτυχισμένες..με κάθε του λόγο,εκείνος έδιωχνε το φόβο,τον πόνο και την απώλεια..τα μεταμόρφωνε όλα..τα έκανε μαγικά,ονειρικά...το είχαν τόσο πολύ ανάγκη...με τον καιρό τα συναισθήματα γίνονταν πιο έντονα..το πλάσμα αυτό είχε πάρει πια σάρκα και οστά,και οι καρδιές είχαν συναντηθεί επιτέλους... μια συνάντηση που έμοιαζε,όπως όλα άλλωστε,σε όνειρο.........¨

το παραμύθι αυτό δεν έχει τέλος...είπε η καρδιά..το τέλος εξάλλου έχουν τη δύναμη να το βάζουν οι άνθρωποι και ποτέ οι καρδιές.....